عنوان : چند پرسش در انتظار دریافت پاسخ صریحی که با محتوای این نوشته و فعالیت های تشدید شده شما عملا (یعنی در عمل) همخوان باشد
نویسنده محترم!
لطفاً اگر ممکن است، روشن کنید که:
۱ ـ بالاخره، مداخله نظامی ناتو و متحدانش در لیبی عمل درستی است، و یا عمل نادرستی است؟

۲ ـ آیا این نوع مداخلات در هر کشوری که انجام بپذیرد، چه لیبی و چه هر کشور دیگری، به نفع مردم آن کشور خواهد بود؟ و یا دستکم امیدی هست که به نفع مردم آن کشور باشد؟ (این سئوال، دو قسمت دارد.)

۳ ـ فرض کنیم که ساز مان ملل متحد، در مورد ایران قطعنامه ای تصویب کند مشابه قطعنامه در مورد لیی. آیا شما معتقدید که می توان از آن قطعنامه، استقبال کرد؟

۴ ـ آیا خبر کشتار روزانه مردم عادی بر اثر بمباران ها و موشک پرانی های ناتو و متحدینش را اصلاً شنیده اید؟ و در باره سلاح هایی که به کار می رود؟

۵ ـ آیا اگر آن ها به ایران حمله کنند، قبل از هر چیز به تأسیسات اتمی ایران حمله نخواهند کرد؟ و آیا مثلاً ما می توانیم از آن ها بخواهیم که این یک کار را نکنند؟ و در این صورت آیا آن ها درخواست ما را (مرانه چون که من با هرگونه عمل نظامی در ایران توسط آن ها مخالفم و تکلیفم با خودم روشن است) این سئوال، سه قسمت دارد.

پرسش های دیگر هم هست. اما فعلاً لطف کنید و :
الف: اولاً به این پرسش ها برای روشن شدن مواضع خودتان (به عنوان کسی که ما را مخاطب خود قرار داده است) پاسخ دهید، و این حق طبیعی مخاطبان خود را محترم بشمارید.
ب : برای من پرسشی پیش آمده است: شما در این روز ها در همین زمینه و زمینه هایی که به همین زمینه مربوط می شوند خیلی و به طور ناگهانی، فعال شده اید. چرا؟ به خاطر احساس مسئولیت؟ اگر آری، در برابر مردم؟ و چرا درست در این روز های اخیر؟

در ضمن، یک نفر نوشته است که این کار به درخواست اتحادیه عرب بوده است. اولاً خود آن ها درونشان اختلاف نظر های فراوان وجود دارد. و ثانیاً اتحادیه عرب، متشکل است از مشتی حکومتگران جنایتکار و دیکتاتور و فاسد و کثیف که تعداد قابل توجهی از آن ها شیوخ مرتجع و آلت دست آمریکا در منظقه خلیج فارس هستند.
چنین موجوداتی غلط می کنند و غلط می کنند و غلط می کنند که به نام مردم عرب حرف بزنند.

خیلی ها این روز ها فعال شده اند.
چرا من حق نداشته باشم که شک کنم؟

شما می توانید به پرسش های من که شماره گذاری هم شده اند پاسخ دهید و یا پاسخ ندهید.
اما کیست که نداند پاسخ ندادن، نوعی پاسخ دادن است. مخصوصاً برای کسی که چیزی نوشته است و آن را در سایت معتبری هم منتشر کرده است که خوانندگانش اهل پرسش هستند و نمی توان یک طرفه از بالا با آن ها حرف زد و بعد هم گذاشت و رفت.

پیشاپیش از پاسخ های مورد به مورد شما به مورد به مورد پرسش های خودم، و یا پاسخ ندادن شما که برای من عین پاسخ خواهد بود (و فکر می کنم برای خیلی های دیگر هم همین طور باشد) سپاسگزارم.
٣۶۶۶۹ - تاریخ انتشار : ۱۷ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : آغازگران اقدام سازمان ملل و ناتو
خواستم اشاره کنم که آغازگران تصویب قطعنامه سازمان ملل و حمله نظامی به لیبی، فقط این ۳ کشور نبودند، بلکه این اقدامات به درخواست خود مخالفین قذافی و اتحادیه کشورهای عرب انجام گرفته است.
٣۶۶۶۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ فروردين ۱٣۹۰