عنوان : تشکر و تذکر یک نکته
چندی پیش استاد ناصر زرافشان گرامی در گفتگوئی به طرح مواضع خود پیرامون سقوط قذافی و هدف ناتو از حمله به لیبی وارد شده و امپریالیسم را به چالش کشیده بود و در جواب این استاد بزرگوار کسانی که خود را کمونیست مدرن و لائیک می دانند شروع کردند به سمپاشی که بیش از تخریب زرافشان خودشان را خراب کردند. این جماعت که به قول استاد قراگوزلو با اسم امپریالیزم هم تنشان تاول و کهیر می زند از سالها پیش سوسیالیزم را بوسیده اند و کنار گذاشته اند.
از محمد قراگوزلو به خاطر این مقاله و تذکر به هنگام ممنونیم
کسانی که برای حمله آمریکا به افغانستان هورا کشیدند طبیعی است که در این قضیه لیبی هم منتقدان ناتو را "چپ سنتی " می خوانند. اگر زرافشان و قراگوزلو چپ سنتی هستند پس خوشا چپ سنتی که همه ما چپ سنتی هستیم.
رضا. حمید. فرزانه و .... چند دانشجوی جامعه شناسی
۴۰۰۴۴ - تاریخ انتشار : ۱۶ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : در جواب خانم هلاله
سلام
همان طور که ملاحظه می فرمائید اصطلاح "چ سنتی " در داخل گیومه قرار گرفته است و به این نکته اشاره شده است که هر گاه چپ می خواهد از عملکرد جنایتکارانه امپریالیسم انتقاد کند جماعتی چپول شلوغ می کنند و تحت عناوینی چون سنتی و چریکی و خلقی پروپاگاندا راه می اندازند. اینجا وقتی که دکتر قراگوزلو به چ سنتی اشاره می کند و خودش را در این شمار می گزارد در حقیقت دارد از سنت هائی دفاع می کند که امپریالیسم را فراموش نکرده اند و بمباران غزه را جنایت میدانند و در دفاع از مدرنیته کذائی غرب و مدونا و جنیفر لوپز به چپ عناوین کذائی نمی دهند
امیدوارم این توضیح که از درون مقالات نویسنده به وضوح پیداست به اندازه کافی روشن باشد.
نکته دیگر مسئله خشونت است. لیبرال ها و اصلاح طلبان که انقلاب را امری خشن می دانند و برای انقلاب رنگی و رفرمیسم جنبش گاندی اشک تمساح می ریزند چرا نسبن به خشونت ناتو و قتل عام مردم لیبی سکوت کردند؟
با تشکر از نویسنده باید توجه داشت که مواضع فرصت طلبانه دولت ایران و امپریالیستها در دفاع از مردم لیبی در یک راستا تعریف می شود.
۴۰۰٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۵ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : چرا چپ سنتی
محمد قراگوزلو حالا دیگر دارد تواضع بیش از حد می کند. او نه فقط سنتی فکر نمی کند و سنتی نمی نویسد بلکه در عالی ترین شکل چپ مدرن تاکنونی ایران نقد و تفسیر و تحلیل نظری ارائه می کند.
مسئله در اینجا این است که ما نیز مانند قراگوزلو در برخورد سلبی به لیبی دولت انتقالی را دولتی بورژوائی می دانیم اما اگر محور اثباتی بحث را در حوزه سازمانیابی و آگاهی طبقه کارگر لیبی قرار دهیم باید پرسید در کشور لیبی و در اعتراضات اخیر نمود حضور طبقه کارگر کجا و چگونه بوده است؟
در مورد چپ فرانسه با نظر محمد کاملا موافقم. چپ فرانسه به خواب زمستانی رفته است.
پرداختن به فساد صندوق بین المللی به نوعی نمک این مقاله و ایجاد جذابیت برای خوانندگان است.
آرزوی یک دنیای بهتر برای محمد گرامی دارم
۴۰۰٣٣ - تاریخ انتشار : ۱۵ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : چراغ خاموش "نگهدار"ان نظام موجود
رفیق قراگوزلوی عزیز
مقاله های شما به نکات بسیار ضروری اشاره میدهند. این تهاجم از نوع کلونیالیستی به لیبی که به خوبی به آن اشاره کرده اید ضمن اینکه کوس رسوایی مهاجمین امپریالیست را مینوازد که چگونه برای مشتی دلار کشوری را به خاک و خون میکشند و حتی حاضرند یکی از سرکردگان القاعده -همان سگان زنجیر پاره کرده امپریالیسم در دوران جنگ مقدس ضد شوروی- را به عنوان رییس نظامی طرابلس بپذیرند. همچنین رسوا کننده دموکرات شده های پاستوریزه نوع وطنی هم هست که سالها از وقتی بچه حرف گوش کن دولتهای سرمایه داری پناه دهنده شان بودند سوزن گرامافونشان بر لغاتی مثل جامعه مدنی و عدم خشونت و قدیمی شدن عصر انقلابات و انتخاب بین بد و بدتر و نامه نوشتن به دیکتاتور و همه این خزعبلات گیر کرده بود یک کلمه لام تا کلام در مزمت این خشونت ناله ای نکردند. حالا که کشتیبان را سیاستی دیگر آمده این شیفتگان قوام و وثوق الدوله چرا باید کلمه ای غیر از خط حاکم "پناه دهندگان" باید بر زبان بیاورند؟
دنیای غریبی است. راستی سیاستمداران مدرن و اتو کشیده و دموکرات شده پاستوریزه وطنی ما چه فرقی با اجداد دوره قاجارشان دارند. همانها که یا باید نوکر روس میشدند یا انگلیس؟
رفیق گرامی من گمان میکنم هر گربه ای باید موش خودش را بگیرد. این حضرات باید مدافع وضع موجود و تبلیغ و عادی جلوه دادن همه این جنایتها و غارتها به اسم دموکراسی باشند. اما نیروهای مترقی و پیشاهنگ باید به چنان قدرت نظری و عملی دست بیابند که وثوق الدوله هایی که رسالت "نگهدار"ی این سیستم را دارند توان جولان نداشته باشند.
۴۰۰٣۱ - تاریخ انتشار : ۱۵ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : روایت خواندنی
برای من که مباحث اقتصادی سیاسی را در حد تخصصی نمی فهمم این مقاله محمد جان قراگوزلو روایتی دلنشین و خواندنی و جالب از وقایع جاری در لیبی است.
بخش نخست مقاله با توجه به دست گل به آب دادن های آقای استراس کان خیلی کمیک نوشته شده بود و خوشحالم که نویسنده مان را در چنان حالت شادابی می بینم که با این طراوت می نویسد
راستی تکلیف یگانه چه شد؟
۴۰۰۲٨ - تاریخ انتشار : ۱۵ شهريور ۱٣۹۰