عنوان : آقای نقره کار خسته نباشید
آقای نقره کار خسته نباشید ،
می خوا هم با شما روراست صحبت کنم ، نوشته های شما مرا می ترساند ، امیدوارم در حد نوشته بماند و کار به برخوردهای فیزیکی کشیده نشود ، نمیدانم بین شما و فرخ نگهدار چه گذشته است که این چنین از او کینه به دل گرفته اید، قصد دفاع از فرخ و نامه او به خامنه ای را هم ندارم ، اگر چه فکر هم نمیکنم با این نامه دنیا به آخر رسیده باشد ، سعیدی سیرجانی به حاکمان نامه نوشت و جان خود را هم در این راه از دست داد ، محمد نوریزاد چند ین نامه به خامنه ای نوشت و از "نقش پدرانه " او در کشور گفت ، کسانی که در زندان سرشان را در توالت کردند به خامنه ای شکایت نامه نوشتند ، چرا هیچ حساسیتی در مورد آن افراد وجود ندارد ؟ به نظر می اید زبان حاکم بر نوشته های شما بیشتر ناشی از انگیزه های شخصی است تا برخورد های سیاسی ، به این جملات توجه کنید :"مداح حکومت "، "طنین حکومت اسلامی " ، و غیره ..........اتهامات سنگینی به افراد وارد میکنید ، از یک طرف می گویید فرخ نگهدار نماینده یک تفکر در درون اپو زیسیون است و از طرف دیگر او را مداح حکومت می نامید ، در کجای دنیا با مداح یک حکومت ضد مردمی برخورد سیاسی شده و افکار او نقد میشود که شما قصد باب کردن این شیوه را دارید ؟ سردر گمی در نوشتجات شما موج می زند ، به طور کلی "چپ ها ، ملی گراها ، سلطنت طلبها ، مجاهدین خلق " را "اپوزیسیون واقعی " جمهوری اسلامی می نامید و خواهان اتحاد آنها هستید ، پیشنهاد میکنم کمی روشن تر صحبت کنید ، شما اتحاد کدام چپ با کدام ملی گرا و کدام سلطنت طلب و مجاهدین را محتمل می دانید ؟ کمی هم از مخلفات آش شعله قلم کاری که برای مردم تدارک دیده اید بگویید.
آقای نقره کار ، بسیاری از برخوردهای خشونت آمیز از نفرت پراکنی آغاز میشود ، در آلمان گروه های نژاد پرست نازی اجازه فعالیت ندارند ، آنها مبارزه مسلحانه نمیکنند ، فقط نظر خودشان را می گویند ، چرا به آنها اجازه اظهار نظر نمیدهند ؟ برای اینکه آنها علیه یهودی ها نفرت پراکنی می کنند و نفرت پراکنی مقدمه برخورد فیزیکی و حذف افراد است ، ما باید فرهنگ کینه توزی و حذف مخالفان خود را حتا اگر ان مخالف از شکنجه گران جمهوری اسلامی باشد را کنار بگذریم چه رسد با آنانی که روزی از همراهان و همسنگران ما بوده اند ، تاریخ کشور ما سرشار از نام انسان ها ی بی گناهی است که قربانی کینه توزی و نفرت پراکنی شده اند ، دیر یا زود ما هم باید با این فرهنگ مخرب وداع کنیم ، بهترین نقطه برای آغاز این حرکت هم بازبینی و نقد جسورانه خودمان است . اگر من و شما بتوانیم همدیگر را تحمل کرده و به عقاید هم احترام بگذاریم میتوانیم به آینده ای دموکراسی در ایران هم امید وار باشیم ، در غیر این صورت شگفت آور نخواهد بود که در فردای سرنگونی این حکومت و با مشاهده ظلم حاکمان جدید دوباره بگوییم "خدا پدر خامنه ای را بیا مرزد " ، "صد رحمت به آن خدا بیامرز " و .................
شاد و پیروز باشد
٣۴۷٨٣ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨۹