عنوان : واقع گرا
واقعا جالب ست که توجه کنیم ، در حالیکه در ایران انتخابات آزاد وجود ندارد و هیچ کس نمی داند پایگاه واقعی نیروها ی رقیب چه میزان ست هرکس برای خودش تحلیلی ارائه می کند بدون اینکه نقشی برای خواست مردم با تمام تفاوتهای آنها قائل شود. در این ۳۰ سال بلائی بر سر جامعه آورده اند که اگر انتخابات آزاد مطابق نرم های بین المللی برگزار شود معلوم نیست از صندوق ها چی بیرون میاید . معلوم نیست مردم به کدام نیروها به جز نیروهای نیروهای حکومتی که ۳۰ سال در شهر و روستا به نادرستی "ریشه " دوانده اند رای خواهند داد . و تعچب انگیز ست که سران رژیم از چه واهمه دارند که جرات به رعایت قواعد بازی نمی کنند. این دلیلی بر حقانیت راست های خارج از کشور و یا چپ چپ نمیشود که خیال می کنند مردم منتظرند تا در اولین فرصت برای ورود آنها فرش سرخ پهن کنند.تا سوسیالیسم فرسنگها فاصله ست و از "دربار" هم قرنها فاصله گرفتیم.

آنهائیکه ما را به خاطر شرکت نکردن در انتخابات سرزنش می کنند و مردم را برای شرکت در انتخابات دعوت می کنند باید توضیح دهند که چگونه بخش عمده ای از مردم باید به نیروهای حکومتی اعم از اقتدارگرا یا اصولگرا و یا "اصلاح طلب" رای دهند که اصلا سنخیتی با آنها ندارند .مردم سکولار و عرفی ایران از این نیروهای دنباله روی "مذهبی " ها تعجب می کنند.
٣۲٨ - تاریخ انتشار : ۱۹ اسفند ۱٣٨۶       

عنوان : اتحاد؟
چگونه میتوان انتظار اتحاد میان نیروهای چپ اپوزیسیون را داشت در حالیکه برخی از این سازمانها هنوز به سرنگونی قطعی و انقلابی رژیم و برقراری بلاواسطه ی جمهوری سوسیالیستی هیچ اعتقادی ندارند و برخی دیگر از اساس ,مارکسیسم را قبول ندارند.از آن فاجعه بارتر اینکه در درون سازمان اکثریت -برغم تعداد نسبتا اندک کادرهای آن - هنوز هیچ توافق پایداری در مورد چگونگی رفتار با رژیم اسلامی وجود ندارد.متاسفانه در میان رهبران اکثریت, رفقایی وجود دارند که اتحاد با جناحهایی از رژیم اسلامی را بر اتحاد با سازمانهای کمونیست مثل حکا و حککا ترجیح میدهند -بعبارت صریح تر ,این رفقا ولایت فقیه را ارجح بر مارکسیسم میدانند-
٣۲۲ - تاریخ انتشار : ۱۹ اسفند ۱٣٨۶       

عنوان : حرمت اتحاد را پاس داریم!
دوستان
ظاهر نوشته شما حاوی نکاتی بود که از خشم بیشتر سر چشمه می گیرد تا از سیاست برای اتحاد . اما درک محتوی نامه نیز چندان دشوار نیست ونکات مثبت در آن فراوان است ،اگر چه احزاب وسازما ن های سیاسی خارج از کشور را "به دلیل نشنید ه گرفتن خواست "شما "...با اتکاء به کینه های شخصی ودیرین شان همچنان هیزم آوران جهنم جمهوری اسلامی "، نامیده اید.که صدق نمی کند و جای تاسف دارد .
ذکر این نکته لازم است همین که جریانات مختلف همگی با تاخیر برخی از آنها ،خواهان شرکت نکردن در انتخابات هستند. خود یک نوع اتحاد هست که باید به فال نیک گرفت واز آنها خواهش کرد که از این به بعد هم صدا ودر نشستی از طرق ممکن همزمان و قبلآ به این گونه همصدایی های متفرق عکس العمل نشان دهند.
- گناه تفرقه ونا هماهنگی سازمان خود را به گردن دیگران نیاندازید. متاسفانه رهبری سازمان شما آهنگی برخلاف بدنه اش در ایران بازی می کند، که کمتر در سازمان های دیگر دیده می شود ودر واقع جریانات دیگر ،متحدتر عمل می کنند.( هر چند که در برخی از آنها جدیدا" انشعاب داشته اند.)
رهبران سازمان فداییان اکثریت بعضی مواقع فراموش می کنند که یک سازمان چپ هستند ودلیل آن هم شاید سعی می کنند که همیشه در موضع گیریهایشان ملغمه ای از نظرات راست وچپ درون سازمان ارائه دهند تا نشانی از اختلاف نظر نباشد.
به امید اتحاد بیشتر
٣۱۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ اسفند ۱٣٨۶       

عنوان : نقد و نظر یا تخریب
رفقا
زندگی و مبارزه برای آزادی و عدالت حق آحاد جامعه از جمله نیروهای سیاسی است بر این اساس از منظر منافع طبقاتی جایگاه اجتماعی زاویه نگاه و......اتخاذ تاکتیک و شعار برای تحقق اهداف تفاوت و اختلاف میان نیروها را امری بدیهی و انکار ناپذیر نشان می دهد پذیرش این یاور مبتنی بر واقعیت جامعه شناختی است لذا:
تعامل و همکاری حتی اتحاد عمل در مقاطع مختلف جنبش ایجاب می نماید در نقد نظر سایر نیروها از کاربرد جملات تند و توهین آمیز خودداری کنیم و مستدل ضعف ها و اشکالات نگرش آنها را نشان دهیم
دیگر اینکه از تحمیل عقاید خویش پرهیز نمائیم و اجازه دهیم اتحاد عمل مجموعه نیروها در تحقق اهداف هر مرحله از جنبش که مستلزم احترام به حق آزادی اندیشه است صورت پذیرد واقعیت اینست که بخش مهمی از جامعه با آرا و عقاید گوناگون دموکراسی را باور دارند و راه برونرفت از شرایط فعلی را کاربرد روشهای دموکراتیک در همه شئون می دانند اجازه دهیم تا نتایج حاصل از راهکارهای اخذ شده توسط مجموعه نیروها درستی دیدگاه مبتنی بر واقعیت را عیان نماید
٣۰٨ - تاریخ انتشار : ۱۷ اسفند ۱٣٨۶       

عنوان : یاد یاران
دوستان عزیز داخل کشور قبل از هر چیز تاسف خود را از بکارگیری ادبیات "جدید" یا فرهنگ سیاسی "جدید" توسط شما که خود را راهیان جنبش قدائی میدانید ابراز میدارم. تعجب می کنم که چگونه بخود حق میدهید که بنویسید :" بدا به حال اپوزیسیونی که با حماقت آکنده از لجاجت ۳۰ سال آزگار به جمهوری اسلامی سواری داده ولی حاضر به همکاری با متحدین خود نبوده ست. "

اعم از اینکه فرمول بالا احساس یا اندیشه ی شمارا نمایندگی کند به عرض مبارکتان میرساند. که با تمام تاخت وتازی که از صدر تا ذیل اعلامیه خود ابراز داشته اید متاسفانه "پیام" شما اصلا "مشخص " نیست ، اولا ،در بحث و استدلال خود نتوانسته اید رعایت تعاریف شناخته شده از مبانی کل و جزء و یا مجرد و مشخص را ملحوظ داشته باشید. ثانیا ، در همین فرمول "کذائی " بالا معلوم نیست که با کدام اپوزیسون طرف هستید. اصولا تعریف شما از اپوزسیون چیست ؟ مقوله ی همکاری و اتحاد را چگونه تعریف و تائید می کنید ؟

تا درایران نیروهای بالنده ی بالقوه و بالفعل ، با تمام صدمات ۳۰ ساله اخیر که در تاریخ معاصر کم نظیر ست تجدید قوا ننماید و نقش خود را باز نیابد و با برنامه و سیاست مورد نیاز جنبش آزادیخواهانه مردم ، مهر خود را بر صحنه ی سیاسی
حک نکند. شما نمی توانید این نقش را از نیروهای "تخیلی " انتظار داشته باشید.

تمام تلاش های نیروهای داخل کشور و ابتکارات آنها برای تبلیغ و ترویج در بین مردم دلگرم کننده ست معلوم نیست شما از کدام نیروها توقع بیشتری دارد. ایا کسی جز رژیم مانع شما در پیشبرد مبارزات آزادیخواهانه ست ؟

مقایسه موضع گیری ها ی نیروها در این شرائط با دوره های قبل نشان از همگرائی بیشتر میباشد که بازهم شتاب بیشتری خواهد گرفت اما فراموش نکنید که نقش اساسی و تعیین کننده را همیشه نیروهای داخل کشور بعهده خواهند داشت که متاسفانه حق "حیات" و اظهار وجود ندارند و با اشکال غیر تشکیلاتی به مبارزه ی پراکنده ادامه میدهند.

اول تمام نیروها باید حکومت اسلامی "ضد جمهوری" را با تبلیغات وسیع به بخش بیشتری از مردم ایران معرفی کنند ، باید هرچه بیشتر از حقوق تضییع شده بخش عظیمی از مردم ایران حرف زد تا مردم هر چه بیشتر با مبانی حقوق بشر آشنا شوند. باید خاوران و هزاران جان شیرین بخون خفته را مردم دریابند . باید نقاب "مقدس مابی" را از چهره ی آدم کشان بر کشید. آنچه ما میدانیم کافی نیست. مردم با اطلاع از فجایعی که سلاخان رژیم مرتکب شده ا ند ابتدا منقلب خواهند شد و لی حتما به اشکال مادی و معنوی در حد توان خود به جنبش ضد رژیم خواهند پیوست. تمام اینها فقط وفقط در ایران ست که می تواند ناقوس مرگ مرتجعین را به صدا در آورد .

در پایان عرض می کنم که مبارزه ی سیاسی امری داوطلبانه ست و نیاز به جاذبه های فکری و آرمانی دارد که در برنامه های سیاسی متجلی میشود و مردم از طریق مصالعه آن ، سازمانهای خود را انتخاب می کنند. ما درایران این امکان را نداریم که احزاب آزادانه برنامه خود را منتشر کنند تا مردم از مواضع آنها مطلع شوند. حالا چگونه شما با کلمات شداد وغلاظ که اصلا به ضد خود تبدیل میشود میخواهید مردم را به مبارزه دعوت کنید اصلا متوجه نمی شوم . کمی مهربان باشید.
٣۰۴ - تاریخ انتشار : ۱۶ اسفند ۱٣٨۶