اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۰ خرداد ۱٣٨۶ -  ۱۰ ژوئن ۲۰۰۷

 آن موقع برای روز آنلاین - ذوقی و تفننی - می نوشتم . اسمش را شنیده بودم و در بعضی مراسم که حال و حوصله داشتم و مثل مردمان می رفتم از دور و نردیک می دیدمش و از شیک پوشی اش لذت می بردم/ که آخرین خاطزه ام از او چنین بود :
----------------------
صبح روز سه شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۸۴، خانواده ناصر زرافشان و تعدادی از اعضای اتحاد دموکراسی خواهان ایران، با تجمع مقابل در اصلی زندان اوین خواهان آزادی ناصر زرافشان وکیل پرونده قتل های زنجیره ای شدند که در اعتراض به ممانعت از معالجه خود در زندان، اعتصاب غذا کرده است.
در چهارمین روز تجمع در مقابل زندان اوین، تعداد شرکت کنندگان در گردهم آیی بیشتر شده است. شرکت در این تجمع، جزو برنامه روزانه عده ای از افراد قرار گرفته است، که می کوشند حداقل ۱ – ۲ ساعت در روز را حتماً در حوالی ظهر در آنجا باشند. امروز، اکثر چهره های حاضر، نسل سومی کانون نویسندگان هستند، و هر از گاه نیز برای حمایت، چهره ای و با شخصی سیاسی- اجتماعی، به تجمع می پیوندد. از میان حاضران در جمع امروز، با دکتر پرویز ورجاوند گفت و گویی کوتاه انجام دادم که از او پرسیدم:

شما برای چه اینجا آمده اید؟
برای همدردی با زندانیان سیاسی، از جمله دکتر ناصر زرافشان به اینجا آمده ام؛ برای همراهی با کسانی به بند کشیده شده اند؛ به اعتبار گفته هایشان و موضع گیری سیاسی شان سال هاست در زندانند، و زیر فشار مانده اند. پدیده ای که وجدان هر انسان آزادیخواه و ملی را آزرده می کند. وظیفه ماست که در همدردی و همراهی با زندانیانی که توانسته اند مقاومت کنند، ابراز وجود کنیم تا جامعه جهانی و ایرانی، آگاهی یابد که هنوز گروهی در جامعه ایران وجود دارند که به شدت نسبت به مسایل مربوط به پدیده آزادی بیان و قلم و اندیشه، موضع می گیرند. گروهی که می کوشند فضایی باز ایجاد شود تا در آن فضا، صاحبان درد و اندیشه، برای برون شد از بحران و بن بست فعلی، جامعه را یاری دهند.

فکر می کنید تحرکاتی مانند این تجمع، عملاً نیز به تأثیر مشخصی بینجامد؟

تصور بر این است که قوه قضاییه با سابقه موضع گیری هایش در رویارویی با صاحبان اندیشه و قلم در ایران، تنها با اعتراضات دسته جمعی ممکن است گردن به اصلاحی بدهد. ولی کاش این اعتراض ها و تجمع ها تداوم یابد. به هر حال، چنین اقداماتی تأثیر گذار است و سرانجام در آن فضای بسته رخنه می کند، و به مردم ایران این پیام را می دهد که حمایت از چهره های صاحب قلم و اندیشه غریب واقع نشده و هرچه فشار حاکمیت بیشتر شود، مقاومت مردمی نیز در این زمینه بیشتر می شود.

شما تا چه حد خوش بینید؟

در تاریخ مشابه این روزها را بارها دیده ایم. سرانجام مقاومت ملی، سلطه خارجی و داخلی را در مسیر منافع ملی، از سر می گذراند.

---------------------------------
به هر حال - بدون توجه به اینکه از چه گروهی و حزبی بود - روحش شاد و غریق رحمت باد.