• زندان ابوقریب مرکز بازجوئی و شکنجه زندانیان عراقی شد و برخی از اسناد و مدارک در مورد رسوائیهای ارتش امریکا در ابوقریب منتشر شدند. حیلاس از این زندان آزاد شده و آن چه را که زندانبانان آمریکایی و نمایندگان آقای رامسفلد بر سر او آورده اند، در بیانیه ای پس از قسم خوردن در حضور حقوق دانان این چنین بیان میکند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣ فروردين ۱٣٨۵ -  ۲٣ مارس ۲۰۰۶

نیکولاس برانفور، گزارشگر روزنامه کریسچین ساینس مانیتور در تاریخ ۲۱ مارس مینویسد "هدف معماران حمله به عراق در قالب کلامی این بود که با بر چیده شدن رژیم صدام و اسلامگرائی افراطی دوره شکوفائی ارزشهای دموکراسی آغاز شده و جامعه استبدادی جای خود را به دمکراسی خواهد داد. حال آن که سه سال بعد از سکوت صدام تنشها و کشتارها ادامه دارد." بهتر است که از قالب بیانیه ها و اطلاعیه های رسمی سیاسی بیرون آمده، به خیابانها و خانه ها برویم. و شکوفائی دموکراسی حاصله از نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا را در مهمترین دستگاه عدالت یعنی سیستم قضائی جستجو کنیم. سیستمی که زندانهای عراق و دادگاهها را زیر کنترل دارد و در داخل خاک خود آمریکا نیز میزبان یک میلیون و هفتصد هزار نفر زندانی رسمی است.
زندان ابوغریب را شنیده اید. اگر نه، به این عکسها که خود افسران و نگهبانان امریکائی برداشته اند بنگرید.این زندان هنوز، که ماه مارس ۲۰۰۶ است، در عراق زیر نظر مستقیم ارتش آمریکا اداره می شود. (تلاش می شود درب این زندان را ببندند تا بلکه بتوانند از ذهن و خاطرات مردم عراق و وجدانهای آزادگان جهان تصاویر تکان دهنده از برخوردهای غیربشری با زندانیان عراقی را بزدایند. اما اگر به نوشته روزنامه نگاران مسئول، صدام حدود ۴ هزار نفر را در این زندان اعدام کرد، اعمال نیروهای مدعی آزادی و نجات عراق در گزارشات تفضیلی تاگوبا و دیگران هزاران مورد نقض خشن حقوق بشر و کشتار اسیران را در کارنامه نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا و انگلیس ثبت کرده است) نیروهائی که با شعار آزادی مردم عراق از دست صدام و نابودی سلاحهای کشتار جمعی به اشغال این کشور دست زدند، هر چند که نشانی از سلاحهای آتمی نیافتند و شو محاکمه صدام شهره عام و خاص گردید اما در زندان ابوقریب مخالفان نیروهای ائتلاف را همچنان به بند کشیده اند. در این سه سال آمریکا نتوانست به جهانیان وجود سلاحهای کشتار جمعی در عراق را اثبات کند، و از سوئی مخالفت مردم آن کشور با اشغالگران هر روز شکل حادتری پیدا کرد. در روند این اشغال نظامی مقاومتها در برابر اشغالگران تشدید شد و در نتیجه ارتش آمریکا زندانهای عراق را بازسازی نمود. زندان ابو قریب مرکز بازجوئی و شکنجه زندانیان عراقی شد و برخی از اسناد و مدارک در مورد رسوائیهای ارتش امریکا در ابوقریب منتشر شدند. حیلاس از این زندان آزاد شده و آن چه را که زندانبانان آمریکایی و نمایندگان آقای رامسفلد بر سر او آورده اند، در بیانیه ای پس از قسم خوردن در حضور حقوق دانان این چنین بیان میکند.
من سعی میکنم روح سخنان حیلاس را عینا ترجمه کنم و به متن اصلی وفادار بمانم، ضمنا برخی جملات متن ممکن است برای خوانندگان مطلوب نباشد و از نظر اخلاق عامه مردود باشد. بنابر این از نظر رسائی متن فارسی هم ممکن است این شیوه ترجمه خللی بر رسائی زبان وارد کند که خواننده حرفه ای متوجه آن خواهد شد.
