عنوان : نظر
خواندن این مطلب برای من جالب بود که ببینم آقای نقره کار حالا به این مسئله توجه کرده اند ولی این موضوعی است که سالها توسط حکومت آخوندی اجرا می شده.
یادم هست حدود دوازده سال پیش همجنسگرایان ایرانی مقیم انگلستان جلسه ای تشکیل دادند و حول چگونگی تشکل خود و کمک به همجنسگرایان در داخل کشور به بحث نشستند. در آن جلسه فردی بود که ظاهرآ خود را همجنسگرا می دانست اما در آن جلسه هر وقت صحبت از کمک به داخل و رساندن اطلاعات به بچه ها در کشور می شد، این فرد شدیدآ مخالفت می کرد و می گفت اینکار سیاسی است و همجنسگرایان نباید وارد سیاست شوند. هر چی هم بهش می گفتی که بابا این حکومت خودش با تصویب قانون اعدام همجنسگرایان موضوع را سیاسی کرده و ما تازه به حکومت کار نداریم می خواهیم بچه ها را از حقوق خودشان آگاه کنیم اما باز تو کله اش نمی رفت. خلاصه این فرد کاری کرد که همه را ترساند و تشکلی شکل نگرفت.
مدتی بعد گروه هومان در لس آنجلس آمریکا تشکیل جلسه داد (درست بعد از حوادث یازده سپتامبر). و جالب اینه که در همان جلسه همه یکی دو نفر بر اینکه ما همجنسگرایان ایرانی نباید به داخل ایران کاری داشته باشیم و فقط در خارج تو گروههای حقوق بشری فعالیت کنیم، اکتفا نمائیم و از این چرندیات. اینها آنچنان زور زدند که بعد از آن جلسه کلآ گروه هومان منحل شد (هر چند بزور تنها یک شماره مجله هومان بعد از آن منتشر شد) اما دیگه هومان بعنوان اولین گروه متشکل از همجنسگرایان ایرانی در خارج منحل شد.

من شکی ندارم که عدم اتحاد اپوزیسیون سیاسی هم خود تا حدودی نتیجه همین لابی گری و تفرقه اندازی عوامل حکومت آخوندی در درون مخالفان سیاسی است.
بخصوص ترساندن مخالفان جمهوریخواه از رضا پهلوی و تلاش برای عدم ایجاد یک جبهه متحد برهبری رضا پهلوی.
۹۴٨٣ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣٨٨       

عنوان : سوال های بی ربط
آقای علیزاده کجای مقاله گفته شده آقای نقره کار با لابی و لا بیگری مخالف هستن؟؟ و یا نظری راجع به امریکا داده باشن , , بر داشت من این است که با لابی و لابیگرانی که دودوزه بازی می کنن و باعت دوام و تقویت حکومت جنایت کار می شون مخالفت شده و این درست است . مقاله بسیار روشنگرانه و خوب و مستنداست. ممنون از آقای نقره کار
۹۴٨۰ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣٨٨       

عنوان : باز هم امریکا ستیزی و مبارزه با امپریالیسم امریکا
آقای نقره کار با سلام
آیا شما با حل مشکلات ایران و امریکا مخالف هستید؟
آیا ایران کنونی نباید با امریکا روابط دیپلماتیک، اقتصادی و فرهنگی داشته باشد؟
آیا لابی گری در کشوری مثل امریکا برای منافع کشور خود بد است؟
اگر موافق این روابط هستید پس چگونه است عده ای را که در تلاش هستند تا این روابط را ایجاد کنند را به باد انتقاد می گیرد و انواع تهمت ها را به آنها می زنید؟
آیا هنوز مثل ۳۰ سال پیش معتقد به مبارزه با امپریالیسم به سردگی امریکا هستید؟
۹۴۷۹ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣٨٨       

عنوان : محصولات منحصر به فرد
یک علت این مشاطه گریها این است که عجوزه‌ای به اسم جمهوری اسلامی عمرش طولانی شده است. این رژیم بعد از نوشیدن "زهر آتش بس" در جنگ با عراق در آستانه سقوط قطعی بود. اما بهم ریختن اوضاع دنیا (بحران سرمایه داری از یکسو و بحران "سوسیالیسم واقعا موجود" از سوی دیگر که منجر شد به: فرو ریختن دیوار برلین، جنگ نفت، حمله آمریکا و حادثه ۱۱ سپتامبر) همه - انگار امداد غیبی - رژیم را سر پا نگه داشتند. سیر طبیعی رویدادها بکلی بهم خورد و اوضاع شیر تو شیر شد.

علت دیگر فقر مادی و معنوی جامعه استبداد زده ماست. این فقر فقر عموم است، فقیر و غنی، با سواد و بیسواد را در بر می‌‌گیرد.
این فقر وقتی با اخلاقیات خاص جامعه ما در می‌‌آمیزد محصولات منحصر به فردی بیرون می دهد: " تبعیدی در رفت و آمد" یکی از این محصولات است.
در سالهای اخیر با شدت گرفتن علاقه "ناظران آگاه" به "امور" ایران و اختصاص بودجه‌های کلان به تاسیس رادیو تلویزیون‌های فارسی‌، محصولات پیچیده تری هم به بازار آمده ا‌ند: طرراران و ابن الوقت هایی مثل مهدی جامی و عباس معروفی در رادیو زمانه از این جمله ا‌ند.
۹۴۷۷ - تاریخ انتشار : ۶ ارديبهشت ۱٣٨٨