یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

چرا از عضویت در
«شورای موقت سوسیالیست‌های چپ ایران» استعفا دادیم؟

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
نظرات جدیدتر
    از : همیشه فدایی

عنوان : گویید فسانه ای و در خواب شوید!
آنانکه محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند به روز
گفتند فسانه ای و در خواب شدند
۴۹۴٣٨ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : مسعود

عنوان : مواضع واقعی تان کدام است؟
آقای راسخ گرامی
شما بر مبنای همین نوشته که امضای خودتان ودو دوست دیگر را دارد حداقل در تاریخ نشست مجمع عمومی شورا در ماه مه ۲۰۱۲- اردیبهشت ۱۳۹۱ مخالف ادامه پروژه وحدت بودید ودر این نشست اعلام نمودید : "دیگر به صلاح شورا نیست که این راه را ادامه دهد و لازم است این تصمیم را به اطلاع دو سازمان دیگر برساند و به همکاری خود در این ترکیب پایان دهد." اگر موضع تان این بود چگونه دو ماه بعد در کنگره اتحاد فدائیان اعلام نمودید که با انتشار فراخوان این پروژه ( که چند روز پیش منتشر شد و عامل انتشار نامه تان شده است) مخالف نبوده و جو جلسه به آنجا رسید که برخی از مهمانان کنگره و حتی تعدادی از اعضای اتحاد فدائیان حاضر درکنگره در سخنان خود مسئولین اتحاد فدائیان را مورد پرسش قرار دادند که چرا در گزارشات خود مواضع شما را در درک از این پروژه، عامل تاخیر انتشارفراخوان اعلام نموده اند. نمی دانم ولی شاید برای شما بعد از دهه ها سال فعالیت سیاسی امری طبیعی شده است که هر جا لازم بدانید حتی در مناسبات با دوستانتان با عرض پوزش «تقیه» اختیار کنید. می توانید توضیح دهید چه "اهداف بزرگتری" را در این دو گانگی جستجو می کردید؟
حالا نمی دانم تکلیف من خواننده همین مطلبتان با امضا دو دوست دیگر چیست؟
کدام قسمت را بعنوان مواضع واقعی تان بدانم؟ وچه قسمتی را مصلحت اندیشی و «تقیه»؟
البته خوشبینی کوچکی را در خود نگه می دارم که با توضیحات احتمالی تان حق با من نباشد.
تندرست و پایدار باشید.
۴۹۴٣۴ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : zafir

عنوان : دمکراسی!
واقعاً جالب هست که اکثر ایرانیان از هر فکر رو دسته‌ای بعد از این همه سال هنوز در عمل تکانی به ذهن خود نداده اند. از دمکراسی میگویند ولی‌ الفبای آن را رعایت نمیکنند: آنچه من میگویم باید پذیرفته شود وگر نه‌ یا سرکوب می‌کنم یا انشعاب!
۴۹۴۲۹ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : مهتاب سحرخیز

عنوان : اه ه ه،،،،ای بهانه‌های شیک
کسی‌ به شکار رفت، دست خالی‌ بازگشت. پرسیدند که چرا!؟ به پاسخ درامد که ; به هزارو یک دلیل...گفتند : بگوی ! گفت : اول آن که فشنگ نداشتم، دوم آنکه،،،، گفتند: کافیست، هزار دیگرت پیش کش. اه ه ه،،،،ای بهانه‌های شیک.
۴۹۴۲۷ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : دامون سروی

عنوان : پاسخ دهید
بی هیچ اظهار نظری در محتوای بیانیه، می پرسم:
۱-اگر بیانیه نویسان مایل به حضور اکثریت در این وحدت نبودند نمی توانستند خود با اتحاد فداییان وحدت کنند؟ آیا تردید داشتند که وحدت دو جریان از نظر حجم و اثرگذاری به تلاشش بیارزد؟
۲-وقتی بیانیه نویسان به شناخت قطعی از اکثریت رسیده و به گفته خود در چپ،سوسیالیست و مترقی بودنش تردید داشتند چرا همه شناخت خود را نادیده گرفته حاضر شدند با کسانی که" پشتیبانی از ولایت فقیه و...دفاع از سیاست زندان و سرکوب و..." در کارنامه شان دیده اند تنها با"فشار" سازمان اتحاد فدایی! به گفتگوی وحدت بنشینند؟
۳-آیا بیانیه نویسان انتظار داشتند همه ۱۵ عضو مجمع عمومی شورا به پیشنهادشان رای مثبت دهند و چون چنین نشد از ادامه همکاری با سازمانی که خود بوجود آورده بودند کناره گرفتند؟ آیا این برداشت درست است که رای گیری اگر به میل من نباشد پس اصلن من نیستم؟
۴-براستی ایده ایجاد "حزبی بزرگ و نیرومند از سوسیالیست ها(کمونیست ها)" که گویا" کماکان به قوت خود باقی است" از دیدگاه بیانیه نویسان چگونه تحقق می یابد؟ در این زمینه با کدام نامزد ها گفتگو کرده یا خواهند کرد؟
۵-وقتی سازمانی خود را" سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت) و یا" سازمان اتحاد فداییان خلق ایران" معرفی کرده، آیا آنها حق دارند این نامها را به میل خود تغییر دهند؟ روش اخلاقی کدام است؟
۶- بین نگرانی نسبت به" پراکندگی چپ و..." از یک سو و "حفظ آبرو و خوشنامی و حسن نیت شخص خود و رفع سوء تفاهم ..." کدام را در اولویت قرار داده و آماده اند برایش تلاش فردی و جمعی! کنند؟
۴۹۴۲۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : همایون

عنوان : این برخورد صادقانه نیست
آقای راسخ، سازمان اکثریت که از شروع مباحثات وحدت به قول شما «بدنام» بوده است، شما به تصریح خودتان به امید این که به نیروهای وسیع تری از طریق این سازمان دسترسی پیدا کنید، (هدف خوب ظاهرا!) به این «ننگ» (وسیله ی بد) تن دادید. حالا که دیدید خبری نشده و همان گروه کوچک باقی مانده اید، زده اید زیر همه چیز و پنج سال تلاشی که صورت گرفته است.
شاید عده ای از چپ هایی که کارشان دشمنی با اکثریت است برایتان هورا بکشند، اما حتی یاران خودتان را هم از دست داده اید و حالا می خواهید جناحی از سازمان اتحاد فدائیان را علیه این پروژه بشورانید.
این برخورد بسیار فرصت طلبانه است
۴۹۴۲۵ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : علی حیدری

عنوان : سئوالی نه از روی بدخواهی
من حقیقتا با شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران اشنا نیستم و نمی دانم کی و کجا و توسط چه کسانی ایجاد گردیده است. فقط از طریق سایت های اخبار روز روز و عصر نو می فهمم که سازمان اتحاد فداییان تلاش فراوانی را بعمل اورده که میان خود ،شورای موقت و سازمان اکثریت وحدتی مکانیکی ایجاد نماید. برای من این سئوال برای من وجود دارد که اتحاد هایی که فاقد محمل های لازم در بدنه سازمانی هستند تا چه حد پایدارند وسئوال ذیگرم ان است که این اقایان که این اتهامات سنگین را به به تمامی سازمان اکثریت وارد می اورند ، همه را با یک چوب می رانند و صرفا به سبب تفاوت نظر با انان از همکاری گریزانند ایا حاضرند از خود نیز کارنامه ای قابل دفاع ارائه نمایند؟
۴۹۴۲۴ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۱       

    از : مجید اصلانی

عنوان : با این همه اختلاف|
در "فدائیان اکثریت" خطوط متعدد وجود دارد که برا یند انها سمتگیری سوسیالیستی حداقل در حال جاضر نیست. همین موضوع در مورد " اتحاد فدائیان" با شدت کمتری صادق است. از طرف دیگر بنظر میرسد که بدبینی قابل ملاحظه ای هم از جانب "شورای موقت" و هم از جانب " اتحاد فدائیان" نسبت به "اکثریت" وجود دارد. آیا با این همه اختلافات درونی و بین این سه گروه بحث "حزب چپ متحد دمکرات" محلی از اعراب دارد؟
۴۹۴۲۱ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۱       

    از : صابر احمدیان

عنوان : وای به حال مردم ایران
فکر نمیکنم که بتوان انتظار دیگری بجز اینگونه برخوردها از نیروهای به اصطلاح روشنفکر و انقلابی ایران داشت. وای بحال مردم ایران، اگر به انتظار تشکیل نیرویی در خارج کشور باشندکه بخواهد از حقوقشان در سطح بین الملل دفاع کند.
فراموش نکنید که گذر زمان را بازگشتی نیست. عمر جمهوری اسلامی دراز و درازتر میشود و به همان نسبت باقیمانده عمر ما کوتاهتر. یاران بسیاری را جوخه های اعدام بلعید و باقی را هر روز غم غربت وغصه درد وطن دانه دانه از ما میگیرد و کمتر و کمتر میشویم!
دوستان ارجمند اگر نتیجه پنج سال گفتگوی سه سازمان چپ و مترقی ایران به نامه شما خاتمه یابد پس وای بحال مردم ایران !
۴۹۴۲۰ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۱       

    از : دوست

عنوان : پروژه
اگر این "پروژه" موفق میشد انموقع اکثریت از "بد نامی" تطهیر میشد؟ واقعن درد دوستان "بد نامی اکثریت" است عدم نبود شرایط موفقیت "پروژه" ؟
۴۹۴۱۹ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۱       

نظرات قدیمی تر

 
چاپ کن

نظرات (۲۴)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست