عنوان : انتظاری بیهوده
آقای نقره کار من در عجبم که مثاله شما در مورد نگهدار چاپ شده چرا که هنور که هنوز هست بسیاری (اگر نه همه) از اعضا و هوداران اکثریت فرخ نگهدار و اعمال فاجعه آفرین او و همفکرانش را صد در صد قبول دارند و در همان راه قدم میگذارند همانگونه که اکثریت توده ای ها هنوز که هنوز هست با افتخار از فجایع همکاری کیانوری و حزب توده با رژیم در سرکوب نیروهای مخالف رژیم دد منش اسلامی، حمایت میکنند و در آن راه قدم میگذارند. یک نگاه به عاشقان چشم، گوش و عقل بسته نگهدار در قسمت نظرات همین مقاله تان بیافکنید تا متوجه عمق شتشوی مغزی بسیاری آگاه شوید.
شما خوب میدانید که نگهدار نه میتواند و نه میخواهد که به بررسی عملکرد او و همفکرانش پرداخته شود چرا که نکهدار و امثال او منافع حقوقی و مالی مشترکی با افراد رژیم دارند ( در سرکوب و کشتار مخالفان و شرکت های فرهنگی و ساختمانی و تجارت) و بحث و تبادل نظر با چنین افرادی آب در هاون کوبیدن هست.
۲۱۴۲۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : چرا مناظره نه، آقای نقره کار؟
آقای نقره کار
سلام و خسته نباشید. من مقاله شما و آقای نگهدار را خواندم. در ضمن تاکنون فرصت یافته ام و بعضی از مطالب شما را نیز خوانده ام. در بعضی از آن مطالب نوشته شده توسط شماT ملاحظه کرده ام که مواضع آقای فرخ نگهدار را به اشکال مختلف مورد نقد و بررسی قرار داده اید. خارج از داوری نسبت به مطالب شما این سوال برای امثال من مطرح است که چرا نمی آیید بصورت علنی در یک گفتگوی آزاد با آقای نگهدار چنین روشی را پیش برید؟ بویژه اینکه آقای نگهدار در نوشته اخیر خود اعلام آمادگی برای گفتگو و بحث با منتقدین خود را کرده اند. آیا این یک فرصت خوب برای آقایان محترمی چون شما که می خواهند چهره واقعی آقای نگهدار را نشان دهند یا افشا کنند، نیست؟
لطفاً نگوئید وقت ندارید؟ لطفاً نگوئید حوصله ندارید؟ لطفاً نگوئید که بحث با آقای نگهدار بیهوده و وقت تلف کردن است؟ لصفاً نگوئید که ایشان اصلاً مطرح نیستند؟ لطفاً نگوئید که نظرات امثال آقای نگهدار در جنبش مطرح نیست؟ لطفاً نگوئید که بحث با کسی که انتقاد بخود را نمی پذیرد غلط است؟
شما در مقالاتی که آقای نگهدار را مورد انتقاد قرار داده اید از اسناد و مدارک زیادی نام برده یا استفاده کرده اید. توجه و نقد نوشته ها و مواضع آقای نگهدار گویای این است که خط فکری امثال ایشان دارای جایگاه مهمی در جنبش است و نمی شود براحتی از کنار آن گذشت.
چرا نمی آیید با تعیین دستور کار مناظره یا گفتگو در جمعی وسیعتر به نقد یا افشای مواضع و گذشته آقای نگهدار بپردازید؟ براستی چرا نمی خواهید اینکار را انجام دهید؟
امیدوارم به چراهای من هم توجه نشان دهید آقای نفره کار محترم!
با احترام
۲۱۴۱٣ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : "اعمال" دیروز و "نظرات" امروز!!!
این مقاله کوتاه آقای مسعود نقره کار که حاوی هیچگونه تهمت و توهینی به آقای فرخ نگهدار نبود، عجب پژواکی در پاره ای از افراد داشت.

