اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۱ ارديبهشت ۱٣٨۶ -  ۱۱ می ۲۰۰۷

ایلنا: نهضت آزادی ایران با صدور بیانیه‌‏ای تحلیلی، «وقایع اخیر دانشگاه‌‏ها و تلاش‌‏های عده‌‏ای برای تکرار تجربه انقلاب فرهنگی» را مورد بررسی قرار داد.
نهضت آزادی ایران در بیانیه خود که تحت عنوان «پیامد رادیکالیسم در دانشگاه‌‏ها» منتشر کرده، آورده است: از دوم خرداد ۷۶ تاکنون، دانشگاه‌های ایران دوره‌های گوناگونی را تجربه کرده‌‏اند. در این دوره‌های زمانی، هر بار که جنبش دانشجویی سر برآورده و در صف اول مبارزات آزادی‌خواهانه ملت ایران قرار گرفته ‌است، آماج حملات شدید اقتدارگرایان واقع ‌شده ‌است.
این بیانیه می افزاید: اگرچه این‌گونه یورش‌ها به بهای مهاجرت بسیاری از نخبگان دانشگاهی یا دیگر هزینه‌‏های سنگین اجتماعی تمام شده است، خوشبختانه به علت سیال بودن جنبش دانشجویی و نوزایی پیوسته آن، جنبش از پا نیفتاده‌است، به‌گونه‌ای که حتی یورش‌‏های سهمگینی مانند آنچه در تیرماه ۷٨ رخ داد، با آن ‌‌که در کوتاه‌‏مدت باعث رکود فعالیت‌‏های دانشجویی شد، دانشگاه در کمتر از دو سال، با ترمیم زخم‌‏هایی که بر پیکرش وارد شده بود، توانست جایگاه مهمش در مبارزات آزادیخواهانه را بازیابد. البته باید به این نکته اشاره شود که انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌ها تا زمانی که در خدمت قدرت قرار داشتند یا با آن مقابله نمی‌‌کردند، از امکانات بسیاری بهره مند بودند، اما هنگامی که خواستند مستقل عمل کنند، دچار مشکلات فراوان شدند.
به اعتقاد نهضت آزادی، در دوسال اخیر، یعنی پس از تغییر دولت و به قدرت رسیدن آقای احمدی‌نژاد دانشگاه ناچار بوده‌است که بار نهادهای مدنی تعطیل یا محدود شده مانند مطبوعات، را نیز بر دوش بکشد. در مقابل، دولت نهم نیز از آغاز دستیابی به قدرت، با آگاهی کامل از میزان اثر‌گذاری دانشگاه بر جامعه ایران، تلاش‌های مستمری برای مهار کردن و به تسلیم کشاندن دانشگاه‌‏ها داشته است.
نهضت آزادی ایران در ادامه بازنشسته کردن یا ا‌خراج استادان باسابقه به بهانه‌‏های گوناگون، جلوگیری از فعالیت انجمن‌های اسلامی
به روش‌های غیرقانونی، از جمله با تخریب دفاتر آنها، بازداشت مکرر فعالان جنبش دانشجویی، توقیف نشریات دانشجویی و تقویت مادی و معنوی نهادهای وابسته به حاکمیت را تنها بخشی از فعالیت‌های اقتدارگرایان برای تسلط بر دانشگاه‌ها دانسته است.
در ادامه این بیانیه آمده است: سیر رخداد‌های اخیر نشان می‌‏دهد گویا اقتدارگرایان پس از مشاهده عدم موفقیت این پروژه‌‏ها، تصمیم
گرفته‌‏اند با تعطیلی دانشگاه‌ها به بهانه‌‏های پوچ، تجربه انقلاب فرهنگی را که از نظر آنان موفقیت‌آمیز بوده ‌است، تکرار کنند که این باعث تضمین ادامه حیاتشان می‌‏شود.
این بیانیه می‌‏افزاید: در سوی مقابل اقتدارگرایان، گروه‌هایی که در ظاهر اولترا چپ هستند، شادمانه تلاش می‌کنند که با به‌کارگیری و گسترش فضای رادیکال پدیدآمده، عملا اقتدارگرایان را در اجرای پروژه مورد نظرشان کمک کنند. چراکه آنان بر این باورند که تکرار تجربه‌های جنگ و انقلاب فرهنگی این‌بار نتایج متفاوتی به بار خواهد آورد و جمهوری اسلامی ایران در صورت پای گذاشتن در این بحران‌ها مطمئنا از آن پیروز بیرون نخواهد آمد.
نهضت آزادی ایران به دانشجویان عزیز و علاقه‌مند به منافع ملی و خردگرایان باقی‌‏مانده در حاکمیت هشدار داده است که دو جریان یادشده اگرچه در شعار و تظاهرات علیه یکدیگر مواضع شدید و رادیکال می‌‏گیرند، در عمل اتحاد استراتژیک دارند و هریک از آن دو تلاش دارد که در بحران‌‏آفرینی، بر دیگری پیشی بگیرد.
نهضت آزادی ایران همچنین به خردگرایان باقیمانده در حاکمیت خیرخواهانه توصیه کرده است که به پیامدهای بحرانی که عملکرد اقتدارگرایان یا متحدان استراتژیک‌‏شان برای کشور پدید خواهد آورد، بیشتر بیندیشند و نه‌‏تنها برای حفظ این سرزمین اهورایی از خطر، بلکه دست‌‏کم برای بقای خودشان از ادامه این بازی خطرناک جلوگیری کنند.
در این بیانیه آمده است: مسائلی که اقتدارگرایان ادعا می‌کنند که در دانشگاه صنعتی امیرکبیر یا دانشگاه تهران رخ داده ‌است، از سوی دانشجویان و استادان تکذیب شده ‌است. در صورتی که اراده‌‏ای برای پیشگیری از تکرار حوادث ناگوار وجود داشته ‌باشد، بهترین راه پیشگیری بررسی دقیق مساله، یافتن مقصران واقعی و محاکمه و مجازات قانونی آنان است. در این راستا ضرورت دارد که مسوولان قوه قضاییه با اعمال صریح و سریع قانون اجازه ندهند که عده‌ای به بهانه بروز تخلفی احتمالی، با راه‌‏اندازی گروه‌های فشار، درخواست‌های غیرمنطقی و مخالف منافع ملی‌شان را مطرح و برای به کرسی نشاندن آنها آشوب بیافرینند و نیز به کارکنان دستگاه‌‏های اجرایی اصل تفکیک قوا را -که از مصرحات قانون اساسی جمهوری اسلامی است- یادآور شوند تا آنان به پشتوانه تظاهرات گروه‌‏های فشار یا بیانیه‌های نهادهای مختلف احکام غلیظ و شدید اخراج و... را پیش از هرگونه رسیدگی قانونی و اثبات تخلف یا جرم از تریبون‌‏های رسمی اعلام نکنند. چگونه است که پیش از رسیدگی قانونی و منصفانه به اتهام علیه یک استاد برجسته محبوب، او را به طور ضربتی و اهانت‌آمیز برکنار و اخراج می‌کنند و اعتراض‌ها و تذکرات را نادیده ‌می‌گیرند؟
این بیانیه می افزاید: اگر قانون از سوی مخالفان و منتقدان نادیده ‌گرفته ‌شود، از آنجا که در موضع ضعف قرار دارند و در صورت تخلف از قانون مجبور به پرداخت هزینه آن می‌‏شوند، تاثیر چندان زیادی بر امنیت عمومی کشور برجا نخواهد گذاشت اما هنگامی که برخی از حاکمان قانون را بی‌‏اهمیت پنداشته، نظرات شخصی و فرقه‌ای‌‏شان را جایگزین قانون کنند و نهادهای متولی و پاسدار قانون نیز نخواهند یا نتوانند از این قانون‌شکنی‌ها جلوگیری کنند، تجربه‌های تلخی چون قتل‌‏های زنجیره‌ای، فاجعه کوی دانشگاه و... تکرار خواهد شد و به‌مصداق قانون «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم» به پایه‌های نظام آسیب جدی وارد خواهد کرد.