عنوان : پاسخی زیبا و متین
لطفا به این شعر زیبا و با محتوی مهرداد در لینک زیر مراجعه کنید

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=۱۳۸۲۴
۲٣۵ - تاریخ انتشار : ۲ اسفند ۱٣٨۶       

عنوان : در جامعه ی تقیه و مصلحت
از دید گاه نویسنده، خوئی عزیز ما بخوبی درک کرده است که در جامعه ای که صفت تقیه و مصلحت اندیشی و استفاده از تعارفات بیهوده و الفاظ دروعین و تعارفات بی جا، ریشه های عمیق یافته است، با مردم باید بروشنی سخن گفت. این جانب نویسنده هائی چون احمد کسروی و خوئی را که با مردم بی پرده سخن می گویند ترجیح میدهم، البته نسبت به کسانی که بیهوده و بدون استدلال همیشه آنان را قهرمان می خوانند. البته بایدپذیرفت که در کل خود روشنفکران و سیاستمداران ما ضعف هائی دارند که بدانها اجازه نمی دهد در افقی وسیع پرواز کنند و در راهنمائی مردم ما نقش لازم را ایفا کنند.

در هر صورت من برای خوئی عزیزمان آرزوی موفقیت و شادی دارم

با احترام
مهندس سهراب مژده
۴۰ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣٨۶       

عنوان : تذکر
من برای سخن دانی این شاعر برجسته و پرکار ارج بسار قائل هستم. اما این شعر را از جمله اشعاری از این شاعر یافتم که در آن، در برزخ میان شعر جدی و شعر مثلا طنز (که در این دومی از دید من، تبحر و قریحه ای ندارد)
سر رشته از دست داده و به جای باصطلاح ستمگران و نامردمان، به مردم تاخته است واز بددهنی آشکار نسبت به مردم هم فروگذار نکرده است ... و حسن ختام هم، پند و اندرز انقلابی
........
خوب، بدیهی است شور و حال شاعران و هنرمندان را نمی توان و نمی باید در قالب ریخت و برایش محدوده تعیین کرد. من اما مانده ام که چرا نشریه اینترنتی اخبار روز که به عنوان یک نشریه می بایست موازین معین و ضبط و ربط مشخصی داشته باشد، این شعر ِ از نظر من موهن را منتشر کرده است.
و با امید آن که این انتشار از روی سهو بوده باشد و هر چه زودتر برداشته شود
با تشکر
٣۹ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣٨۶       

عنوان : باورم نمی شود
وقتی که بچه بودم خوبی زنی بود که بوی سیگار می داد ...

چگونه می شود باور کرد که اسماعیل خویی که بافت شعرهایش بافت شاعرانه های نوستالژیک ذهن ما را در نوجوانی و جوانی ساخته است، کارش به این شعارهای موزون تبدیل شده باشد؟
وقتی که من بچه بودم/ غم بود / اما / کم بود ...
٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣٨۶