از خود میپرسم آیا این افرادی که اینگونه خواهان سرکوب کردن نظرات بر علیه نگهدار هستند، همان نعره کشان دیروزی نبودند که میگفتند: "با این کارهایتان آب به آسیاب امپریالیسم میریزید".

حضار،
شاید حرف فقط بر سر نظرات فعلی آقای نگهدار نباشد. به این نکته بیاندیشید که اعمال ایشان چه فجایعی به بار آورد؟
آیا باید از این فجایع چشم پوشی کرد؟
آیا ایشان نباید بلاخره در یک دادگاه صالح پاسخگوی اعمالش باشد که فجایعی انسانی ببار آورد؟
لطفن فراموش نکنید که قتل، فقط کشتن مستقیم انسان نیست. "فتوا" به کشتن هم، جنایت است.
۲۱٣۷۴ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : نظر دهندگان گرامی، شما از طاهری پور و فرخ نگهدار انتظار پاسخ دارید و نسل منهم به همان اندازه از شما انتظار پاسخ دارد.
نظر دهندگان گرامی،

خواهش می کنم حوصله به خرج دهید و برای کسانی مثل منهم که یکی دو نسل با شما فاصله داریم فضایی ایجاد کنید که ما هم با شما تبادل نظر کنیم و از همدیگر بیاموزیم و بجایی برسیم. پرسشهایی دارم که امیدوارم از شما پاسخهایی دریافت کنم، لطفأ آنها را بی جواب نگذارید.

۱. آیا جنگ های چریکهای فدایی خلق با نیروهای خمینی در کردستان و ترکمن صحرا را می توان جنگ های داخلی ایران دانست؟

۲. چرا فرخ نگهدارها و کیانوری ها تصمیم گرفتند که این جنگ ها باید پایان یابد و چرا بدون مشوره با اعضاء و همکاران خود تصمیم گرفتند با خمینی بر علیه جنگجویان چریک تبانی کنند؟

۳.اگر سازمان چریکهای فدایی خلق به جنگ های چریکی خود در کردستان و ترکمنستان ادامه می داد در آخر نتیجه چه می شد؟

۴. چرا در این ۳۰ سال یک سازمان و حزب چپ جوانسال، خوشنام و متبحر ایرانی در خارج از کشور با یک برنامه منسجم برای چنین روزهای سرنوشت سازی بوجود نیامد که نسل دوم و سومی های ایرانی آنرا امروز معتبر و قابل اتکا به حساب بیاورند؟

۵. عوامل بازدارنده ۴ چه بوده اند؟

۶.چرا نسل شما فقط مایل است با نسل خود صحبت و گلایه کند و فقط به گذشته بپردازد، گذشته ای که نسل من را با ضد و نقیض گویی هایی که در میانتان می بینیم سر در گم و مأیوس می کند و راهی را برای آینده نمی گشاید؟

۷. در آستانه ۲۲ بهمن هستیم، آیا پربارتر نیست اگر بحث ها را به تظاهرات گسترده برون مرزی بکشیم بخصوص در لندن و پاریس و رم و واشنگتن و لوس آنجلس؟

۸. آیا قبول دارید که گذشته را نمی شود تغییر داد ولی آینده را می شود با اعمال امروز خود تغییر داد؟ در این رابطه آیا بهتر نیست که از امروز با اتحاد و تظاهرات گسترده خود در سطح جهان در ۲۲ بهمن سرنوشت ایران را ۱۸۰ درجه تغییر دهیم؟

۹. آیا قبول دارید که پرداختن به گذشته در آستانه ۲۲ بهمن به ارضاء خود کمک می کند و به مبارزات ملی ایرانیان جان بر کف گذاشته در ایران آسیب جبران ناپذیر می گذارد.

۱۰. ایرانیان درون مرزی اگر از این بحث های شما در برون مرز آگاه بودند بخصوص در آستانه ۲۲ بهمن به شما چه می گفتند و از شما چه می خواستند؟

۱۱. آیا هواداران سبز موسوی تظاهراتی مقابل سفارت ج.ا در لندن ترتیب داده اند یا خیر، من هرچه در اینترنت گشتم پیدا نکردم. خواهش می کنم اگر اطلاع دارید در این ستون بگذارید.

نظر دهندگان گرامی، شما از طاهری پور و فرخ نگهدار انتظار پاسخ دارید و نسل منهم به همان اندازه از شما انتظار پاسخ دارد.

سپاسگزارم
۲۱٣۶۷ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : آقای آرش !از رسالت شما خبر ندارم ولی ...
من رسالتی در جهت اصلاح کسی غیر خودم برای خود قائل نیستم. شما هم مطلب مرا متوجه نشده اید وگرنه وقت گرانبهایتان را برای ساختن و نه ویران کردن بکار می گرفتید. در هر حال امیدوارم روزی شرایط برای درک متقابل فراهم شود. والا آش همان و کاسه همان باقی خواهد ماند.
۲۱٣۵۷ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : آقای نقره کار عزیز!
جهان را جور دیگری نیز می توان دید. سفید و سیاه هم وجود دارد ولی زمینه اصلی خاکستری است. تفکر سیاسی ، در راستای اهداف ، به جذب و نه دفع باور دارد. آن نظام اعتقادات ایدئولوژیک است که خط و مرزهایی خشک ترسیم می کند. ما چپ ها ، یا چپ های سابق ، تکلیف خود را هنوز با این رسوبات ایدئولوژیک مشخص نکرده ایم. والا ، نه عصبی و منزجر می شدیم و نه شیفته و مفتون.
با چنین روش هایی ، هم شما و هم طرف مقابل شما، پتانسیل سازمانی خود را، به تدریج در این سی سال بر باد داده اید. مگر شما برای خود، رسالتی جز مقاله نویسی، که البته خوب است و مانیز بسیار از آن ها می آموزیم ، قائل نیستید؟ وگرنه ، چرا برای هردستی که به قصد اتحاد و همکاری دراز می شود ، پرونده جنایی جستجو می کنید: از اصلاح طلب گرفته تا یاران دیروز و امروز خودتان .
مردم سال ها شاهد این شلخته گی های فکری بوده اند که اینک تره هم نمی خواهند به ریش ما خرد کنند. و تازه اگر هم بخواهند ، ریشی از ما باقی نمانده است. نگهدار اگر اقدامی مفید انجام داد ، بهتر است بجای آن که به مخیله خود فشار بیاوریم تا در یابیم که چه نقشه ای در سر دارد، با احساس مسئولیت ، حداقل در جهت آرمان خود ، از آن استقبال کنیم. او "پرنده" است . شما به "پرواز " باور داشته باشید.
۲۱٣۵۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : اشتباه تایپی
با پوزش از اینکه ، در جمله ی آخر کامنت قبلی سهوا «اعتقاد دارم » نیامده ست که مطلب را بی معنی کرد :

اگر به دموکراسی نمایندگی / وکالتی «اعتقاد داریم » چرا نظر توده های مردم را بسمت خود جلب نمی کنیم ؟
۲۱٣۴٨ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : آقای عزیز عزیزی، اگر چریکهای فدایی خلق بجای خمینی دجال قدرت را در ایران بدست می گرفت در مقایسه با خمینی چگونه رفتار می کرد.
آقای عزیز عزیزی، همان عذری که در مورد افراط و تفریط چریکهای فدایی خلق و بی تجربگی آنها دادید در مورد این رژیم هم می شود داد. شما در مورد درجه درک دمکراسی چریکهای فدایی آنزمان یک نظر بدهید و دوم، اگر چریکهای فدایی خلق بجای خمینی دجال قدرت را در ایران بدست گرفته بودند در مقایسه با خمینی چگونه رفتار می کرد و الان ما در چه وضعی می بودیم؟

متاسفانه هیچکدام از گروه های مخالف شاه از او دمکرات تر که نبودند بلکه تمامیت خواه بودند. هر کدام ایران را فقط برای خود می خواست و در نظر داشت ایران را آنطوری که در ذهنش تصور می کرد و بدون رجوع بمردم دربیاورد.

