عنوان : ۲۲ بهمن از آن تو بمیری ها نیست خسته شده ایم و تحمل این رژیم عذابمان می دهد تا به کی باید این رژیم را تحمل کنیم ؟
۲۲ بهمن ما می رویم اما به خانه برنمی گردیم باداباد هرچه پیش اید خوش اید باید تکلیفمان رابا این رژِیم روشن کنیم یا اینطرفی یا آن طرفی :


کار از این حرف ها گذشته است نزدیک به ۷ یا ۸ ماه است از تظاهرات بزرگ و کوچک ملت ایران گذشته است دستاورد این تظاهرات و اعتراضات نباید فراموش شود که چیزی جز سرکوب و کشتار و زندانی کردن مردم بیگناه نبوده و نیست.

۲۲ بهمن رژه رفتن در خیابان ها نیست و اخر سر دست خالی به خانه برگشتن باشد .


تا به کی باید به تظاهراتی رفت که پیامدش فقط به خانه برگشتن باشد ؟ تا به کی ؟

بعد از ۷ ماه باید تکلیف خودمان را با این رژیم روشن کنیم .


اگر به تظاهرات رفتیم و قصد سرکوبمان را داشتند چی ؟ باید جلوبشان خم بشویم و بگوئیم ما را بزنیدو بکشید تا ارام بشوید و فضای ملتهب سیاسی تان ارامش پیدا کند و باز هم در فدرت بمانید و زورازمایی و کشت و کشتار کنید بگیرید و بکشید ما را ؟


نه جانم ۲۲ بهمن از آن تو بمیری ها نیست خسته شده ایم و تحمل این رژیم عذابمان می دهد تا به کی باید این رژیم را تحمل کنیم ؟


شاید راه بهتری را پیشنهاد می کنید که مثل نهنگ های افسرده از دریا بیرون بزنیم و کنار ساحل خودکشی دسته جمعی کنیم ؟


اگر چند صباحی این رژیم بیشتر باقی بماند کارمان به خودکشی دسته جمعی هم خواهد رسید .

دیگر کافی ست اگر مرگ من و ما می تواند بقیه را نجات بدهد بگذار ما بمیریم لااقل نسل بعدی ما فرزندان ما در امنیت و ازادی زندگی کنند .


۲۲ بهمن ما می رویم اما به خانه برنمی گردیم باداباد هرچه پیش اید خوش اید باید تکلیفمان را روشن کنیم یا اینطرفی یا آن طرفی :


ما این رژیم را نمی خواهیم :

می پرسید چرا ؟

برای اینکه نامردی کردند برای اینکه ناجوانمردانه ازادی هایمان را گرفتند پول نفتمان را خوردند زندگی و جوانی مان را دزدیدند و نسلی افسرده و نامید تحول اجتماعمان دادند .

می شد سر ستیز با جانی ها نداشت اگر رفتار انسانی و منطقی داشتند اگر به جای حرف زور زدن به حرف هایمان گوش می کردند ما جوانان این کشوریم ولی حق اظهار نظر نداریم کشور ما شده است دربست دراختیار یک عده اقلیت که حق و حفوق اکثریت را می خورند و با توپ و تانک جوابمان را می دهند .


ما به جای ابادانی و سازندگی کشورمان فقط در سیاست بازی گرفتار شدیم و نابود شدیم .

اما ۲۲ بهمن ما می رویم برای طلب حق و حقوق اجتماعی خودمان.

ما زندگی می خواهیم حق نفس کشیدن می خواهیم ۳۰ سال است از بچگی تا جوانی و پیری مصادره مان کرده اند و تلاشمان برای نجات زندگی مان بی نتیجه مانده است ما همه چی مان را در این رژیم از دست داده ایم دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم .


ما ۲۲ بهمن به تظاهرات می رویم اما هرگز فکر بازگشتن به خانه را نداریم مگر اینکه با دست پر از ازادی به خانه هایمان برگردیم .

خدا یار مان باد خیر پیش..

ایمیل ارسال شده به پارس دیلی نیوز
۲۱۵۵٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣٨٨