• هنوز دولت از گفت و گو با منتقدانش هراسان است و ترجیح می دهد معترضان را که البته خواست صنفی دارند نه سیاسی عامل دشمن بخواند که به دنبال اقدام برای براندازی نرم هستند و به ظن خود آنان را مرتبط با غرب و امریکا می داند. در چنین شرایطی اتحاد ملی چگونه شکل خواهد گرفت سوال بزرگی است که باید دولتیان به آن پاسخ دهند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۴ فروردين ۱٣٨۶ -  ۱٣ آوريل ۲۰۰۷

الف
یکم - وزیر اطلاعات در قزوین جنبش دانشجویی و جنبش زنان را از مصادیق بارز براندازی نرم خوانده است. وی در اولین نشست خبری خود در سال جدید که در میان تعطیلات نوروز گم شد بر این باور بود که عده ای در داخل برای دشمن خوش خدمتی می کنند و دولت فضا را برای این افراد ناامن خواهد کرد.اشاره وی به برخی از نویسندگان و روزنامه نگارانی بود که نقاد سیاست های دولت به شمار می آیند.
دوم - " زنان" چندی است که طعم زندان را می چشند. پس از ان که در اسفند سال ٨۵، ٣۲ فعال زنان راهی اوین شدند و دو تن از آن ها تا آخرین لحظات سال در زندان ماندند در سیزده نوروز سال جاری نیز باردیگر دولت مهرورزی بر زنان پیشه کرد و پنج تن از فعالان زنان را به زندان هدایت کرد و تا این لحظه هنوز دو زن دیگر در زندان به سر می برند.
سوم - برای فشار بر دانشجویان نیاز به گفتن چیز تازه ای نیست. موج اخراج و احضار و تهدید در دانشگاه ها همچنان ادامه دارد.
در تازه ترین اقدان دستگاه قضایی آزاده فرقانی از دانشجویان زن را که از بد حادثه فعال امور زنان نیز هست به دو سال حبس محکوم کرده است.
بنا بر اخبار انتشار یافته ۶ دانشجوی دانشگاه مازندران به کمیته انظباطی احضار شده اند. آرش پاکزاد، حدیث ظاهر، نینا باطبی، میلاد معینی، حامد محمدی و صادق حکیم‌زاده دانشجویانی هستند که به نوشته ادوار نیوز هنوز علت دقیق احضارهای اخیر به کمیته‌ی انضباطی مشخص نیست ولی پیش‌بینی می‌شود که اکثر این احضارها به دلیل مراسم ۱۶ آذر و تعطیلی کلاس‌ها در تاریخ ۷ اسفند باشد.
خبرنامه امیر کبیر نیز از تایید حکم بدوی انضباطی سه نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل خبر داده است.
ضیاءالدین نبوی، بیژن صباغ و سعید یعقوبی‌نژاد پس از حضور در کمیته انضباطی در بهمن ماه سال گذشته به «یک ترم تعلیق با احتساب سنوات» محکوم شده بودند که پس از اعتراض کتبی نسبت به حکم بدوی، حکم این سه دانشجو مورد تأیید قرار گرفت.
همچنین خبرگزاری ایلنا خبر از لغو مجوز فعالیت جمعیت اسلامی دانشجویان دانشگاه زنجان توسط هیات نظارت بر تشکل‌‏های دانشجویی این دانشگاه داده است. این مساله پس از دستگیری تعدادی از دانشجویان زنجانی به خاطر برگزاری مراسم روز زبان مادری صورت گرفته است. هیات نظارت بر تشکل های دانشجویی در هفته های نخستین سال جاری مجوز سه نشریه دانشجویی را لغو کرده است.
چهارم – معلمان دیگر معترضانی هستند که طعم تلخ زندان را چشیده اند. پس از اعتراض های دامنه دار معلمان در روزهای پایانی سال گذشته دولت تصمیم گرفت تا اعضای کانون صنفی فرهنگیان را بازداشت کند. این معلمان در زندان ماندند و وزیر آموزش و پرورش از این مساله اظهار بی اطلاعی کرد. تا سر انجام اعلام شد پنج تن از این معلمان به اوین منتقل شده اند. همچنین در همدان نزدیک به ۴۰ معلم اموزش و پرورش شبانه دستگیر می شوند و مقامات دولتی اعلام می کنند این ها معلم نبودند. معاون سیاسی امنیتی استانداری همدان گفته است چون این معلمان قصد اعتراض و تحصن داشتند شایسته عنوان معلمی و عضویت در کانون صنفی فرهنگیان نیستند.
