عنوان : دین و عقیده را امری شخصی تلقی می کنم...
ضمن همراهی با خانم میلانی در سخن پایانی ایشان، آنجا که می نویسد؛ «... الان وقتش رسیده است که به صراحت صحبت شود. صراحت و صرافت لازم داریم تا حقانیت آزادی، برادری و برابری را به اثبات برسانیم.»
لازم است که تأکید کنم، با توجه به درسهایِ تاریخ "صراحت" را به معنایِ ورودِ به بحثهای دینی در صحنِ علنِ جامعه نمی دانم. چرا که دین و عقیده را امری شخصی تلقی می کنم.

در صحنِ علن اجتماع باید از حقوق انسان دفاع کرد، چرا که اگر غیر از این کنیم، نه تنها به اتحاد، برای ایجادِ" آزادی، برادری و برابری " نخواهیم رسید، بل انشقاق و تفرقه هایِ حاصل از بحثهای دینی و عقیدتی منجر به استمرار دور باطل استبداد خواهد شد.

یقین کامل دارم، که با گسترش آزادی، عدالت اجتماعی و مردمسالاری، و از این راه تأمین امنیت اجتماعی افراد، "لوتر" های دنیایِ اسلام خواهند توانست، اسلام را، در صلح و آرامش با زندگیِ زمینی انسان آشتی دهند
۷۱۱۷۱ - تاریخ انتشار : ۲٨ آبان ۱٣۹۴