عنوان : ناآگاهی از تاریخ انقلاب
در مقاله یا نامه نویسنده عزیز و محترم جمله هایی خواندم که در زیر نظرم کپی می کنم. خواندن این جمله ها حیرت انگیز است و نشان می دهد که متأسفانه روایت جعلی اصلاح طلبان از تاریخ ایران بعد از انقلاب چه گونه حتی جوانان روشنفکری (را که در زمان انقلاب یکساله بودند) فریب داده است.
آیا نویسنده نمی داند هاشمی رفسنجانی در سیاهترین سالهای جمهوری اسلامی یعنی دهه های شصت و هفتاد مرد دوم این حکومت بوده و مسئول مستقیم قتلهای سیاسی و اعدام ها و فقرها و فلاکتهای امروز مردم ایران است که اکنون به او می نویسد که بیا و در پایان عمر چنین و چنان کن. چرا جوانان ما دیگر پا به میانسالگی گذاشته اند کسی را داخل ایران نداشتند که حدیث آنچه بر جامعه ایران در سالهای بعد از انقلاب گذشت برایشان بگوید؟ چرا این جوانان با نسل قبل از خود و روشنفکران دهه پنجاه و شصت ارتباطی ندارند؟

از متن آقای فتوره چی:
قربان!
انتخاب جنابعالی به عنوان مخاطب این نامه به دو دلیل بود:
یک، شما در بیست و ششم تیرماه سال ۸۸، و در خطبه‌های نماز جمعه‌ای که من از آن پایین، آن بیرون، در آن حاشیه‌ها و آن گوشه‌ها، برای اولین و آخرین‌بار در آن شرکت کردم، جملاتی بر زبان راندید که به واسطه آنهاست که اکنون می‌توان این نامه را برای‌تان نوشت. شما گفتید «من که دارم حرف شما را می زنم»، حال آنکه بسیاری دیگر از مقامات اساسا امثال بنده را «مُشتی گوساله و بزغاله» می‌بینند.
دو، جنابعالی بر این باورید که در پایان مسیر پر فراز و نشیب زندگی‌تان ایستاده‌اید؛ در آستانه‌ها، در واپسین‌ها و به قول خودتان «آخرین بار»ها، و بر حسب اعتقادات‌تان می‌دانید که در کنار پیشگاه آن داوری که به وجودش ایمان قلبی دارید، تاریخ نیز سرانجام روزی نام شما را برای داوری فراخواهد خواند. و آنطور که از گفته‌ها و دست‌نوشته‌های اخیرحضرتعالی بر می‌آید، به نظر می‌رسد که کیفیت این داوری، ورای تمامی تعلقات و خط کشی‌های عرصه قدرت و سیاست، برای‌تان مهم است.
۷٣٨٨۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ فروردين ۱٣۹۵