هیچکدام از نیروهای مخالف شاه درایت و کفایت مدیریت درست ایران نداشت و هنوز هم ندارد، ۳۰ سال وقت برای تجدید نظر در رفتار و کردار و پندار خود داشت ولی چیز زیادی نیاموخت بجز سنگ به پای رقیب پرتاب کردن. صدمه اش را هم مردم خوردند و نه این آقایان و خانمهای آپوزیسیون که در کشور آزاد و آباد غرب زندگی می کنند.

آقای عزیزی شما فکر می کنید ۵ سال دیگر چپ ایرانی چه تفاوت هایی با ۵ سال پیش خواهد داشت؟
۲۱٣۱۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : تا کی باید درجا بزینیم ؟
آقای نقره کار !
وظیفه ی ماست که فرهنگ سیاسی خود را ارتقاء دهیم و این ربطی به خطاهای این یا آن فرد یا هر قدرت دیگری ندارد . این کم کاری ما دقیقا به نفع خطا کاران و قدرت های فاسد تمام میشود. کلید کار چیز های دیگری ست :

Moulding of Public Opinion
چرا فعالان سیاسی و نخبه های ما در تاثیر گذاری بر افکارعمومی دقت نمی کنند؟
Represantative Democracy
اگر به دموکراسی نمایندگی / وکالتی چرا نظر توده های مردم را بسمت خود جلب نمی کنیم ؟
۲۱٣۱۵ - تاریخ انتشار : ۱۶ بهمن ۱٣٨٨       

عنوان : آوای دلخراش، از دل هم که بر آید به دل نمی نشیند!
لحن بکار گرفته شده در نوشته آقای نقره کار، لحنی بهداشتی نیست . بغض و عصبیت ، تحقیر و توهین در آن موج میزند. از آن رو، هرچند که از دلی پر طپش برآمده باشد، بر دل دلسوزی نخواهد نشست .
چنین سبک و شیوه ای، اگر نه به عمد و به منظور کور کردن تمام روزنه های شکل گیری یک "آلترناتیو" ملی و مردمی و با تکیه به نیروهایی که در داخل کشورجایگاه و منزلت دارند، بکار گرفته شده است ، یقینن نواختن نا آگاهانه در ارکستر کسانی است که در جهان کنونی، استفاده از" کنسروهای سیاسی" آماده در ویترین ابر قدرت را راحت ترین و شدنی ترین امکان حل معضل "جانشینی" ، می دانند. پس از سی سال گدایی ، شب جمعه را باید شناخت و به ساز همان کسانی که سال ها ادعای مبارزه با آنان را داشته ایم، نباید رقصید. شاید هم برای شما اینک جای دوست و دشمن ، تا آن حد تغییر کرده است که چاره ای ندارید جز آن که توپخانه را ۱۸۰ درجه بچرخانید.
غربال در دست شما، آقای نقره کار، یک نفر را هم به عنوان نمونه از خاک خاوران پیدا نخواهد کرد که با اندیشه شما موافقت داشته باشد. حتی در بین دوستان نزدیک دیروزتان. شما تک تک آن جانباختگان را بدین نمط دور خواهید ریخت . حال چگونه است که برای کوبیدن دیگران ، از جانباختگان مایه می گذارید . برادریتان را ثابت کنید و بعد ادعای ارث و میراث شهدا را بنمایید.
شما در عالم خیال و اوهام ، حکم " باطل شد" برای همه از جمله آقای مهاجرانی و ... صادر کرده اید .مبارزه از پشت کی برد و مونیتور ، با عالم واقع و آن چه در ایران می گذرد تفاوت اساسی دارد. و اتفاقن این هنر فرخ نگهدار است که با وجود سال ها دوری از ایران ، ارتباطش با واقعیات هنوز مثل شما قطع نشده است.
۲۱٣۱۱ - تاریخ انتشار : ۱۶ بهمن ۱٣٨٨