به نام خدا
قسم می خورم هر چه که شهادت می دهم و هر چه که بر زبان می آورم حقیقت باشد. من اینها را نمیگویم تا سود مادی به دست آورم و زیر فشار هم گذاشته نشده ام که اینکار را بکنم. (۲)
"اول، می خواهم در باره آن چه که در ابوغریب برای من اتفاق افتاد صحبت کنم. آن چیزی که قبلن در زندان بودم صحبت نخواهم کرد، اما خیلی بد بود.
"آنها همه لباسهای مرا کندند، حتی لباسهای زیر مرا. آنها به من لباس زیر زنانه دادند که به رنگ گل رز بود با گلهای راه راه روی آن. آنها یک سرپوش به سر ما گذاشتند (کیسه شن). یکی از آنها زیرگوشی به من گفت "امروز من می خواهم به تو تجاوز بکنم".
"وقتی آنها مرا به سلول بردند، مترجمم ابو حمید، همراه یک سرباز آمریکایی آمد. درجه او سرگروهبان بود. او مرا فاگت" صدا میکرد. چون من لباس زیر زنانه به تن داشتم.
مرحله انتقال از کمپ به این سلول همه اش همراه با کتک کاری بود اما هنوز سرپوشها بالای سرمان بود. بنا بر این ما صورت آنها را نمی دیدیم. و آنها مرا مجبور میکردند که این لباس زیر زنانه رابرای ۵۱ روز بپوشم. و بیشتر روزها لباسی غیر از ان نداشتم.
"من با تنبیهات خیلی خشنی روبرو شدم. آنها دستهای مرا با دست بندهای آهنی به فلز پنجره بسته بودند طوری که پاهای من از زمین کنده شده بود. من برای حدود ۵ ساعت همین طور آویزان مانده بودم. سپس آنها همه لباسهای مرا در آوردند، لباسهای زنانه را هم کندند و آنها را از سرم آویزان نمودند. بعد از آزاد شدن از پنجره مرا به تخت خوابم بستند تا صبح. قرینر(Gariner) و دو سرباز دیگر از هر کاری که آنهابه من می کردند عکس بر می داشتند. نمیدانم وقتی که من از حال رفتم بعد از یک ساعت، باز هم عکس می گرفتند یا نه. آنها به ما غذا نمی دادند برای یک شبانه روز. اما سپس فقط یک تکه غذای اضطراری به ما دادند.
اما از چیزهائی که دیدم صحبت کنم.
آنها سه زندانی را آوردند، که کاملن لخت بودند. آنها آن سه نفر را به هم دست بند زده بودند طوری که یکی به دیگری قفل شده بود. من دیدم سربازان آمریکائی با فوتبال آنها را میزدند و آنها عکس بر می داشتند. من دیدم {آقای} قرینر خیلی محکم به صورت یکی از زندانیها میزد، درست زمانی که زندانی از در آوردن لباسش امتناع میکرد و شنیدم که زندانی التماس میکرد که کمکش کنند. همچنین سربازان امریکائی به آنها گفتند که که مثل افراد همجنس باز (همو سکسوئل) به همدیگر تجاوز بکنند. همچنین سربازان زن عکس بر میداشتند. آنها دستور دادند که چار دست و پا راه بروند، در حالی که به یکدیگر دست بند شده بودند.
من دیدم اقای (نام حذف شده است) به بچه خردسالی تجاوز میکرد. سن بچه حدود ۱۵ تا ۱٨ سال بود. بچه خیلی بد جوری اذیت می شد آنها همه درها را با نایلونهائی پوشانده بودند .زمانی که صدای جیغ و داد شنیدم، از در بالا کشیدم خودم را، چرا که بالای در پوشانده نشده بود ، من دیدم «نام حذف شده» کسی که یونیفورم نظامی پوشیده بود آلت خود را به باسن پسر بچه وارد میکرد.
من نمیتوانستم صورت بچه را ببینم چون صورت او به طرف جلو در نبود. و سرباز زن داشت عکس میگرفت.
من در سلول در طرف چپ ... بودم. آنها دوباره تمام درها را با نایلونها پوشانده بودند و دستیار او به دستان یک زندانی دست بند میزد. در اطاق شماره یک. او یک شهروند عراقی بود. آنها او را به رختخواب بستند و نور فسفریک به ماتحت او داخل میکردند او فریاد می کشید و از خدا کمک می خواست. این یک زندانی خیلی تنبیه شد من شنیدم که او فریاد می کشید. اما سربازان ماها را قدغن کرده بودند که نزدیک درها بایستیم، وقتی که آنها این کارها را میکردند.
" ماه رمضان بود، حوالی ساعت ۱۲ نصف شب. وقتی که دیدم آنها این عمل را در حق آن مرد انجام می دادند و سرباز زن هم عکس می گرفت. بیش از یکبار دیدم که آنها در داخل بشکه آب می ایستادند که وارونه بود و آنها کاملا لخت بودند و بر سرهاشان صندلی حمل میکردند و زیر بادبزنهای سالن ایستاده بودند پشت دیوارهای چوبی و همچنین در حمام. (متن ناقص)
در موردی یک زندانی عراقی را لخت کردند، سپس بدن او را محکم به زمین بستند، اسم "شیت بوی" یا پسر نجس به او نام دادند و آن گاه دهان و همه جای بدن او را با مدفوع انسان آغشته کردند و عکس آن در معرض دید جهانیان است. در گزارشی که به دفتر مامور ویژه، به نام زیگموند رسیده و اسناد به صورت دی وی دی تهیه شده این اقلام به چشم می خورد:
۱٣۲۵ تصویر از شکنجه بازداشتی های مظنون عراقی، ۹٣ سند ویدیوئی از بدرفتاری با زندانیان، ۶۶۰ تصویر پورنوگرافیک بزرگسالان، ۵۴۶ تصویر از عکسهای عراقیهای بازداشتی که مرده اند، ۲۹ مورد تصویر سربازان که ارتکاب به اعمال برانگیزاننده جنسی می کنند، ٣۷ مورد از حمله و بدرفتاری سگهای آموزش دیده علیه زندانیان . ۱۲۵ تصویر که در بر گیرنده اقدامات پرسش بر انگیز بوده است.
باید گفته شود که این سیستم برخورد با زندانیان در کل مراحل عملیاتی ارتش آمریکا در چهار گوشه جهان امری رایج است. گزارش مستند و فراگیر منتشر شده در "ویکی پدیا" عملکرد ارتش امریکا در بازداشتگاه باقرام در افغانستان را بر ملا می کند. در این گزارش آمده است: "دو زندانی در دسامبر ۲۰۰۲ مورد شکنجه قرار می گیرند و زیر ضربه های افسران امریکائی جان می دهند. محل نگهداری آنها پشت دفتر زندان بوده است.انها را از موهایشان از سقف آویزان کرده بودند و طوری شکنجه شده بودند که طبق گزارشاتی که به روزنامه بالتیمور سان نشد پیدا کرد، اگر زنده می ماندند بایستی پاهاشان قطع می شد".
اکنون روشن شده است که طبق گزارش ویکو پدیا این بدرفتاریها فقط کار سربازان دون رتبه نبوده بلکه به استناد «پانل مرورکننده عملیات بازجویان» دستور العمل بازجوئی با جزئیات آن توسط ژنرال ها و فرماندهان نظامی و نیز غیر نظامی صادر شده است. برای نمونه ژنرال ریکاردو سانچز خودش دستورالعمل بازجوئی را در همگامی با مسئولین کنگره آمریکا صادر می کرده است.
ویکوپدیا(۶) می نویسد استانداردهای کنوانسیون ژنو در این رهگذر کارکرد نداشته است. طبق استاندارد ژنو ،"هر گونه عملی که از آن طریق درد شدید یا رنج، چه بدنی یا مغزی به فرد ی اعمال شود جهت اهدافی از قبیل کسب اطلاعات، اعتراف و یا تنبیه کسی که مظنون به ارتکاب به جرم است یا مرتکب جرمی شده است؛ یا هر گونه ارعاب یا ترساندن مجاز نیست". گزارش فوق یک مورد بدرفتاری را چنین می نویسد.یک زندانی که دچار اختلال عصبی شده بود دور گردنش یک طناب بسته و او را در بازداشتگاه به نام حیوان شکنجه نام داده بودند.
