عنوان : حکایت تنها به قاضی رفتن
این آقای اولاداعظمی علیرغم آن که علیه بهتان مقاله نوشته است، اما خودش و مقالاتش نمونه ی جالبی از بهتان علیه مخالفین فکری شان است. در نزد آقای نیکروز، دنیای سیاست. یا سغید است و یا سیاه. نظر او سفید سفید است و نظر مخالفینش سیاه سیاه...به این فرازها از مقاله ی ایشان توجه کنید:
«انقلابیون هر نوع تحول مسالمت جویانه در هرم حاکمیت و پیرامون آنرا توطئه پنداشته و آنرا تخطئه می نمایند، اصلاح طلبان تحول بنیادین جامعه با نقد خردمندانه از وضعیت موجود (از جمله نقد منطقی به سیاست اصلاح طلبان حکومت) تلاش برای فاز جدیدی از اصلاحات را مد نظر می گیرند. »
و یا:
«انقلابیون نارضایتی و ناخرسندی مردم در قبال استبداد و بیدادگری حکومت را به سمت و سوی هرج و مرج سوق داده تا در یک شرایط متشنج و نابالغ به هدف کسب قدرت سیاسی دست یازند، اصلاح طلبان ایرانی موقعیت ناخشنودی مردم را برای دستیابی به خواستهایشان از طریق شکل سازمانگرانه در چهارچوب تقویت جامعه مدنی بعنوان اصلی ترین رکن تداوم و گسترش دموکراسی، ارزیابی می نمایند»
از نظر آقای نیکروز مطلق نگری - نه فقط در این مقاله - همواره در اوج است و طرفداران انقلاب و سرنگونی شر مطلق اند و اصلاح طلبان فرشتگان دنیای سیاست... ایشان نمی توانند تصور کنند که ممکن است در افکار مخالفین ایشان هم حقایقی وجود داشته باشد و تمام حقیقت در اختیار فرشتگان سفید پوش دنیای سیاست یعنی اصلاح طلبان مورد علاقه ی ایشان نباشد. جالب است که ایشان با این طرز تفکر سیاه و سفید در پایان مقاله ی خود ادعا می کنند:
«ریشه اتهام زدن ها از ضعفی صورت می گیرد که با قطعیت بخشیدن به نظر خود و عدم تحمل نظر دیگری، راه را برای شرایط جو مسموم باز کرده و خشونت کلامی را می آفریند».
آقای نیکروز به این جملات که نوشته اید کمی فکر کنید، کمی از «قطعیت» نظر خود کم کنید و آین قدر تنها به قاضی نروید و راضی بر نگردید...
۱۲۴۲ - تاریخ انتشار : ۱۴ خرداد ۱٣٨۷