سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

نسبت عرصه خصوصی و عمومی و معنای جدال های پشت آن! - تقی روزبه



اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۱ مرداد ۱٣۹٨ -  ۱۲ اوت ۲۰۱۹


اکبر گنجی مطلب بلندی پیرامون رابطه شاه سابق و البته نزدیکانش با زنان نگاشته است و اساسا هم به نقل از خاطرات اسداله علم نزدیک ترین یارغار شاه. البته چنین افشاگری برای نسل های گذشته و آنها که خاطرات علم را خوانده اند چیزتازه ای نیست و بیشتر می تواند برای نسل های جدید قابل توجه باشد. با این همه بشدت مورد انتقاد کسانی چون زیدآبادی و هادی خرسندی و ف.م.سخن و ... قرار گرفته است.
احمد زیدآبادی با یادآوری صفت ستارالعیوبی خداوند، این نوع افشاگری ها را اساسا غیرمفید و راه پرمخاطره خوانده است که با اشاعه و مدشدن آن نه تاک ماند نه تاک نشان (که متقابلا گنجی نیز باو پاسخ داده است)... هادی خرسندی اساسا ورود به مبحث بقول وی پائین تنه را با هجو گزنده اش خاله زنگی و گرفتن بیضه تاریخ عنوان کرده است.... و این که اگر ریگی به کفش ندارد و تاریخ نویس و مولف است می توانست از اهمال و خطاکارگی او بنویسد (که بنظر هادی خرسندی این خطا کارگی او اهمال سرکوب شیخان دغلباز بود.... باین ترتیب بزعم او مشکل شاه در عدم قاطعیت و سرکوب بود... و این البته نظرشناخته شده ای است در بخشی از منتقدین شاه و بطریق اولی مدافعان دوآتشه سلطنت که ضعف شاه را تردید و عدم قاطعیت او در استفاده از مشت آهنین جستجو می کنند.
کلا روح حاکم برانتقادها آن است که نباید وارد زندگی خصوصی افراد شد...
در این برخوردها ما با دو نکته مهم مواجه هستیم که نادیده گرفته می شوند:
یکم: مرزبین صاحبان قدرت و عرصه عمومی با افراد عادی و عرصه خصوصی خلط مبحث می شود. در مناسبات قدرت و عرصه عمومی سوء استفاده از قدرت را نمی توان با شعار دفاع از حریم خصوصی لاپوشانی کرد. امروزه بویژه درخود کشورهای غرب که کم وبیش از آزادی انتقاد برخوردارند چنین تقدسی در مورد صاحبان قدرت آشکارا مورد چون و چرا قرار گرفته است و جنبش زنان نیز در مبارزه علیه تبعیض و مردسالاری ناچار شده است که به افشاگری های مشخص و از جمله سوء استفاده های جنسی از سوی صاحبان قدرت و موقعیت (حتی مثلا در حوزه ای چون مناسبات حاکم بر هالیوود...). در آمریکا شاهدیم که اخیرا چگونه افشاگری یک زن در مورد گزینش یک قاضی برای دیوان عالی قضائی توسط ترامپ سروصدا به پاکرد و یا سریال افشاگری ها علیه شخص ترامپ... و در گدشته علیه آقای کلینتون و... بنابراین تاکید برریشه ها و نیز خطاهای این نوع زمامداران که جایگاه و اهمیت خود را دارد دلیلی برنادیده گرفتن عرصه های باصطلاح خصوصی نیست. گرچه جنبش زنان بطورکلی در گیرودارمبارزه ای است که پرده از سیمای این نوع حریم های امن و خصوصی بودن ها که ابزاری برای سرکوب و نهادی شدن مردسالاری بوده است بردارد و تبدیل به امر عمومی بکند.
اما نکته دوم و مهم تری که در پشت این نوع انتقادات و ارزیابی های ظاهرا اخلاقی نهفته است همانا مربوط به تلاش ها و رقابت هائی است که پیرامون بدیل سازی ها صورت می گیرد. به همان گونه که اکبر گنجی این هدف را دنبال می کند منتقدین وی هم در آنسو در مجموع همین هدف را دنبال می کنند. در این عرصه همانطور که دفاع گنجی از نظام و نقش منفی اش در تقویت حاکمیت کنونی از جمله در همین انتخابات های اخیر مربوط به روحانی و مجلس خبرگان محکوم است و باید نقد و افشا شوند، آنهائی که دنبال ایجاد چهره کاذب از دوران شاه سابق و فرزند وی هستند نیز به همان اندازه نیاز به افشاگری دارد. در حقیقت برای اصحاب قدرت چه نهاد روحانیت و حکومت اسلامی که بیشترین استفاده کالائی و ابزازی از زنان و سوء‌استفاده از آنها را صورت می دهند (که مقوله پرستوها که اخیرا افشا شد تنها نوک کوک یخی از آن است یا نمونه تجاوز طوسی قاری نظرکرده خامنه ای به کودکان و نوجوانان نمونه دیگری از این نوع سوء‌استفاده از قدرت است....) و چه سوء استفاده های نهاد سلطنت سرنگونی شده ای که بر آن است تا بهره کیری از فراموشی تاریخی بخصوص در سایه افتضاحات حکومت اسلامی، نهاد سلطت را رنگ و جلا داده و پاک و مطهر جلوه بدهند باید در جای خود افشاء شوند.
در اصل نسبت عرصه خصوصی و عمومی یک روند تاریخی است که در تناسب با مناسبات قدرت و مبارزه علیه آن، چه در سطح کلان قدرت و چه حتی در سطوح خردتر مدام بازتولید و بازتعریف می شود.


news.gooya.com
پاسخ زیدآبادی به اکبر گنچی:
news.gooya.com
پاسخ گنجی به زیدآبادی
news.gooya.com


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست