• غول آرام گرفته تهاجم ضدکمونیستی در حال سر بر آوردن است. امپریالیسم و سرمایه داری علیرغم طرح دشمنان خیالی دیگر از جمله فوندامنتالیسم اسلامی و تروریسم به خوبی آگاه است که این جنبش جهانی کارگران و در راس آن ها کمونیست ها هستند که به جهانی دیگر واقعیت خواهند بخشید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۵ ارديبهشت ۱٣٨۶ -  ۲۵ آوريل ۲۰۰۷

برخی گمان می کردند که با فروپاشی شوروی و کشورهای سوسیالیستی مبارزه ضدکمونیستی هم در زیر غبارهای خاتمه جنگ سرد دفن خواهد شد.
امپریالیسم پیروز هم شاید به نظر می رسید که دیگر وجهی برای تبلیغ و ترویج ایده های ضدکمونیستی ندارد. به ویژه با علم شدن بنیادگرایی اسلامی و طرح ایده دموکراسی و تلاش ظاهرا پیگیرانه در زمینه استقرار آن در کشورهای عقب مانده و دیکتاتورزده حتی به قیمت تهاجم نظامی و با زور سرنیزه ارتش امریکا و سربازان پیمان ناتو، این باور وجه قابل اعتنایی پیدا می کرد.
فروپاشی خوانتاهای نظامی در امریکای لاتین و گسترش دموکراسی های ملی که به ویژه در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ به سمت قله های نوینی از تلاش مردم و به ویژه زحمتکشان در جهت ترسیم نوع جدیدی از مبارزه و خیزش انقلابی حرکت کرد نیز به این توهم کمک شایانی نمود. به ویژه آن که اکثر سردمداران تحول انقلابی امریکای لاتین را نیروهای چپ و یا متمایل به چپ تشکیل می دادند.
بخشی از نیروهای چپ نیز در مسیر استحاله از سوسیالیسم به سوسیال دموکراسی و در راستای توجیه عقب گردهای خود همراه با سایر نحله های تفکر غیرسوسیالیستی به این توهم بیشتر دامن زدند و فضایی مشوش و رازآلود با طرح مجموعه ای از تلاش های ضدکمونیستی و مزیت های جوامع به اصطلاح دموکرات غربی برای هواداران و اعضا خود ایجاد کردند.
تحولات سرمایه دارانه ناشی از جهانی سازی در بخش های دیگر جهان نیز آنچنان امر جهانی سازی و ابرام بر مبارزه عاجل و تاخیر ناپذیر بر علیه آن را به جلوی صحنه راند که بسیاری از ابعاد پنهان اما ناگزیر جهانی سازی سرمایه داری یعنی ایجاد زمینه و پایگاه مادی لازم برای تشدید مبارزه ضدکمونیستی همچنان پنهان ماند.
زمان غبار های توهم را شست. زمان زیادی لازم نبود تا ابعاد کارزار پیدا و پنهان، مستقیم و غیرمستقیم   سرمایه داری و امپریالیسم به مدد استدلال های ظاهرا شبه علمی محافل آکادمیک و توسل به قوانین ارتجاعی علیه کمونیست ها و محدود کردن آن ها در کشورهای گوناگون، واقعی بودن این مبارزه مرگ و زندگی برای امپریالیسم و سرمایه داری را در تاس حقایق اجتماع جهانی آشکار نماید.
اولین گام ها با زمزمه غیرقانونی شدن حزب کمونیست در روسیه آغاز شد [۱]. بوریس یلتسین در مقام ریاست جمهوری روسیه چهره آهنین دموکراسی غربی را با یورش به کمونیست ها و به توپ بستن پارلمان و تبلیغات غلیظ ضدکمونیستی در رسانه های لجام گسیخته فتح شده به دست محافل ارتجاعی سرمایه داری روسیه و غرب به نمایش گداشت. این امر با مقاومت کمونیست های روسیه فرجام خوبی پیدا نکرد اگر چه همچنان در دستور کار ارتجاع روسیه قرار دارد. کوشش در بی چهره کردن تلاش های کمونیست ها در جامعه روسیه، دست اندازی به تاریخ و از نو نگاشتن تاریخی مناسب مزاج تزارهای نوین از جمله این فعالیتهاست که همچنان بی وقفه و پیگیرانه ادامه دارد.
گام بعدی را اروپا، مهد دموکراسی و آزادی!! برداشت و طرح انحلال احزاب کمونیست به پارلمان اروپا برده شد. تلاش نئولیبرال های اروپا در جهت نشاندن مبارزان کمونیست در ردیف فاشیست ها، خشم بسیاری از انسان های شریف و انقلابی جهان را بر انگیخت و این لایحه با عدم استقبال جمعی پارلمان اروپا به بایگانی سپرده شد. نامه حزب کمونیست روسیه در افشا این طرح و فراخوان مبارزه با آن، و نامه میکیس تئو دراکیس [۲] موسیقی دان سرشناس یونانی اعتراض های افشاگرانه پرشوری بودند که بازتاب جهانی درخوری یافتند. اروپای دموکرات و آزادی خواه به سادگی آب خوردن فراموش کرد که حتی ادامه و استمرار دموکراسی در اروپا را مدیون پیروزی سوسیالیسم بر فاشیسم سرکش اروپایی است.
با عدم موفقیت این طرح های منسجم و فراگیر و شکست آن ها در افکار عمومی اروپا و جهان، دور جدیدی از مبارزات ضدکمونیستی با اعمال تاکتیک های جدیدی شکل گرفت. تاکتیک جدید عبارت بود از منزوی، محدود و غیرقانونی کردن کمونیست ها در کشور های منفرد و گسترش آن تاکتیک ها در سراسر اروپا. قدم اول را جمهوری چک با غیرقانونی و محدود کردن اتحادیه جوانان کمونیست برداشت [٣]. این در حالی بود که حزب کمونیست چک در پارلمان دارای نمایندگان برگزیده مردم بود و ارزیابی ها نشان از گسترش استقبال مردم به برنامه های حزب کمونیست داشت. این کنش دولت دست راستی چک با اعتراض و انتقاد شدید جهانی مواجه گردید.
گام بعد به رئیس جمهور نومحاقظه کار لهستان متعلق بود که با اعلام اجبار شهروندان به خودزنی عملی با امضا اعتراف نامه ای مبنی بر همکاری و یا عدم همکاری با کمونیست ها برداشته شد. [۴] رئیس جمهور ماورا راست لهستان با این اقدام پای بندی اعضا اتحادیه اروپا به حفظ حقوق شهروندان و حاکمیت قانون و دموکراسی را در عمل معنی کردند. از این ماجرا چیزی نگذشته بود که ظاهرا مردی یکه به میدان آمد و طی دادخواستی از شورای شهر رادوم در لهستان تقاضا کرد تا نام خیابانی را به نام یانوش والوز [۵] قاتل کریس هانی [۶] رهبر پیشین حزب کمونیست افریفای جنوبی نامگذاری نمایند. [۷]
بریتانیایی ها گام های بعدی را برداشتند. گاردین اعلام کرد که تعدادی از تروریست های سفیدپوست افریقای جنوبی که در یک مدرسه دونژادی بمب گذاری کرده بودند و پس از بازجویی آزاد شده بودند در جایگاه مهمی در حزب فاشیستی ناسیونالیست بریتانیا ( B.N.P) جای گرفته اند. [٨] تلاش های انجام گرفته در راستای انقلابات مخملی در کشورهای گوناگون را که یکی از اهداف عمده و اصلی خودرا تمرکز بر بی اعتبارسازی کمونیست ها قرار داده است باید به این فهرست اضافه کرد.
همین روند در ماه های اخیر حتی در کشور ما هم ابعاد جدیدی یافته است و روند مبارزه با کمونیست ها به مرحله نوینی وارد شده است. [۹]
آنچه قابل توجه و بررسی است تغییر شیوه های اعمال مبارزه ضدکمونیستی است. این شیوه ها از توسل به قوانین ارتجاعی گرفته تا بیانات تحریک کننده، از یارگیری های منطقه ای و جهانی در راستای محدودیت کمونیست ها گرفته تا بدیل تراشی در داخل کشورها را شامل می شود. غول آرام گرفته تهاجم ضدکمونیستی در حال سر بر آوردن است. امپریالیسم و سرمایه داری علیرغم طرح دشمنان خیالی دیگر از جمله فوندامنتالیسم اسلامی و تروریسم به خوبی آگاه است که این جنبش جهانی کارگران و در راس آن ها کمونیست ها هستند که به جهانی دیگر واقعیت خواهند بخشید. در ناگزیری یا سوسیالیسم یا بربریت این نیروی انقلابی و دوران ساز کار است که جهان را از بربریت ددخوی سرمایه و استثمار و استعمار رهایی خواهد بخشید. پس صرف نظر از وقفه ای کوتاه در تاریخ این مبارزه، مبارزه برای حفظ بربریت و یا استقرار سوسیالیسم به اوج های تازه ای در این نبرد تاریخی فرا خواهد رویید. پس به هوش باشیم و با توجه به ابعاد گسترش یابنده تهاجم ضد کمونیستی:
۱-با تلاش در راه زدودن وجوه افتراق و غلبه بر جدایی ها در صفوف کمونیست ها، حداقل در صف واحدی هم در داخل و هم در سطح جهانی آماده رودررویی با این تهاجم باشیم.
۲- با گسترش همبستگی انترناسیونالیستی و تامین اتحاد صفوف کمونیست ها در سراسر جهان امکانات جهانی را در راه مبارزه با این تهاجم جهانی سرمایه و استعمار بسیج نماییم.
٣- با گسترش ارتباط فعال و خلاق با سایر نیروهای موثر اجتماعی و توضیح اهداف انسانی و شریف کمونیست ها از دامنه نفوذ این تهاجم ضدبشری بکاهیم.
۴-با افشا همه جانبه ایدئولوژی ضدکمونیستی امپریالیسم و سرمایه داری جهانی و محافل آکادمیک وابسته به آن با قلم و قدم به پالایش و جذابیت عدالت خواهانه و رهایی بخش کمونیسم به پردازیم.

۵/۲/۱٣٨۵

[1] - www.rahman-hatefi.net
[2] - بیانیه اعتراضی تئودراکیس به اتحادیه اروپا - مجله دانش ومردم شماره 62 اردیبهشت 1385 با ترجمه خسرو باقری ص 42
[3] - www.rahman-hatefi.net
[4] - Independent On Line, April 17 2007 at 04:18PM ونیز www.rahman-hatefi.net   
[5] - یانوش والوز زندانی لهستانی در افریقای جنوبی و قاتل کریس هانی رهبر پیشین حزب کمونیست افریقای جنوبی
[6] - والوز لهستانی در حال حاضر در حال گذراندن دوره محکومیت خود به خاطر تیر اندازی منجر به قتل هانی در 1993 در افریقای جنوبی زندانی است
[7]- Morning Star 12 April 2007 ونیز بیانیه اتحادیه جوانان کمونیست افریقای جنوبی در Young Communist League of South Africa, 17 April 2007
[8] - The Guardian, Saturday March 31, 2007
[9] - دراین زمینه نگاه کنید به   www.rahman-hatefi.net