عنوان : باید برای پیش برد سیاست تحریم مضحکه انتصاباتی رژیم،" ستاد انتخاباتی" بوجود آورد !
موضع تحریم "انتصابات"، موضع درستی است. اما تنها موضع گیری درست چیزی را دگرگون نمی کند. برای هر چه گسترده کردن جبهه تحریم ، می بایست دست به سازماندهی زد و یک " ستاد انتخاباتی" فعال را تشکیل داد. رژیم و عوامل و نزدیکانش مدت هاست که برای کشاندن مردم به پای صندوق "تائید" نظام "ولایت فقیه " کارزار شان را با صرف میلیاردها تومان آغاز کرده اند. ببینید وقتی تک نگار "راه توده" می نویسد "ما باید حتی یک بانگ در مجلس هشتم " داشته باشیم و در داخل بلند گویان تکرار می کنند حزب توده می گوید درانتخابات شرکت کنید، چه معنی می دهد ؟ این "ما" چه کسی که بانگ می خواهد؟ در حالی که کمیته مرکزی حزب توده ایران ، در تحلیلی که ارائه داده است، شرکت در انتخابات را زیان آور برای مبارزه علیه دیکتاتور و حتی دارای تاثیرات مخرب برای انتخابات بعدی دانسته است.
دست های پنهان و آشکار رژیم می خواهند، جبهه تحریم در عمل دچار تشتت و بی عملی گردد.
حرکت لاک پشتی بعضی جریانات و اشخاص بی باور هم کار سازماندهی را مشکل می کند. خنده آور است کسانی که در ۷ ماه پیش در نشست اتحاد جمهوری خواهان " مصوبه" تنظیم می کردند که ما باید برای انتخابات کاندیدا معرفی کنیم و ظرف سه ماه برنامه انتخاباتی بدهیم ! امروز می گویند که هنوز زود است که تصمیم نهائی را برای شرکت نکردن در انتخابات بگیریم !!! هیچ کس هم نیست از این "پدرخوانده های" جنبش بپرسد آیا یک بار مسئولیت تصمیمات غلطی را که می گیرید ، می پذیرید ؟ شما که همچنان حق بجانب هستید و تئوری می بافید !!
چرا جمهوری خواهان یک همایش فوری و فوق العاده نمی گذارند تا در آن با تصحیح مصوبه های گذشته ، در کارزار تحریم "مضحکه رژیم" فعالانه شرکت کنند و به آن دامن بزنند ؟ شاید خود را ناتوان می بینند و منتظرند تا آب ها از آسیاب بیافتد و دوباره سر از برف درآورند و تو گوئی با خواندن ورد کی بود کی بود من نبودم ، باز همان آش و همان کاسه را تحویل جنبش بدهند و مثل بازی "گل یا پوچ" ببینند که "پیش بینیشان" درست درآمده است یا نه ؟
آری ، انتصابات رژیم را باید تحریم کرد و برای گسترده کردن این تحریم می بایست شب و روز کوشید تا "رای" اکثریت مردم را بدست آورد !
۱۷۰ - تاریخ انتشار : ۲٣ بهمن ۱٣٨۶       

عنوان : دوگانگی غرب
امیدوارم حمل بر جسارت نشود چون از اطلاعات وسیع جنابعالی بهره مند شدم.با این وجود در بعضی موارد خواستم نظرم را خدمتتان عرض کنم.
ـ در ایران ما هیچ چیز با نرم های علمی یا متعارف جهانی جور در نمیاید. مثلا همین " اپوزیسیون " که متاسفانه هیچ حق "حیات" و حقوق شهروندی ندارد و تمام کاسه کوزه ها هم بر سرش خالی میشود.در مملکتی که قانون اساسی آن از انتخابات ، دموکراسی وکالتی و ادواری نشات نگرفته و در بر گیرنده ی خواسته های تمام احاد اجتماعی نیست و اس و اساس آن بی توجه به اراده و نیاز های مادی و معنوی مردم بنا شده ، خیلی ساده با چرخاندن یک نوک قلم همه را دراختیار ولی فقیه "نماینده خدا" که مادام العمر هم اختیار تام دارد قرار داده ست بدرستی قابل مقایسه با سلطان ظل الله می باشد. لذا محلی برای حضور واقعی "اپوزیسیون " باقی نمی ماند که در ذات خود می تواند ولی فقیه و حکومت فقاهتی را زیر سئوال ببرد و در نهایت آن را بزیر بکشد.
ولایت فقیه از این شوخی ها ندارد و تمام منافذ را بسته و حتی "یاران" خود را در نقش اپوزیسون ، بخوان "اصلاح طلبان" را گوشمالی میدهد. وای از این اصطلاح "اصلاح طلبان " که "سخاوتمندانه" نصیب "خط امامیها" شده ست.
تا زمانیکه این فضاحت ها توسط دموکراسی های جهان با اغماض روبروست
همان طور که شاه وصدام تا آنجا که زورشان رسید تاختند.
ولی کسی نیست بپرسد چرا آمریکا پرچم زرد را برای شاه بعداز ۲۵ سال توسط جیمی کارتر بالا برد ولی
این رژیم گویا "مصونیت نفتی " دارد یا با نیروی دیگری علی رغم تمام مضحکه ها بریش جهانیان میخندد. اگر غرب در امور انتخاباتی سایر کشورها دخالت نمی کرد و "مبصر" جهان نبود این حرف من باطل بود . دوگانگی جهان غرب در باره ی دموکراسی و سکوت و اغماض آنها نسبت به ایران معنی دار ست و ایران را درمواضغ وحشیانه اش همیشه تحریک و جری کرده ست.
۱۶٣ - تاریخ انتشار : ۲۲ بهمن ۱٣٨۶