عنوان : بیانیه مخالفت با فعالیت هسته ای و جواب اقای مبشری غیر تخصصی و بی پایه هستند
امنیت بیشتر برای نیروگاهها ی هسته ای ویا صرفنظر کردن از این انرژی یک راهکار جهانی است وتلاش برای سیاسی کردن ان از طرف اپوزیسیون یک اشتباه فاحش است.کسانی که اعلامیه مخالفت با انرژی هسته ای را امضا نموده اند گرچه در علوم مختلف اندیشمندان بزرگی هستند ولی حتا یکی از انها تخصصی در امور انرژی بطور عام و انرژی هسته ای بطور خاص ندارد. امضا کنندگان بهتر بود حداقل با دونفر از اندیشمندان انرژی هسته ای مثل اقای پرفسور مسرت و پرفسور علی اکبر اعتماد رئیس سازمان انرژی هسته ای در زمان شاه که هیچگونه وابستگی به رژیم اسلامی ندارند ودر خارج از کشور زندگی میکنند مشورت میکردند در ضمن هنوز غرب موضعی در رابطه با سیاستهای هسته ای در خاورمیانه نگرفت و همچنین هنوز معلوم نیست ایا اسرائیل وپاکستان و هند حاضر میشوند تحت نظر اژانس بین المللی فعالیت هسته ای داشته باشند یا نه. اندیشمندان ایرانی ظاهرا از بین پیغامبران به جرجیس چسبیده اند یعنی ایران که هنوز حتا تنها نیروگاهش بعد از ۴۰ سال راه اندازی نشده است.نگرانی از انچه در ژاپن اتفاق افتاده است البته مختص اندیشمندان ایرانی نیست بلکه امروز همه جهان نگران ان هستند پس اندیشمندان ایرانی هم بهتر است در کنار اندیشمندان جهانی قرار گرفته و در راه خلع سلاح هسته ای جهانی حرکت کنند چرا که راه حل در یک کشور نمیتواند این مشکل را حل کند. فرض کنید اگر المان همین الان تمام ۱۷ نیروگاههای هسته ای را تعطیل کند با ۵۵ نیروگاه هسته ای فرانسه که بعضا فقط ۲۳ کیلومتر با بعضی از شهرهای المان فاصله دارند چکار خواهد کرد? با نگاهی به برنامه های کشورهای منطقه خاورمیانه برای ساخت نیروگاههای هسته ای وسیاستهای غرب در این مورد نتیجه میگیریم بیانیه مخالفت با فعالیت هسته ای و جواب اقای مبشری به اقای تقوائی بسیار بی پایه میباشند


نگاهی کوتاه به برنامه های هسته ای کشورهای خاورمیانه
.............................................................................................

تازه ترین خبر در مورد تلاش کشورهای خاورمیانه برای دستیابی به تکنولوژی هسته ای مربوط به قرارداد اخیر کویت و ژاپن در زمینه ی تاسیس نیروگاه هسته ای می باشد. «احمد بشاره» دبیر کل کمیته ملی انرژی اتمی برای مصارف صلح جویانه کویت در ۱۸ شهریور ماه اعلام کرد که کویت با کمک ژاپن تا سال ۲۰۲۲ چهار نیروگاه هسته ای ایجاد خواهد کرد. این در حالی است که کویت به عنوان چهارمین تولید کننده نفت جهان پیش از این با فرانسه نیز به توافقاتی در زمینه ی تاسیس نیروگاه های اتمی دست یافته بود.
امارات متحده عربی به منظور ساخت چهار نیروگاه هسته ای تا سال ۲۰۱۷ با کره جنوبی یک قرارداد ۲۰ میلیارد دلاری به امضا رسانده است که مهمترین قرارداد هسته ای ابوظبی محسوب می شود. این کشور همچنین با آمریکا و فرانسه نیز توافقنامه های هسته ای امضا کرده است.
شرکت «میتسوبیشی» ژاپن قرار است تا سال ۲۰۱۹ یک نیروگاه هسته ای از نوع نسل جدید تاسیسات هسته ای «اتمیا۱ » با قدرت ۱۱۰۰ مگاوات در اردن راه اندازی نماید.
عربستان سعودی نیز برای ساخت یک نیروگاه در این کشور در ماه مارس ۲۰۱۰ با آمریکا توافق کرد. گزارش های منابع غربی حاکی از آن است که عربستان هم به دنبال راه اندازی چهار نیروگاه هسته ای است.
«راشد احمد راشد الکواری» مدیر بخش کنترل تشعشعات هسته ای و مواد شیمیایی وزارت محیط زیست قطر نیز در اسفند ماه سال گذشته اعلام کرد که کشورش گام های نخست را در راه بهره گیری از انرژی هسته ای بر می دارد. گفته می شود فرانسه و روسیه هرکدام یک نیروگاه هزار مگاواتی برای قطر می سازند.
حتی کشور کوچک بحرین نیز در زمینه انرژی هسته ای با آمریکا توافقنامه ای را امضا کرده است.
در این راستا «جمال مبارک » دبیر کمیته سیاستگذاری حزب ملی حاکم در مصر در تیر ماه امسال بر ضرورت فعال سازی برنامه های هسته ای مصر و راه اندازی اولین سایت تولید انرژی هسته ای تا سال ۲۰۱۹ تاکید کرد. مصر در ابتدای سال جاری نیز اعلام کرده بود که قصد دارد چهار نیروگاه اتمی تا سال ۲۰۲۵ تاسیس کند و در این مسیر با آژانس بین المللی انرژی هسته ای همکاری خواهد کرد.
علاوه بر آنچه گفته شد ترکیه مانند مصر و کشورهای حوزه خلیج فارس به دنبال فراهم آوردن امکانات دستیابی به فناوری هسته ای از طریق همکاری با آژانس بین المللی انرژی هسته ای است. قرارداد مربوط به تاسیس، راه اندازی و بهره برداری نیروگاه هسته ای در منطقه «آک کویو» در مرسین واقع در کناره ی دریای مدیترانه در ۲۲ اردیبهشت ماه سال جاری در آنکارا بین «رجب طیب اردوغان» نخست وزیر ترکیه و«دیمیتری مدودیف» رییس جمهوری فدراسیون روسیه امضا شد.
در راه اندازی و تاسیس بیشتر نیروگاه ها در منطقه خاورمیانه، کشورهای غربی و عضو باشگاه هسته ای نقش اصلی را ایفا خواهند کرد. برخی تحلیلگران این سوال را مطرح می کنند که چرا همین کشورها در جریان راه اندازی نیروگاه بوشهر موضعی منفی اتخاذ کردند و اینکه تفاوت مورد ایران در مسیر دستیابی به این فناوری با دیگر کشورهای منطقه در چیست که تا این اندازه نظرها را به خود معطوف داشته و واکنش های منفی این چنینی را برانگیخته است؟
بدون شک، ایران یک قدرت منطقه ای است و بنابر ادعای غربی ها دستیابی کشورمان به فناوری صلح آمیز هسته ای و در گام بعدی سلاح اتمی، توازن قوا در منطقه را به هم خواهد زد و به شکل گیری مسابقه تسلیحاتی در منطقه منجر خواهد شد. در سال های اخیر تلاش بسیاری شده که برنامه صلح آمیز هسته ای ایران، برنامه ای نظامی عنوان و از آن به عنوان نیروی محرکه رقابت هسته ای در منطقه خاورمیانه یاد شود. غرب تنها عامل مخالفت با برنامه هسته ای ایران را خطر گسترش سلاح های هسته ای عنوان می کند.
روش ایرانی دستیابی به فناوری هسته ای الگویی مستقل است که در صورت تقلید دیگر کشورها از این شیوه، انحصار دانش هسته ای کشورهای غربی در هم خواهد شکست در حالی که الگوی آمریکایی آن که به دیگر کشورها تحمیل می شود الگویی وابسته به کشورهای غربی و زیر کنترل است. بر اساس قانون ‎ ۱۲۳ فعالیت های اتمی آمریکا، این کشور قبل از دادن هر گونه تسهیلات و امکانات به سایر کشورها در زمینه برنامه هسته‌ای صلح آمیز ، می‌بایست قراردادی را با کشور مقابل امضا کند که بر اساس آن حق هر نوع غنی‌سازی و تولید سوخت و بازیافت و تبدیل مواد هسته‌ای برای همیشه از آن کشور سلب شود.


سیاست های هسته ای غرب در خاورمیانه
....................................................................