پنجم – اعتراض کارگران البته موضوعی تکراری است. سال هاست که فریاد گسترده ترین قشر جامعه ایران به گوش کسی نمی رسد. چرا که بحرانی وجود ندارد و کارگران نیز چون معلمان و دانشجویان و زنان معترض شایسته عنوان کارگری نیستند.
ششم – دانستن حق مردم نیست. مطبوعات خواسته و ناخواسته تن به خود سانسوری داده اند و وزارت خانه ارشاد خود در مقام توقیف کننده مطبوعات نشسته و حکم به تعطیلی نشریات می دهد. نشریات موجود نیز از ترس این که نکند عمرشان پایان بپذیرد تن به سانسور می دهند. برای همین اعتماد ملی عذر کسری نوری را می خواهد و سکان سردبیری را به شکوری می دهد و اعتماد نیز تاجیک را از تحریریه بیرون می گذارد. هنوز مدت زیادی از اخراج اجباری روح و منتجبی قوچانی از روزگار نگذشته است و چه راحت مدیران مسوول برای ماندن تن به خواست های دولت حاکم می دهند. در باره فیلترینگ سایت های خبری نیز این روزها تنها شدت گرفتن این ماجرا را شاهدیم. بسیاری از وبلاگ ها نیز به محاق رفته اند و صدا و سیما بنا بر روایت خود خبرها را به خورد ملت می دهد. انجمن صنفی روزنامه نگاران معترض است اما دولت این انجمن را به رسمیت نمی شناسد چرا که عده ای فریب خورده می نامدشان که به کام دولت قلم نمی زنند و آن چه که می نویسند خوشایند غرب است از نگاه دولتیان.
ب – امسال را سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی خوانده اند و صداو سیما به کرات سرودهای ملی پخش می کند ممنوعه هایی که به مرور زمان و برای بهره گیری استفاده می شوند. شخصیت های ملی پاس داشته می شوند محمد مصدق دیگر مصدق السلطنه درباری نیست. اما در کنار تمام این ها هنوز دولت از گفت و گو با منتقدانش هراسان است و ترجیح می دهد معترضان را که البته خواست صنفی دارند نه سیاسی عامل دشمن بخواند که به دنبال اقدام برای براندازی نرم هستند و به ظن خود آنان را مرتبط با غرب و امریکا می داند. در چنین شرایطی اتحاد ملی چگونه شکل خواهد گرفت سوال بزرگی است که باید دولتیان به آن پاسخ دهند. ورنه تخم بی اعتمادی پاشاندن و هر معترضی را عامل بیگانه و دشمن خواند تنها بر تعداد دشمنان می افزاید بدون ان که دستاوردی داشته باشد. ان گه اتحاد ملی نه تنها ممکن نخواهد شد بلکه افتراق های ملی بیش از پیش خواهد شد و شکاف دولت و ملت رو به فزونی خواهد نهاد. دولتی که مهرورزی را در حق ملوانان انگلیسی راست یا دروغ روا می داند شایسته نیست که این گونه منتقدان داخلی اش را نشانه برود و با زبان تهدید با ان ها سخن بگوید. خاطره جمعی این ملت هنوز تلاش های دولت قبل برای زدودن انگاره های دشمن پندارانه و در هم ریختن نگاه خود و دیگری را از یاد نبرده و کوشش ها را برای حذف بازداشتگا ههای غیرقانونی به فراموشی نسپرده که اجازه احداث بازداشتگاه برای چهار نهاد دیگر صادر می شود و کسی نمی داند مسول پاسخگوی این بازداشتگاه ها چه کسی است؟
آن چه که از جامعه پیداست نارضایتی و اعتراض است. دولت می تواند گوش به این اعتراض ها فرا دهد و از خود معترضان برای حل آن ها بهره بگیرد و می تواند پنبه در گوش بگذارد و صدای هیچ اعتراضی را به رسمیت نشناسد و معترضان را در مقام عوامل دشمن بنشاند. چنین رویه ای بدون شک دستاوردی جز آن چه که گفتیم ندارد. بر باد دادن اعتماد عمومی و گسترش شکاف میان دولت و حکومت و البته افزایش تنشها میان بدنه جامعه و صاحبان حکومت.آن چه که مناسب است دولت به گوش بگیرد نصیحت حافظ است: آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است                                             
با دوستان مروت با دشمنان مدارا