عنوان : «حقوق بشر در الویت قرار ندارد»
مقاله‍ی جالب و خوبیه، خصوصا بخاطر نثر روان آن، و با تشکر از نویسنده می خواستم به یکی دو مورد بپردازم.
نکته اول به بازی شطرنج و «طراحان جهانی این استراتژی و مدافعان آن» مربوط می شود، که به نظر من در این مقاله فقدان اصطلاح «بازی بزرگ» که در زمینه استراتژی معمول می باشد، یک نمره از این مقاله کم می کند. زیرا بار معانی تاریخی و فنی این «بازی بزرگ» می تواند تمام بند و بست های تاریخی و جغرافیایی و ایدئولوژیک حوادث عصر حاضر را برای ما تداعی کند. و از طرف دیگر با چنین بینشی ست که ما می توانیم تعریف دیگری برای اپوزیسیون های ایرانی حاضر در صحنه در خارج از کشور به دست بیاوریم.
نکته دوم عبارت است از، به قول نویسنده : «در این استراتژی، راهبری کشورهای مورد هدف به دموکراسی و حقوق بشر درالویت اول قرار ندارد.»
که به اعتقاد من یکی از بهترین جملاتی ست که من در این دو سه دهه اخیر در تأیید انتقاداتم درباره جوامع حقوق بشر ایرانی در نشریات ایرانی خوانده ام.

جهت تأیید و اثبات این نظریه که «حقوق بشر در الویت قرار ندارد» ما می توانیم پرونده فعالیت های کنفدراسیون ایرانیان برای دفاع از حقوق بشر را به دقت مورد بررسی قرار دهیم تا دریابیم که این نظریه تا چه اندازه می تواند با واقعیت امور تطبیق داشته باشد. که چنین فقدانی ( بخوانیم انحراف) را نه تنها از هم اکنون بلکه از سال ها پیش و شاید از همان بدو پیدایش چنین جوامعی برای دفاع از حقوق بشر در خارج از کشور می توانیم مشاهده کنیم. و علاوه براین نشان دادن این امر چه در رابطه با حق و حقوق مردم ایران و تمام اهالی کشورهای حاشیه ای و چه حتی در بین اهالی خود کشورهای صنعتی پیشرفته، و چه در ابطه با پیامدهای چنین موقعیتی برای ایرانیان خارج از کشور - در حد و حدود زندگی روزمره - می تواند حائز اهمیت باشد.
٣۶۴۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ مهر ۱٣٨۷