در پنجاه و چهارمین نشست آژانس بین المللی انرژی اتمی، به رغم تلاش کشورهای عربی برای به تصویب رساندن قطعنامه ای که رژیم صهیونیستی را ملزم به پیوستن به پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای می کرد، تصویب این قطعنامه در روز دوم مهر ماه با ۵۱ رای منفی در برابر ۴۶ رای مثبت و ۲۳ رای ممتنع به شکست منتهی شد.
این در حالی است که پیش از این واشنگتن از کشورهای عربی خواسته بود تا از طرح این قطعنامه خودداری کنند. بسیاری از تحلیل گران معتقدند که اگرچه تصویب این قطعنامه غیرالزام آور به صورت عملی در روند فعالیت های هسته ای در خاورمیانه به خصوص در مورد اسراییل تغییری به وجود نمی آورد، اما طرح این موضوع به نوعی تناقض های رفتاری کشورهای غربی به ویژه آمریکا را بیش از پیش آشکار می نمود.


اگر چه کشورهای منطقه خاورمیانه به سمت تاسیس نیروگاه اتمی گام برمی دارند، اما در جریان این فرایند هسته ای شدن، تنها تاسیسات هسته ای به این کشورها منتقل می شود، نه دانش آن و با وجود تعهدات سختی که از این کشورها در مورد محدودیت در استفاده و به کارگیری فناوری هسته ای گرفته می شود، بومی سازی و توسعه دانش در این زمینه و در کشورهای مذکور بسیار بعید به نظر می رسد. کشورهای بزرگ عضو باشگاه هسته ای تنها در صورتی این فناوری را به کشورهای دیگر خاورمیانه انتقال می دهند که این کشورها از حق خود در زمینه چرخه سوخت هسته ای یعنی غنی‌سازی، بازیافت و تولید سوخت صرفنظر کرده و اختیارات مربوط به آن را بدون چون و چرا در اختیار قدرتمندان هسته ای قرار دهند و از هر گونه مشارکت و دخالت در این مراحل خودداری کنند، در حالی که ایران به دنبال کسب فناوری هسته ای و بهره گیری از آن در تامین نیازهای خود و بر پایه پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی این حق را برای خود محفوظ می داند.
همان گونه که پیشتر بیان شد الگوهای هسته ای شدن کشورهای خاورمیانه ای به ویژه در حاشیه ی خلیج فارس الگوهایی متفاوت است. نمونه بارز این مساله را می توان در مورد اردن مشاهده کرد. این کشور از نظر دارا بودن ذخایر اورانیوم یازدهمین کشور دنیا است و تاکنون ۶۵ هزار تن از ذخایر اورانیوم خود را کشف کرده است. اردن اصرار دارد تا در خاک خود مراحل غنی سازی را انجام دهد اما ایالات متحده از این کشور خواسته تا اورانیوم خام خود را استخراج کند و به منظور غنی سازی تحویل آمریکا دهد تا در آینده به مرکز غنی سازی اورانیوم در منطقه تبدیل نشود. بر اساس توافقات اولیه صورت گرفته میان واشنگتن و امان، قرار بود کشور اردن تا سال ۲۰۳۰ میلادی ۳۰ درصد از اورانیوم مورد نیاز را در خاک خود غنی کند اما به تازگی با توجه به تاثیر فشارهای رژیم اسرائیل از حق غنی سازی اورانیوم چشم پوشی کرده است.
٣۶٣۷۴ - تاریخ انتشار : ۶ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : نظر
دوستان عزیز کی میشود که شما دست از ایده ال پلیتیک برادرید و قدری رئال پلیتیک به مسائل نگاه کنید. مبنای همه تصمیمات و اقدامات سیاسی منافع ژئوپلتیک و اقتصادی قدرتهای جهانی را تشکیل میدهد. این منافع در هرمنطقه ای بگونه ای متفاوت عمل می کند.
٣۶٣٣٨ - تاریخ انتشار : ۴ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : خوشی زیر دل زدن ؟
گر چه حرکات جنون آمیز و دیوانه وار قذافی محلی برای همدردی نمیگذارد ولی همراهی شیخ نشینان خلیج فارس با مهاجمین غربی به لیبی در حالی که در بحرین به کمک حاکم متجاوز میشتابند شخص را وادار به تامل میکند.
