از : towana hasannoorani
عنوان : کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی اوج تصفیه دگراندیشان
بیانیه حزب دمکرات کردستان:
کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی اوج تصفیه دگراندیشان
"رحم کردن بر محاربین ساده‌اندیشی است. قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردید ناپـذیر نظام اسلامی است ـ امیدوارم با خشم و کینه انقلابی (!!) خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خاگر خداوند متعال را جلب نمایند."( بخشی از فرمان خمینی به هیأتهای مرگ مبنی بر کشتار زندانیان سیاسی)
هم میهنان، آزادیخواهان، مدافعان حقوق بشر!
۲۰سال قبل در تابستان سال ۱۳۶۷ و به دنبال خاتمه جنگ خانمانسوز ایران و عراق و سرکشیدن جام زهر از سوی خمینی رهبر رژیم اسلامی، جلادان این رژیم به فرمان رهبرشان هزاران تن از زندانیان سیاسی را به شکل دسته جمعی اعدام کردند. این جنایت بزرگ در حالی انجام گرفت که رهبران رژیم و در راس آ‌نها خمینی در پیشبرد سیاستهای جنگ افروزانه و بلند پروازانه خویش در منطقه با شکست مواجه گشته بودند و هراس داشتند که این شکست به واکنش داخلی منجر گردد و قیام مردمی را به دنبال داشته باشد. لذا دستگاه سرکوب و جنایت پیشه رژیم دگربار در مواجهه‌ای وسیع و به فرمان مستقیم رهبر رژیم اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی را در دستور کار خود قرار داده و طی سه ماه هزاران نفر از مبارزان سیاسی در زندانها به دنبال دادگاهیهایی چند دقیقه‌ای به طناب دار و جوغه اعدام سپرده شدند.
اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی را می‌توان بعنوان نقطه اوج جنایات سامناک رژیم اسلامی علیه داگراندیشان قلمداد کرد. البته رژیم هم قبل و هم بعد از این فاجعه متد دیگری را در برخورد با دگراندیشان در پیش نگرفته است. کلیه کسانیکه تا حدی از محتوای ایدئولوژیک، تکصدایی و استبدادی حاکمیت کنونی ایران مطلعند، نیک می‌دانند که این رژیم از همان آغاز که اهرمهای حاکمیت را در اختیار گرفت، به طرزی ددمنشانه به رویارویی با دگراندیشان پرداخت و انسان داگراندیش از منظر رژیم با "ملحد"، منافق"، "مفسد فی‌الارض"و … مترادف پنداشته شده است. که این امر از جانب دست اندرکاران و مهره‌های خرد و درشت رژیم به دستاویزی مبدل گشته که بنابر این پنداشت، کشتار دگراندیشان و مخالفان رژیم پاداش الهی را برایشان به ارمغان خواهد آ‌ورد. بهمین دلیل می‌بینیم که در پروسه علمی ساختن فرمان شوم خمینی، به مقوله دادگاهی یا عدم دادگاهی، مدت حبس، وابستگی تشکیلاتی زندانیان سیاسی و حتی ابتدایی‌ترین حقوق انسانی بهایی داده نشد. اعضا "کمیسیون مرگ" در گی ۲ـ ۱ دقیقه در زمینه حیات یا مرگ مبارزی سیاسی تصمیم گرفته و جلادان نیز به همان شیوه، دسته جمعی مبارزان سیاسی را اعدام کرده و در گورهای دسته‌جمعی پنهان ساخته‌اند.
تصفیه زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ و سیاست سرکوبگرانه رژیم اسلامی در کلیت خویش، اگر چه جنبش آزادیخواهانه ملل ایران را از هزاران مبارز ضد استبداد و ارتجاع محروم ساخت، اما با این وجود به تحقق خیال واهی دست اندرکاران رژیم منتهی نگشته است، که آ‌نهم خیال واهی خاموش کردن آ‌تش مبارزه و مقاومت آزادیخواهان است. بهمین دلیل امروزه و پس از سه دهه سرکوب بیرحمانه و ضد انسانی، شاهد آ‌نیم که اقشار آزادیخواه ایران و ملل تحت ستم باردگر به تهدیدی بزرگ علیه حاکمان جنایتکار رژیم اسلامی مبدل گشته‌اند. لذا شاهد آ‌نیم که پس از گـذشت بیست سال از کشتار دسته‌جمعی زندانیان سیاسی، حاکمان مستبد به ماشین سرکوب و اختناق شتاب بیشتری بخشیده‌اند و در تلاشند که با سرکوب معترضان و آزادیخواهان سال و ماههای عمر حاکمیت سیاهشان را طولانی سازند. اما چنین پیداست که حاکمان آزادی‌ستیز و مستبد ایران نیز بسان سایر همتاهایشان خواهان آن نیستند که از تاریخ درس عبرت گرفته و همچنان سرکوب را ضامن خفظ حاکمیت خویش قلمداد می‌کنند. غافل از آ‌نکه امروزه از یکسو، در نتیجه سیاست فتنه جویانه در سطح بین المللی و در نتیجه بسط جنبش آ‌زادیخواهی در داخل کشور از سوی دیگر، بیش از هر زمان عمر حاکمیتشان به نقطه پایان نزدیک گشته است.
مبارزان و مردم آزادیخواه!
هر روز از عمر این رژیم و در کل همه عمر این رژیم آ‌میزهایست از جنایت و آ‌زار و اذیت آزادیخواهان در سراسر ایران و بویژه در کردستان که از همان آغاز حاکمیت خمینی و دار و دسته ارتجاعیش به اتهام حق خواهی و رأی ندادن به مشروعیت سیستم مستبد مذهبی با وحشیانه‌ترین هجومهای سرکوبگرانه و کشتار دسته‌جمعی مواجه گردیدند. کلیه آزادیخواهان ایران آ‌گاهند که از همان ابتدا و پس از اعلام مطالبات انسانی ملت کرد، در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ خمینی رهبر و بنیانگـذار رژیم اسلامی فتوای جهاد و ژنوساید ملت کرد در شرق کردستان را صادر کرد و بدین ترتیب لشکر متعصب و ویرانگر این رژیم مغول آسا عازم کردستان گشته و از آن تاریخ تا به امروز مجریان جنایتکار رژیم دهها هزار نفر از مردم عادی و فرزندان مبارز کرد را به قتل رسانده‌اند. در نتیجه همین سیاست شوم است که تا کنون کرد و کردستان از سوی دست اندرکاران رژیم بشکل امنیتی و تبعیض آ‌میز نگریسته شده و هر روز، مردم ستمدیده کردستان با جنایتی تازه مواجه‌می‌گردند.
بدین ترتیب طبیعیست که آشکارا بگوییم که ماشین عمر و حاکمیت حاکمان و در کل سیستم سیاسی کنونی ایران بدون خون و جنایت و سرکوب قادر به تحرک نیست. لذا آ‌نچه که در این میان مدتهاست که ضرورت آن بالاخص در کردستان به امری ملموس بدل گشته، عبارتست از مبارزه مشترک و پیوسته جهت خاتمه بخشیدن به عمر این رژیم. هر روز از عمر رژیم مصادف است با وقوع تراژدی و جنایتی دیگر و ضربه‌ای به آ‌ینده ملل ایران بشمار می‌آ‌ید. سکوت و هراس از دستگاه سرکوب رژیم آن چیزیست که دست اندرکاران رژیم به دنبال آ‌نند و آ‌رزوی آ‌نرا در سر می‌پرورانند. اعتصاب عمومی زندانیان سیاسی و مدنی کردستان که همزمان با سالگرد کشتار زندانیان سیاسی آغاز گشته و تاکنون ادامه دارد، اگر از یکسو نمایانگر این واقعیت است که سیاست و رفتار رژیم در زمینه سرکوب دگراندیشان تغییری پیدا نکرده، از سوی دیگر این واقعیت را نیز اثبات می‌نماید که مقاومت در برابر این رژیم آ‌زادی ستیز و جنایت پیشه حتی در درون زندانها همچنان ادامه داشته و جور و جنایت و دستگیری و کشتار و شکنجه قادر نیست که آزادیخواهان کردستان و ایران را در زمینه مطالبه آ‌زادی و دمکراسی و حقوق بشر به عقب نشینی وادار نماید.
بجاست که یاد ۲۰ ساله‌ی فاجعه‌ی تصفیه‌ی زندانیان سیاسی و کلیه جنایاتهای این رژیم به مشوقی جهت حمایت از زندانیان سیاسی و مطالبات حقه آ‌نها بدل گشته وما را در راستای مبارزه علیه این سیستم مستبد, راسختر, مصمم تر و متحدتر و هماهنگ تر سازد. اینهم تنها پاداشیست که می توانیم به جانفدایی و از خود گـذشتگی همه کسانی تقدیم بداریم که ماشین سرکوب و آ‌زادی ستیز کنونی تهران جانشان را از آنان ستاند. درهمین راستا حزب دمکرات کردستان و مردم کردستان همچنانکه طی سی سال گـذشته نشان داده‌اند, خویش را هم سنگر و پشتیبان همه آزادیخواهان و مدافعان سیستمی دمکراتیک و فدرال برای آ‌ینده ایران قلمداد می‌کنند.
به امید پیروزی مبارزه آزادیخواهانه ملل ایران علیه رژیم مستبد و ارتجاعی اسلامی ایران
به امید پیروزی مبارزه‌ی ملی و آزادیخواهانه کلیه ملل تحت ستم ایران
سرنگون باد رژیم جنایت پیشه‌ی اسلامی
حزب دمکرات کردستان
دفترسیاسی
۸ شهریور ۱۳۷۸
۲۹ آ‌گوست ۲۰۰۸
۲٨۵۶ - تاریخ انتشار : ۱۰ شهريور ۱٣٨۷
|
