• آقای افخمی حق دارد ملت را طلبکار بنامد. ملت طلبکار است، از بزرگترین بدهکاران آن، همین اصلاح طلبانی نظیر آقای بهروز افخمی هستند که حالا می خواهند با جار و جنجال، بدهکاری هایی خود را حاشا کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۶ آبان ۱٣٨۲ -  ۷ نوامبر ۲۰۰٣

«آنها که چند ماه پیش برای شرکت در انتخابات قبلی از عالم و آدم طلبکار بودند، به زودی نتایج اولیه ی انفعال، پرمدعایی و تنبلی خود را با بسته شدن در فرهنگسرایی که به آن می‌رفتند تا تعطیل انجمنی که محل کار و آموزش و دوست‌یابی بود، خواهند دید...
مردم تهران این روزها با حیرت نتایج انفعال و تنبلی سیاسی خود در انتخابات سال گذشته‌ شورای شهر را می‌بینند...
کسی که خودش را لوس می‌کند و برای حضور چند ساعته در عرصه ی انتخابات از عالم و آدم طلبکار می ‌شود و ژست ناامیدی می‌گیرد و قهر می‌کند، و از شرکت در انتخابات بعدی خودداری می‌کند، حتی اگر خواسته‌های معقول و منطقی داشته باشد به هیچ جا نخواهد رسید و از عرصه‌ اجتماع به حاشیه خواهد رفت...»
بخش هایی از گفته های آقای بهروز افخمی نماینده اصلاح طلب مجلس در نطق پیش از دستور روز چهارشنبه خود
آقای افخمی حق دارد که «آن ها» را طلبکار بداند. ملت طلبکار است، از بزرگترین بدهکاران آن، همین اصلاح طلبانی نظیر آقای بهروز افخمی هستند که حالا می خواهند با جار و جنجال، بدهکاری هایی خود را حاشا کنند.
ارایه فهرسنی از بدهکاری های آقای افخمی و دوستانشان، نه ممکن و نه عملی است، اما چند قلم از این بدهی های عمده را بر اساس قول هایی که آقای افخمی و سایر اصلاح طلبان چند سال پیش زمانی که قرار بود راهی مجلس شوند، به ملت دادند، می توان به قرار زیر برشمرد:
• گفتند قانون مطبوعات را اصلاح و آزادی مطبوعات را تضمن می کنیم، نکردند. در برابر یک «حکم حکومتی» و «فرمان ولایت» ۳ سال است فراموش کرده اند قانون مطبوعات نیاز به «اصلاح» دارد.
• گفتند قانون انتخابات را اصلاح، نظارت استصوابی را ملغی و آزادی انتخابات را تامین می کنیم، نتوانستند. گفتند اگر شورای نگهبان لوایحمان را رد کنند، خروج از حاکمیت و رفراندم می کنیم، نکردند. حالا چشم دوخته اند به الطاف فقهای شورای نگهبان برای تایید صلاحیتشان.
• گفتند نهادهای غیرقانونی مثل دادگاه ویژه روحانیت، شورای عالی انقلاب فرهنگی و... را منحل می کنیم، فراموش کردند.
• گفتند کمیته حقیقت یاب تشکیل می دهیم و عاملین و آمرین قتل های زنجیره ای را به پیشگاه ملت معرفی می کنیم، نکردند.
• گفتند مردم سالاری برقرار می کنیم و قانون را در همه جا حاکم می سازیم، نتوانستند...
البته بدهی بزرگتری هم وجود دارد که هم اصلاح طلبان و هم محافظه کاران و به بیان روشن تر تمامی این رژیم نخواهتد توانست آن را «ملاخور» کنند و بالاخره روزی مجبور به پرداخت آن خواهتد شد و آن، باز پس دادن حق حاکمیت به ملت است.
رای دهندگان ایرانی هر چند طلبکار هستند، اما پرمدعا نیستند. آن ها در شرایطی که قافله تمدن در دنیا چاراسبه به پیش می رود، هنوز در حداقل ها متوقف مانده اند. حقوق ابتدایی خود را می خواهند. آزادی می خواهند، امنیت اجتماعی می خواهند، اندکی هم رفاه می خواهند... نماینده های پرادعایی مثل آقای بهروز افخمی این را نمی فهمند. یکی از دلایل کم ادعایی ملت این است که چنین نمایندگان پرمدعایی را تاکنون تحمل کرده اند.
تصور باطلی است اگر کسانی بر این پندار باشند که تا ابد می توانند با ترساندن مردم از جناح راست و محافظه کار، برای اصلاح طلبان رای جمع کنند و مردم را از این حداقل ها هم منصرف سازند. یک بار، دو بار... بالاخره کارد به استخوان می رسد.
آقای افخمی هم مثل اکثر کارگزاران این حکومت دچار پیش فرض هایی است. او خیال می کند مردم ایران تا ابد مجبورند یا از این جناح حکومت انتخاب کنند، یا از جناح دیگر. او سعی می کند مردم را با ترساندن از آن جناح به حمایت از این جناح مجبور سازد. او نیز در زمره آن هایی است نمی توانند به جهان خارج از جمهوری اسلامی – لااقل در چارچوب مرزهای ایران - فکر کنند و انتخاب دیگری را برای مردم ایران تصور نمایند. شاید به همین دلیل او قادر نیست، پیام هایی نظیر تحریم انتخابات و ابراز عدم اعتماد در سطحی گسترده مثل نهم اسفند را بفهمد و تاثیراتشان را در ایجاد فرصت برای تصحیح اشتباهات بفهمد. او روز چهارشنبه در نطق خود در جلسه علنی مجلس نشان داد از پیام نهم اسفند نیز هیچ نیاموخته است و نمی خواهد نگاهی به خود، اطرافیان و دوستانش بیاندازد و به این موضوع اندیشه کند که آن ها چه کرده اند که در فاصله چهار سال چنین سرمایه عظیمی را از دست داده و انبوهی از رای دهندگان را به «انفعال» دچار ساخته اند.
آقای افخمی به جای نگاه کردن در آیینه ای که افکار عمومی در روز نهم اسفند در برابر او و یارانش قرار داده بود، ترجیح داده است، آیینه را بشکند!