توماس مونتین که از فعالین صلح و دوستی امریکا و حالیه در اسمره ، اریتره ساکن است در مقاله ای در کانتر پانچ از تجربیات خود در لیبی سخن میگوید.
به عقیده مونتین ، قبل از قذافی درآمد سالانه اهالی لیبی ۶۰ دلار بود ولی امروزه به یمن " سوسیالیست عربی" لیبی ، همین مردم از یکی از بالا ترین ستاندارد های زندگی در کشور های عربی بر خوردار بوده و اکثر آنها دارای خانه و اتومبیل شخصی میباشند. بیمه بهداشت و تحصیلات تا اتمام دانشگاه مجانیست.
از علل شورش در بن غازی را تجمع آفریقای ها در این شهر برای مهاجرت غیر قانونی به اروپا ، سوء استفاده مافیا از این گروه عظیم ، ننر بودن جوانان لیبی و راغب نبودن به مشاغل کم درآمد که سیل گارگران مهاجر به لیبی را سرازیر کرده است و ظهور گروه های مسلمان افراطی در این ناحیه میداند.
این عوامل را باید به بلهوسی و دیوانگی ها و چهل سال دیکتاتوری قذافی در به وجود آمدن شورش و اغتشاش لیبی اضافه کرد. تحریکات خارجی مساله دیگریست. اصل مقاله اینجاست.

http://www.counterpunch.org/mountain۰۳۲۳۲۰۱۱.html

شاید ده - دوازدهمین بار باشد که کد را وارد میکنم و قبول نمیشود. معلوم نیست چند بار دیگر باید کوشید. کله ماهی کامنت گذاری به گند تکرار کد نمی ارزد.
۱۴-۱۵ bar
٣۶٣۲٨ - تاریخ انتشار : ۴ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : حق تعیین سرنوشت ملت‌ها بعهده مردم همان کشورهاست !
کشورهای ناتو نمیتوانند به کشوری که عضوی از آنها را تهدید نکرده باشد حمله کنند ! آنچنان قوانین جهانی جنگلی‌ شده است که هیچ امنیتی برای ملت‌ها و کشورها نمانده است.جهان بطرف توحش بیشتر سرازیر شده است تا دموکراسی و تمدن ! کشور لیبی‌ بصورت شکاری درآمده که برای بلعیدن آن شکارچیان بجنگ با خود‌ پرداخته اند . قذافی دیکتاتور آدمکش سلطان منشی است که باید سرنگون شود ولی‌ سرنگونی آن نباید بهانه تصرف یک کشور بوسیله بیگانگان شود ! این تجاوز همان دوران استعماری کهن را بیاد آورد ! هیچکس باور ندارد که متهاجمین برای دفاع از مردم لیبی‌ به آن کشور حمله کرده اند ! کار نامه آنها در افغانستان و عراق روشن است!نفت عراق به مدت سی‌ سال باید در انحصارات شرکت های امریکایی باشد! گزارشی از فلاکت مردم عراق در همین سایت در قسمت در قسمت نظرات" افزایش انتقاد‌ها به دخالت نظامی در لیبی‌" آورده شده است.در کجای قوانین بشری نوشته شده که به کشوری حمله کنند، تاسیسات آب و برق و کلیه اماکن خدماتی مردم را از بین ببرند، مردم آن کشور را قتل و عام کنند ،زندانها را شکنجه گاه،خانواده‌ها را متلاشی،زنان را بیوه،فرزندان را یتیم و ملتی را داغدار و کشوری را ویران نمایند تحت لوای "ترویج دموکراسی" ؟! اگر صدام دیکتاتور بود،کدام کشور، حکومت دیکتاتوری نداشت و یا ندارد ؟ دیکتاتور‌ها که یکشبه دیکتاتور نمیشوند ! پس دیکتاتوری تنها عامل تجاوز نیست و ترویج "حقوق بشر" هم با "تجاوزات نظامی" با کشورگشایی های صلیبی تفاوتی‌ ندارد.حق تعیین سرنوشت ملت‌ها بعهده مردم همان کشورهاست.
