عنوان : کاملن درست می گوئید!
هم میهن گرامی،
در برابر حرف و درددل درست شما چه پاسخی می توانم داشته باشم!؟
من نیز خود چنین دل گیری و انتقادی داشته و به هر کوششی در اندازه توان خود دست زده ام (دیگرانی نیز کوشش کرده اند)و گاه زمان زیادی نیزبه هدر رفته است، ولی چه سود! بارها یاد آوری شده است تا زمانی که همه (چه به شکل گروهی وسازمانی و حزبی و چه شخصی وفردی) "من" هستیم؛ تا زمانی که آماده پذیرش و برخورد با کمبودها، سستی ها و اشتباه های گاه مرگبار خود نیستیم و همه اشتباه ها و نادرستی ها را به حساب دیگران می گذاریم و بسیاری هنوز در گذشته خود زندگی می کنیم، در بر همین پاشنه خواهد چرخید. حتمن شما هم میهن دلسوخته و نگران، آن سلسله نوشته های نگارنده زیر نام"بر ما چه رفته است!؟"(در ۴ بخش) را دیده اید که در آن کوشش شده بود تا اندازه ای بر این گرفتاری ها انگشت بگذارد. بله، شما کاملن درست می گویید. اگر ما می توانستیم از خودخواهی ها بگذریم و با برنامه ریزی درست وبا تکیه بر آزادی و امکان هایی بسیار بیشتر که در بیرون از مرزهای ایران و در دنیای آزاد داریم، یکپارچه و همآهنگ دست بکار شویم، وضع امروز چیز دیگری بود. بی دلیل نیست که با همه آن هول و هراس و وحشت وزور وقلدری در ایران، بازهم باید چشم امید به سوی جوانان برومندو دل سوخته درون ایران داشت. با وضع کنونی، جز پشتیبانی و انتشار فریادهای آزادی خواهان و کوشندگان راه آزادی در درون ایران نمی توان در کار مبارزه دشوار و رخ به رخ آنان با هیولاها، دخالت نمود چون ما از دور تنها دستی بر آتش داریم و آنان در میان آتش اند و بهتر از ما می دانند که چه باید بکنند. هر کس که پیشنهادی و راهی درست و عملی برای برون رفت از این بن بست کشنده در بیرون از میهن دارد، من به سهم خود از آن پشتبانی نموده و در اندازه توان در آن راه خواهم کوشید. به هر رو خوشحال هستم که خوانندگانی چون شما هستند که درک درست تری از رویدادها دارند. پیروز باشید
۲۲۵۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱٣٨۷       

عنوان : چه باید کرد
آقای کوروش گلنام
حرف های شما کاملآ درست. اما جوانان چه کاری باید بکنند.
ببینی همین حرفهای شما در مورد عدم احساس مسئولیت رژیم در برابر سرنوشت کشور. به من بگوئید که این همه سیازمانها و گروههایی که خود را اپوزیسیون در خارج می دانند چرا احساس مسئولیت نمی کنند؟/ و همچنان پراکنده هستند.
باور کن اگر نیروها با هم متحد می شدند غرب میتوانست سیاست دیگری در برابر رژیم اتخاذ کند. نمونه فشارها به زیمبابوه که موگابه را مجبور به مذاکره و با اپوزیسیون کرد.
خامنه ای احساس مسئولیت نمی کند درست و موافق حرفت هستم چرا اپوزیسیون احساس مسئولیت نمی کند. راستش من گاهی از دست این نیروهای اپوزیسیون بیشتر عصیبانی می شوم تا از دست رژیم چون از رژیم توقعی ندارم ولی از اپوزیسیون توقع دارم.
ببینید اینهمه ایرانی ناراضی تو خارج و داخل هستند. اینهمه گروه و دسته و حزب و تشکل داریم ولی نتوانسته ایم مثل آفریقای جنوبی یک جبهه متشکل از همه نیروها درست کنیم. صدها نظریه و تئوری هم بری تفرقه خود بهانه می کنند ولی تو این سی سل نتیجه همه تئوریها و حرفهای خوب آنها یک نتیجه داده یعنی ادامه تفرقه و ادامه عمر رژیم و ناامیدی مردم از اپوزیسیون.
باور کن اگر در خارج یک جبهه وسیع متحد در برابر رژیم وجود داشت که با سیاست های درست به گفتگو با دولهتای غربی، در کنار تبلیغات وسیع به سمت داخل کشور حرکت می کرد و مردم را به مقاومت در برابر رژیم فرا می خواند آنوقت جوانان شور و شوق و امیدی می یافتند. ولی وقتی جوان امروزی ببینه که رهبری در کار نیست چگونه جرائت کنه زندگی خودش را به خطر بندازه؟/
خیلی دلم میخواد این رهبران گروهها را در یک جایی در یک اتاقی یا سالنی دور هم جمع کنم و هر چه تو دلم هست نثارشان کنم که یا باید کنار روند و و یا به مسئولیت تاریخی خود در برابر ملت و کشور احساس مسئولیت کنند و از فحش و بد و بیراه گفتن به هم و دعوا بپرهیزند.
۲۲۴٨ - تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱٣٨۷