زندان ابو قریب با سیاستهای اطلاعاتی سازمان سیا و افسران امنیتی این سازمان اداره می شد. نویسنده مجله معتبر نیویورکر در شماره ماه ۱۰-۰۵-۲۰۰۴ در مقاله ای تحت عنوان "سربازان آمریکائی عراقی ها را مورد شدیدترین شکنجه ها قرار دادند ، می نویسد: سیاست مسئولین امنیتی این چنین بوده که برای اینکه عربها را مورد اهانت قرار دهیم، و وادارشان کنیم حرف بزنند، بهترین راه آن است که مجبورشان کنیم لخت بگردند. طبق اطلاعات به دست آمده ماموران اطلاعاتی و افسران سیا و نظامیان از این روش بسیار خرسند بوده و به کرات خطاب به افسران زندان ابو قریب گفته اند که"کارتان عالی بوده است".
فردریک که در بازجوئی ها شرکت داشته بارها اشاره میکند که مسئولیت همه مصاحبه ها و برخوردها در ابوقریب با افسران عالیرتبه سیا بوده است.او می نویسد یک زندانی عراقی که تحت کنترل سیا بوده برای بازجوئی به ابوقریب آورده می شود.و ادامه می دهد "آنها این زندانی را آن قدر بد جوری بازجوئی کردند که زندانی از حال به اغما رفت.آنها جسد او را داخل یک کیسه گذاشتند و آنرا با یخ بسته بندی کردند (برای ۲۴ ساعت) روز بعد افراد پارامدیک یا اورژانس آمدند جسد را در یک استرچریا برانکادر گذاشتند و بر روی بازوی او نوشتند fake iv سپس او را بردند.جسد این زندانی عراقی هرگز وارد سیستم کنترل زندانیها نشد و در نتیجه هرگز شماره ای هم نداشت.
به نوشته سیمور م.هرش در مجله نیویورکر روش شکنجه عراقیها نوعی تحقیر فرهنگی و دینی نیز میباشد.:این قبیل اقدامات ضد بشری در هر فرهنگی غیر قابل قبول است. به ویژه در جهان عرب و دین اسلام همجنسبازی بر خلاف اصول اسلامی است و نوعی شکستن شخصیت انسانهاست. برنارد هیکل، استاد مطالعات خاور میانه در دانشگاه نیو یورک) ۵( نیز این اقدام شنیع افسران امریکائی را تقبیح کرده می نویسد،:تلنبار کردن عراقیها روی یک دیگر و مجبور کردن آنها به خود ارضائی جنسی و لخت چرخاندن آنها شکلی از شکنجه است".
در دادگاهی که در تاریخ نه آوریل در بررسی اقدامات گروهبان فردریک در عراق برگزار شد شخصی به نام- متیو ویزدم- به دادگاه چنین گفت: وقتی که من و سربازان دیگر ۷ بازداشتی عراقی را تحویل زندان ابو قریب دادیم من به چشم خود دیدم که دو زندانی لخت انجا بودند، یکی از آنها داشت خود ارضائی میکرد در حالی که زندانی دیگر زانو زده و دهانش باز بود". مطالعه صدها صفحه و دهها سند از عملکرد سیستم قضائی امریکا در حق زندانیانی که هنوز جرمشان اثبات نشده و حتی برخی فقط به عنوان مظنون در زندان بودند هر انسانی را حیرت زده می کند.
داستان زندان ابوقریب علیرغم سانسور سنگین خبری که آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم بر عملکرد رسانه ها و مطبوعاتیان اعمال می کند، مرزهای عراق را در نوردید. تضییغ خشن حقوق بشر با شکنجه های شنیع افسران آمریکائی پرده از چهره ماهیت دموکراسی امریکائی در عراق بر داشت و فعالان حقوق بشر را بر آن داشت که نسبت به رفتار بیرحمانه نظامیان امریکائی با زندانیان به مطالعه و پژوهش برخیزند.زندان ابو قریب شکل خاور میانه ای زندان کوانتانامو لقب گرفت.
دامنه شکنجه زندانیان عراقی به شیوه های غیر انسانی توجه مدافعین واقعی حقوق بشر را به و ضعیت شکنجه در زندانهای داخل خاک آمریکا معطوف کرد. سازمان عفو بین الملل نیز این بار جرئت کرده سری به زندانهای "فوق امنیتی" در داخل خاک امریکا بزند. اینک گوشه هائی از گزارش سالانه غفو بین الملل را می خوانید. (٣)
شکنجه و بدرفتاری و سوء استفاده در زاندانها و بازداشگاههای آمریکا
ایالات متحده کنوانسیون یا قرارداد سازمان ملل در منع «شکنجه و دیگر رفتار حیوانی و غیر انسانی یا رفتار و تنبیه نادرست» را امضا کرده است. با این حال زندانیان در محبس ها و زندانهای سراسر امریکا مدام شکنجه می شوند و مورد بدرفتاری قرار میگیرند.
در خاک امریکا بیش ار ۱۷۰۰۰۰۰ (یک میلیون و هفتسد هزار نفر) در زندانها و بازداشت گاها به سر میبرند.نصف همه این زندانیها امریکائیهای آفریقائی تبار هستند و بیش از ۶۰ در صد زندانیان را افراد منتسب به اقلیتها و اتنیکها تشکیل می دهد.حدود بیست هزار نفر زندانی زیر ۱٨ ساله در زندانهای امریکا به سر می برند. از سال ۱۹٨۰ تعداد افراد در زندانها بیش از سه برابر شده است. حتی کمیت زنان زندانی در این سالها خیلی بیشتر اضافه شده است. خشونت در زندانهای آمریکا حالت مستمر و دائمی دارد. ازدحام زندانیان و کمبود کارمندان این معضل را شدیدتر هم کرده است.
گزارشاتی وجود دارد که خبر از خشونت بدنی، تجاوز جنسی علیه زندانیان می دهد. افسران زندانها در امریکا بدرفتاریهائی نظیر تنبیهات شدید بویژه در زندانهای مناطق دور افتاده اعمال می کنند.
گزارشان فراوانی از سوء اسفاده جنسی علیه زندانیان زن توسط افسران زندانبان و نگهبانان مرد به دست می رسد که مباین با استانداردهای بین المللی است، اقدامات نادرستی که به صورت معمولی و روتین صورت میگیرد.تعداد هر روز فزایند ه ای از زندانیان زیر ۱٨ سال در زندانها با بزرگسالان نگه داشته می شوذ، که انها در معرض سوء استفاده قرار دارند.
در سال ۱۹۹۵، استفاده از زنجیر برای اولین بار در ٣۰ سال گذشته به وقوع پیوست.به هر حال به زنجیر بستن زندانیان یک حرکت ادامه داری در سیستم تنبیهی آمریکا شده است.زندانیان را هنگام جا بجایی به زنجیر می کشند بدون توجه به این که زندانی خطر آفرین باشد یا نه. ا
زنان حامله هنگام انتقال به بیمارستان با زنجیر از ناحیه مچ دست وقوزک پا و کمر بسته می شوند بی آن که توجه شود که ممکن است آنها بیفتند و خطرات جدی بار آورده شود.
در سالهای اخیر ابزار چدیدی طراحی شده تا زندانیان را کنترل کرده و ناتوان سازند.استفاده از این تکنولوژی در عمل نتایج وحشتناکی داشته و سبب بروز آثار کشنده و ضد انسانی بوده است. در سال ۱۹۹۷ مایکل والنت در زندان یوتا پس از اینکه مدت ۱۶ ساعت مدام که با زنجیر به یک صندلی فشار زنجیر شده بود جان داد. زندانبانان یک سوراخ در صندلی کنده بودند تا زندانی بتواند خودش را تخلیه کند و ادرار نماید. هر جند که در این زندان از این ابزار شکنجه دیگر استفاده نشده، اما در سراسر آمریکا در زندانها از این ابزار سود می جویند. در برخی از زندانها عمدا این ابزار را به کار می بندند تا تنبیهات وحشیانه تر اعمال کنند.
سایر وسایل فشار از قبیل اسپری شیمیائی و شوک برقی به طور مدام به کار گرفته می شود. با وجود اینکه برخی از این ابزارها ایمنی ندارد، با این حال برای مثال کمربندهای شوک برقی به طور فراوانی استفاده می شود. با فشار دادن یک دگمه جریان قوی الکتریسیته از بدن زندانی عبور میکند، و سبب درد بغایت شدید و ناتوانی و بی هوشی سریع می گردد.
هر چند که آمریکا از هنگام اعلام استقلال علاقه به حقوق بشر را بارها در اعلامیه هایش تایید کرده، اما در عالم واقعیات شرایط دگرگونه است. برای مثال برای فقیران، برای اهالی آمریکای لاتین، سیاه پوستان و دیگر اقلیتها عدالت و برابری معمولا انکار می گردد. و حق زندگی و آزادی آنها مکررا مورد سوء اسفاده قرار میگیرد.
خشونت و وحشیت پلیس آمریکا به یک رویداد رو.زانه فرا روئیده است. بدرفتاری با زندانیان و شکنجه آنها تکرار می گردد.زندانیان محکوم شده بعد از محاکمه های غیر عادلانه اعدام می شوند. مقامات ایالات متحده امریکا قادر نبوده اند که ننگ زیر پا گذاشتن حقوق بشر را از دامن خود پاک کنند.
در بیانیه های رسمی دولتی مسئولین امریکائی بر قوانین بین الملل، حقوق بشر و ارزشهای دموکراسی معمولا پای می فشارند. اما ایالات متحده همواره از این که پرونده و اسناد مربوط به حقوق بشر او مورد مداقه و بازرسی توسط محافل مستقل جهانی قرار گیرد، استنکاف ورزیده است. آمریکا در انتقاد از دشمنان خویش در عدم رعایت حقوق بشر خیلی چابک و تیز عمل کرده اما هرگر علاقمند نبوده است که تضییع حقوق بشر را در داخل امریکا و یا متحدانش بازگو نماید."
عفو بین الملل از همه انسانهای آزاده می خواهد که صدای خود را بلند کنند، به ارزشهای انسانی در عمل وفادار مانده و به افشای خشونت پلیسی و شکنجه زندانیان سیاسی در همه کشورها بپردازند.
سازمان عفو بین الملل در طی نامه ای به جورج دبلیو بوش، شکنجه های اعمال شده را "جنایات جنگی" خوانده و خواستار بررسی دقیق و فوری شده است. نامه می افزاید" تلاشها و درخواستهای این سازمان تا کنون بی پاسخ مانده، و مقامات امنیتی امریکا اجازه ورود به زندانهای عراق را به نمایندگان عفو بین الملل نداده اند."(۷)
گزارش ۵۴ صفحه ای "تاقوبا" نیز به عیان نشان می دهد که اقدامات ارتش امریکا و سیتم قضائی آن در آزار، شکنجه، و بی حرمتی به ارزشهای انسانی آنها در ریف جنایات جنگی قرار می گیرد.برای مطالعه فهرست کامل اقدامات غیر انسانی زندانبانان امریکائی در زندانهای ابو قریب عراق، باقرام و قندهار افغانستان و نیز زندان کوانتاناما در خاک کوبا به گزارش تاگوبا و نیز نامه باز عفو بین الملل در تاریخ ۰۵-۰۷-۲۰۰۴ مراجعه کنید.به هر حال تروریسم و دامن زدن به اقدامات خشن در هر لباسی زشت و ناپسند است، اما مردم جهان هنوز به سبب کنترل اطلاعات و سانسور سنگین رسانه ها هنوز نتوانسته اند عمق فاجعه را در مورد نقض حقوق بشر در عراق درک کنند و هنوز خود مردم امریکا نیز به سبب ممنوعیت انتشار گزارشات عراق در آنجا در بی خبری به سر می برند.
منابع مورد استفاده:
۱-بیلانفورد تیکولاس، کریسچین ساینس مانیتور، بیروت لبنان
۲-ابو قریب-آمریکائیها زندانیان را شکنجه کرده و به آنها تجاوز میکنند.US Soldiers Rape and Torture Prisoners, By Greg Szymansky
نویسنده، گرق سزیمانسکی
٣--عفو بین الملل، گزارشی در مورد تضییع حقوق بشر در زندانهای آمریکا
آدرس اینترنتی:Internet address: www.rightsforall.amnesty.org
۴--شکنجه در ابو قریب، مجله نیو یورکر،شماره ۱۰-۵-۲۰۰۴
به فلم سیمور هرش
۵-همان منبع۴-نقل قول هرش از استاد دانشگاه نیو یورک
۶-دایره المعارف آزاد ،
شکنجه و آزار زندانیان در ابو قریب-Abu Ghraib torture and prisoner abuse
From Wikipedia, the free encyclopedia
۷-نامه عفو بین الملل به بوش.
جنایات جنگی در ابو قریب، ، ایالات متحده امریکا، الگوئی از سبعیت و و حشیت
USA: Pattern of brutality and cruelty -- war crimes at Abu Ghraib