٣۶٣۱٨ - تاریخ انتشار : ٣ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : تنها راه حل مبارزه با دخالت خارجی سرنگونی رژیم قذافی توسط مردم است
دول غربی نه در جایی ازادی اورده اند و نه برابری و رفاه. مساله انها برای در دست گرفتن ابتکار عمل در انقلابات خاورمیانه است. در حالیکه مردم لیبی از همان ابتدا خواهان ممنوع کردن پروازهای هواپیماها ی قذافی شده بودند، دول غربی بانقشه این را ندیده کرفتند تا نیروهای قذافی باادامه سرکوب به دروازه شهر بن غازی برسد و دست به موشک باران ان بزند. یعنی قتل عامی بزرکتر از رواندا نزدیک باشد. در این لحظه وارد عمل شد تا بعنوان قهرمان انقلاب لیبی عمل کند و عملا کنترل این انقلاب را در دست بگیرد. در مصر بکمک ارتش در لیبی با این "ابتکار". اما نیروهای انقلابی شکی ندارند که نه امریکا نه فرانسه نه انگلیس برای اوردن ازادی به منطقه نیامده اند. اما برای مقابله با ابتکار انها باید انقلاب را ادامه داد. باید خواسته ها را عمیق کرد. باید رژیم قذافی و ماشین انرا درهم کوبید. چه دول غربی و چه قذافی با مردم انقلابی که بدانند چه می خواهند چه می تواند بکند. نیروهای انقلابی می توانند با تعمیق خواسته هایشان با ادامه انقلابشان ابتکار عمل را از دول غربی بگیرند و از درگیری این نیروهای ارتجاعی به نفع خود استفاده کنند. این ابتکار عمل چنانچه موفق شود که به عوامل دول غرب دست بالا را بدهد به سر انقلاب لیبی نیز همان خواهد امد که به سر انقلاب ایران در ۵۷ امد. اگر مردمی ازادی و برابری و عدالت و سوسیالیسم بخواهند و از ان کوتاه نیایند بخوبی می توانند از جنگ نیروهای مرتجع علیه یکدیکر استفاده کنند. در انقلاب ۵۷ نیز اگر فداییان به خمینی و شرکا توهم نداشتند و خواسته های مردم را نمایندگی می کردند، خمینی نمی توانست به قدرت بنشیند. علیرغم اینکه در کنفرانس گوادالوب توافق کرده بودند که شاه برود و خمینی به قدر ت برسد اما انچه خمینی را در قدرت محکم کرد این مساله بود که نیرویی مثل فدایی که مردم به ان رو اورده بودند اسیر این توهم بود که خمینی کمکی مترقی است جون ضد امریکاست. این "ضد امپریالیستی" که میزان را نه همراهی با خواست مردم بلکه میزان را "ضد امپریالیستی " می بیند موجب ضربه به انقلاب مردم ایران شد. امروز نیز در لیبی اساس بایستی خواست مردم برای ازادی و برابری و سوسیالیسم باشد. مردمی که این خواست را داشته و با قدرت نظام قذافی را بزیز بکشند، باهمان قدرت نیز هر نیرویی دیگر را که بخواهد با خواستهای انها مخالفت کند مقابله خواهند کرد. کمونیستهای کارگری در ایران سالهاست که این میزان را برای سنجش مردمی بودن هر حرکت و تاکتیک جانشین میزان "ضد امپریالیست" شدن کرده و سالهاست انرا تبلیغ می کنند.
٣۶٣۰۹ - تاریخ انتشار : ٣ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : دوراهی
شما بر سر دوراهی هستید ومنتظر لطف برادران .حزب اااه و حماس وهر ضد ایرانی دیگر.
٣۶٣۰٨ - تاریخ انتشار : ٣ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : دمکراسی
شما واقعا فکر می کنید اگر در سازمان ملل همه کشورها، که اکثرشان دیکتاتوری و عقب مانده هستند، موقعیتی یکسان با یکدیگر و با کشورهای عضو شورای امنیت داشتند، سازمان ملل "دمکراتیک تر" می شد؟ فکر می کنید وضع دنیا بهتر میشد؟ فکر می کنید سازمان ملل تصمیمات بهتری میگرفت و اقدامات آزادیخواهانه تری انجام میداد؟

در حال حاضر در سازمان ملل چند کشور پیشرو هستند که بقیه را به زور با خود می کشانند. اگر همه کشورها به یکسان در این سازمان نیرو داشتند، مطمئن باشید جبهه ای قوی از طرف کشورهای دیکتاتوری شکل میگرفت و دنیا را به کثافت می کشاندند.
٣۶۲۹٨ - تاریخ انتشار : ٣ فروردين ۱٣۹۰