عنوان : شعارهای توخالی
سلام. مشکل بزرگ گردانندگان اخبارروز این است که گوش شنوایی در میان ملت ایران برای رهنمودهای خود پیدا نمیکنند. هروقت اتخابات را تحریم کرده اند، مردم رفته ورای داده اند و برعکس. مشکل عمده آنها هم دیگران و در راس همه اصلاحطلبان هستند.از این همه پیام گذار یکی از این مجسمه های دانش و شجاعت نپرسیده، خب اگر شما بهتر میزنی بستان بزن. همین فردا فرمان حمله و سرنگونی حکومت را صادر کنید ببینیم چند نفر به حرف شما گوش میدهند. اگر حتی شهامت ایراز و پذیرش مسئولیت آنرا ندارید، دیگر اینقدر فریاد لنگش کن لنگش کن سر ندهید. چه قدر لاف در غربت؟
۲٣۶۰۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : چو.....
چو ایران نباشد تن من مباد!
آقا اینجا قرقیزستان نیست اینجا ایران است! شما هنوز فرق دو ملت و دولت را نمی دانید. آنها تاریخ ندارند، آنها تمدن و فرهنگ ندارند که به آنها متعصب داشته باشند و منافع تاریخ و فرهنگ شان را در نظر بگیرند....اینجا ایران است و سرزمین آریاییها و فرزندان کورش و داریوش. خواهش می کنم قیاس مع الفارغ ننمایید.
۲٣۵۹۹ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : به آرش گرامی، همه نظر شما را پسندیدم جز چند جمله آخر شما را. ما قمی ها این وسط چه گناهی کرده ایم که باید جور هرچی آخوند شیپیشو در کشور است را بکشیم؟
منهم به نوبه خود از ساده انگاری ای که در این مقاله دیده می شود ناخرسندم. شیوه مبارزاتی این دو ملت کاملا متفاوت هستند، ما بدنبال یک دمکراسی حقوق بشری مسالمت امیز و پایدار هستیم و نه هر چند سال یکبار یک انقلاب. ما باید اینبار حقوق تضمین شده ای داشته باشیم که هر کسی تعبیر متفاوتی نتواند از آن بکند و یا هر وقت دلش خواست آنرا بدون مشاورت و مشارکت ما آنرا عوض کند. الگوهایی که در کشورهای غربی داریم بسیار برای ما الهام بخش هستند. هر ایرانی که به غرب می آید آنرا می پسندد و می گوید ایکاش ایران هم مثل اینجا بود. ما هم که خودمان سالهاست به این نتیجه رسیده ایم که دمکراسی حقوق بشری غرب بهترین و موفق ترین نتایج را برای ملل اروپایی به ارمغان آورده است، چرا ما از آن بی بهره باشیم؟ ملت قرقیزستان راه درازتری از ملت ایران در پیش دارد و من امیدوارم که ۳۰ ماده حقوق بشر ارکان قوانین اساسی نوین شان شود تا پایه های همه آزادی ها و اقتصاد آزاد آنها ریخته شود. خداوند انسان را افرید و شادی را برای انسان آفرید. این یعنی شادی یک حق خدا دادی است که هیچکس حق ندارد آنرا به عزا تبدیل کند.

به آرش گرامی، همه نظر شما را پسندیدم جز چند جمله آخر شما را. ما قمی ها این وسط چه گناهی کرده ایم که باید جور هرچی آخوند شیپیشو در کشور است را بکشیم؟ من پیشنهاد بهتری دارم، همه آخوندها و اخوند مسلک ها را در کویر لوت آزاد خواهیم کرد و زمانی که این کویر را سبز کردند اجازه می دهیم در کنار ما کار و زندگی کنند. تا وقتی که آدم نشده اند نمی باید حق زندگی در میان آدمیان را داشته باشند.

تفسیر های خوبی از رویدادها و تاریخ قرقیزستان از سوی مطبوعات و رسانه های ایرانی ارائه شده اند، یکی از آنها را امروز از اقای جعفر مدنی ژورنالیست ایرانی از پرشین رادیو شنیدم. در اینجا هم که تقریبا همه نظرات از کیفیت بالایی برخوردارند و همفکری بسیاری در آنها دیده می شود که باعث خوشوقتیست.
۲٣۵۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : «تغییر» یه فرآیند (پروسه) است و باید آن را از «رویداد» تمییز داد!
این فرایند مراحلی را طی می کند تا به دمکراسی و حاکمیت مردم با ابزار صندوق های رای برسیم. تنها با یک رویداد آن چنان که در قرقیزستان رخ داد معلوم نیست به دمکراسی برسیم.

ایده آل این است که همه ما منجمله آقای خامنه ای به دمکراسی تن در بدیم و مثل سایر ملت ها در کنار هم زندگی مسالمت آمیز داشته باشیم. اما خب این همیشه میسر نیست.

بعضی ها ممکنه سی سال دیگه به این نتیجه برسن. ولی هنر آن است که بتوان با هزینه و ریسک کمتری این پروسه گذار به دمکراسی را طی کرد. قدم آقای خامنه ای هم روی چشم. اما ۷۰ میلیون نفر را که نمی توان قربانی یک ابله کرد.

ما تلاش می کنیم حداکثر افرادی را که میشه اگاه کرد و از دور و بر این آقا جمع کرد.
در روز موعود هم با فتح خیابان ها دیکتاتور ابله را وادارخواهیم کرد در مقابل اراده ملت زانو بزنه و به دمکراسی تن در بده. اون موقع هم قدمش روی چشم.

مساله ما که فرد نیست. ما که به کسی کینه نداریم. ما داریم برای بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق یک ملت رنجدیده تلاش می کنیم.


در نهایت همه به این نتیجه خواهند رسید که خیر و صلاح همه پذیرش دمکراسی و داوری صندوق های رای است. چون تفاوت ها ناموس خلقته و نمیشه کاریش کرد. باید آن را پذیرقت و داوری اختلافات را به صندوق های رای سپرد.

هر کس هم ممکنه تا مرحله ای با این تغییرات همراه باشه. ولی هدف ما رسیدن به دمکراسی است که تازه خودش ابزار است. شق القمری نیست. همه دنیای پیشرفته هم این راه را رفته. چاره ای نداریم جز این که تفاوت ها را بپذیریم و داوری اختلافات را به صندوق های رای بسپاریم.

وقتی تونستیم کنار هم بشینیم و چون یه ملت بالغ با هم حرف بزنیم، تازه می فهیم که در این دنیای سرعت و رقابت کجای کاریم و حالا ها باید همه با همه کار کنیم تا عقب ماندگی ها را جبران کنیم. دنیا هم که نمی شینه ما بهش برسیم. دارن با سرعت برق پیشرفت می کنند.

این برادران آخوند هم باید قدری انصاف داشته باشند و نخواهند با پرروگری خودشون را نخود هر آشی بکنند. دنیای امروز دنیای دانش محور است و برای هر کاری باید تخصص داشت. با چرت و پرت هایی که تو حوزه ها با آن وقت و عمر هدر میدن نمیشه برای پیشرفت کشور و بهروزی مردم کاری کرد. ما استان قم را دربست می دیم به این آقایون و بودجه نامحدود هم در اختیارشون میذاریم. بعد که نشون دادن عرضه دارن قم را بهشت کنند، تمام ایران را دربست میذاریم در اختیار این آقایان.
۲٣۵۹۱ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : سوال از “چپ سکولار و عضو جنبش سبز ملی ایران”!
جناب “چپ سکولار و عضو جنبش سبز ملی ایران” سوالی از شما دارم! این جنبش سبز ملی که حضرت عالی عضوش هستید کدام شاخه این سبزها میباشد – سبز علوی آقای موسوی؟، سبز همه به با هم هستیم جناب شاهزاده؟، سبز جدید التاسیس آقای نوری علا؟ سبز جناب سازگارا و شرکا؟ لطفا با شعار دادن مساله را لوث نکنید. این هائی که اسم بردم همه خود را سبز میدانند و میدانیم که ساز هر یک نوای متفاوتی دارد.
. وقتی هم میگوئید “ما دمکراسی حقوق بشری برای یکایک ۷۰ میلیون ایرانی می خواهیم” لطفا بفرمائید این چه دموکراسی حقوق بشری است که سرلوحه همه خواست هایش یا بازگشت به اسلام خیمینی و یا جمهوری کشکی ایرانی است که کسی نمیداند واقعا این جمهوری ایرانی دیگر چه صیغه ای است.
در ضمن آنجا که فرموده اید که “بدنبال آزادی و رفاه برای کل جهان و بویژه ملت ایران هستیم” مرا به به فکر وادار داشت. من فکر میکردم که فقط آحمدی نژاد به دنبال آزادی کل جهان است معلوم شد حضرت عالی نیز همین هدف را دنبال میکنید.! مرحبا!
۲٣۵۹۰ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : یک یادداشت بسیار سطحی
نویسنده‍ی یادداشت نشان میدهد که از شرایط بسیار متفاوت این دو جامعه( ایران و قیرقیزستان) آگاهی درستی ندارد ، و نتایجی که میگیرد خیلی سطحی و ساده اندیشانه است. پاسخ چرای مسئله را به خود نویسنده محول میکنم.
۲٣۵٨٨ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : هر چه بیشتر اطلاعات درباره قیرقیزستان بیرون می آید بیشتر آدم دلش بحال مردم این کشور می سوزد.
حکومت سرنگون شده قیرقیزستان ۵ سال پیش بوسیله همین مردم و به همین وضع بر سر کار آورده شد و چون نتوانست به قول هایش عمل کند مثل حکومت قبل از پایین آورده شده است. حال ببینیم این یکی می ماند و یا سرنوشت دو حکومت گذشته را خواهد داشت. حکومت استبدادی روسیه اولین کشوری بود که این حکومت را به رسمیت شناخت، خودتان تا آخرش را بخوانید که این چه معنایی دارد. از ۵ میلیون جمعیت این کشور نیم میلیون روس هستند، تا آخر اینهم خودتان بخوانید. تا مردم با یکایک حقوق منشور جهانی حقوق بشر آشنا نشوند و بطور مسالمت آمیز روی خواسته هایشان اصرار نورزند از دور خشونتی که قیرقیزستان گیر کرده خلاص نخواهند شد. البته نقش رهبران قاطع و شجاع که چیزی بجز آنچه مردم می خواهند نگوید و نخواهد بسیار مهم است. رهبر هم نه به شیوه کلاسیک آن بلکه رهبرانی که پس از آزادی کشور کنار بکشند و فقط اگر در انتخابات دوره ای آزاد انتخاب شدند تا دوره بعد بمانند. بفهمند که دارای هیچ حقوق ویژه ای نیستند و قوم و خویش و دوستان خود را در راس هیچ مقامی نگذارند. ما همه چیز داریم جز رهبری.

هر چه بیشتر اطلاعات درباره قیرقیزستان بیرون می آید بیشتر آدم دلش بحال مردم این کشور می سوزد.
۲٣۵٨۷ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : آن ها توانستند ولی ما بهتراز انها عمل خواهیم کرد
مردم قیرقیزستان بلند شدند و رژیم را سرنگون کردند ولی باز هم وسیله ای شدند در دست یک دست یک بخشی از نظام برای تصیفه حساب با جناج دیگر. اینها باز هم فریب خوردند و وقتی همان ارتشی که به سرکوب انها دست زده بود اعلام هبستگی کرد و اعلام کرد که به خانه بروند به انها گوش دادند و قدرت را گرفته و به موسویهای خود دادند. باز هم مثل سال ۲۰۰۵ فریب خوردند و ملعبه دست یک جناج از سرمایه داران علیه جناج دیگر شدند. علت ان است که یک رهبری رادیکال و مردمی ندارند.
اما در ایران جنبش انقلابی مردم تجربه انقلاب ۵۷ را دارد. جنبش کمونیست کارگری با ۳۱ سال تجربه نخواهد گذاشت انقلاب مردم در ایران ملا خور شود. بلافاصله از مردم خواهد خواست که به سپاه و بسیج امان ندهند و تا انحلال کاملشان در خیابان بمانند. ارگانهای محلی خود را شکل داده و اداره امور را توسط نمایندگان خود در دست بگیرند. برای شروع از انها خواست که رادیو تلویزیون را در دست خود داشته باشند و حداقل دستمزد یک میلیون تومان را به اجرا در اورند. بهداشت و تجصیل و رفت وامد عمومی و اب و برق را مجانی اعلام کرده و از مردم خواهد خواست که انرا با قدرت خود به اجرا بگذارند. اعلام خواهد کرد که حق داشتن مسکن برای همه است و از مردم خواهد خواست خانه های خالی را اشعال کنند. تمام مراگز اسلامی و امامزاده ها و غیره را برای بیخانمان ها تا ساختن مسکن جدید اختصاص داده و از انها خواهد خواست که در ان جا بگیرند. تمام قوانین مذهبی را لغو کرده و از مردم می خواهد که انرا به اچرا در بیاورند. اعلام یک کنسرت موسیقی از همه هنرمندان در میدان ازادی و همه میدانهای عمومی شهرها خواهد کرد و از مردم میخواهد که نظم انرا توسط ملیشیای محلات بعهده بگیرند. و ... تمام کارگران افغانی مقیم ایران را که بیشتر از یک سال مقیم باشند شهروند ایران اعلام خواهد کرد. تمام بدهکاریهای مردم که کمتر از ۱۰ میلیون تومان باشد به بانکها بخشیده و تما م زندانیانی را که بدلیل بدهی مالی در زندانند ازاد خواهد کرد. علاوه بر لغو احکام اسلامی اعدام را لغو اعلام کرده و مذهب رسمی را لغو کرده و همه مردم را در برابر قانون مساوی اعلام می کند . از مردم میخواهد تا نمایندگان ارگانهای محلی خود را برای تصویب قانون اساسی جدید انتخاب کنند. و .... اینها را مردم قرقیزستان نتوانستند انجام دهند چرا که از یک رهبری آگاه و کمونیست کارگری محرومند. اما در ایران فقط کافی است که بالانس قدرت بهم بخورد و قدرت سپاه و بسیچ و ارتش شکاف بردارد انوقت مردم در هر گوشه متشکل خواهند شد و رهبری کمونیست کارگری نخواهد گذاشت که انقلاب مردم ملا خور شود. بیخود نیست که تمام تلاش موسویها و سلطنت طلبها و ملی گرا ها و غیره این است که ارگانهای نظامی رژیم دست نخورده باقی بمانند. اینها فقط با ماشین سرکوب می توانند سر پا بمانند. برای همین هم خشونت رزیم هیچ می شود و یکسره مردم را از خشونت مردم می ترسانند. اینها می دانند که ایران قرقیزستان نیست. جنبش کمونیست کارگری بدلیل یک طبقه کارگر ۸۰ در صدی در ایران بسیار قدرتمند است و نخواهدگذاشت که اینها انقلاب مردم را ملا خور کنند برای همین اینها مردم را از خود انقلاب میترسانند. ایران قرقیزستان نیست . آنها توانستند ولی ما در ایران بسیار بهتر و هوشیارانه تر عمل خواهیم کرد. این فرق اساسی ما با قرقیزستان خواهد بود. ما از یک جا دوبار گزیده نخواهیم شد.
۲٣۵٨۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : همه نظر دهندگان، بجز کریم ن، ارزیابی های درست تری ارائه دادند تا نویسنده مقاله.
روزی که بیش از ۳ میلیون ایرانی با شعار رای من کو به خیابان آمدند، موسوی و یارانش اگر جدی بودند می توانستند از مردم بخواهند تا تحقق خواسته خود در خیابان بمانند و کل هزینه را در همان یک روز بپردازند. همان روز می توانستند خواستار اعتصاب عمومی شوند و نظام هم هیچ غلطی نمی توانست بکند بجز اینکه به آن تن دهد و ما در موقعیت فعلی قرار نمی گرفتیم. در آنروز سرنوشت ساز ملت آمادگی کامل برای قبول درخواست های موسوی را داشت ولی این مرد از ترس و وحشت از سقوط نظام و برآورده نشدن آرزویش برای بازگشت به روزهای خونین خمینی مردم را به خانه هایشان روانه کرد. او موقعیت پس از موقعیت هایی که ملت در اختیارش گذاشت که خامنه ای و احمدی نژاد را سرنگون کند عمدا به باد داد. تاریخ ایران اعمال چنین کسانی که در بزنگاه های تاریخی باعث تداوم ستم ملی به ایرانیان می شود را فراموش نخواهد کرد.

*******************

آقای کریم ن، توجه شما را به پاراگراف آخر همین یادداشت روز جلب می کنم. خوب توجه کنید و اگر ایرادی دارید به نویسنده این یادداشت بگیرید که نمی گوید مردمان ایران بلکه حداقل سه بار مردم ایران را همین یک پاراگراف تکرار می کند و مردم ایران=ملت ایران. در ضمن این چه حرف هایی است که شما بر علیه ما می زنید که حتی دشمنان ایران که کم هم نیستند بخود جرئت ابرازش را ندارند. ما دمکراسی حقوق بشری برای یکایک ۷۰ میلیون ایرانی می خواهیم که همه تبعیضات که بزرگترینش تبعیض علیه ۳۵ میلیون زن آزاده ایرانی است را برای همیشه از میان برداریم. این آریا و ترک و کرد و...بازی ها را در ایران خریدارش نیست و ما مردم بدنبال آزادی و رفاه برای کل جهان و بویژه ملت ایران هستیم. ما تفرقه افکنی در میان ایرانیان را سخت نکوهش می کنیم و در برابر آن می ایستیم. ما به اندازه کافی جبهه های واقعی برای مبارزه داریم و به جبهه های واهی نیازی نداریم. خواهش می کنم تنفر خود را نسبت به هم میهنان تان تبدیل به عشق به آنها کنید و برای آزادی ایران و همه ایرانیان کوشا باشید. برایتان در این راه آرزوی موفقیت می کنم و این را بدانید من شما را هموطن خود می دانم و شما را همانقدر دوست می دارم که دیگر هموطنانم را دوست دارم.

همه نظر دهندگان، بجز کریم ن، ارزیابی های درست تری ارائه دادند تا نویسنده مقاله.
۲٣۵٨۲ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : این مقاله ساده انگارانه است.
www.rudarru.net در این سایت تفسیر کاملی از اوضاع قرقیستان را مشاهده کنید که هنوز در جای دیگری من ندیده ام. دکتر دانش که متخصص تاریخ و سیاست آسیای مرکزی است در این برنامه شما را با چرایی موفقیت قرقیستان آشنا می کند. او می گوید روسیه و آمریکا هر دو در این کشور پایگاه های نظامی دارند و هر کدام با دادن پول بیشتر در این کشور در صدد بسته شدن پایگاه دیگری بوده اند. این یکی از دلائل مهم برای تغییر است.

ایران با قرقیزستان قابل مقایسه نیست که بگوییم چرا قرقیزستان توانست و ایران نتوانست. این مقاله ساده انگارانه است.
۲٣۵۷۴ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣٨۹