یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

مورد تبعیض‌ام، چون کردم و مستقل

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : دوستدار کرد و کل ایران و جهان .................................................

عنوان : فکر شما زیباست و می تواند همه گیر شود
همان انترناسیونالیست به ظاهر کهنه و قدیمی ما خیلی بهتر از این آش شلغم شوربا بود. بر پدر و مادر آن کسی لعنت که نابودش کرد و در پی آن است که باقی مانده اش را هم با تزریق ناسیونالیزم کور پاک کند.
آرام عزیز چه می شود کرد ، وقتی "جویبار" ایرانی انگلیسی زمزمه می کند؟ به هر حال از اینکه کردستان و ایران دوستانی چون تو دارد امیدی در دل آدم پیدا می شود و مایه ی خوشحالی است . شما نباید نا امید شوید. فکر زیبای شما می تواند همه گیر گردد چون راستی ، دلسوزی و اندیشه ی آزادی و سازندگی را در درون حود دارد. امیدوارم که آن مرد بزرگ و دلسوز آزادی نیز به زودی آزاد گردد. حقش نیست که یازده و نیم سال را در زندان بگذراند. ای کاش در سطح جهانی برای آزادیش فکری جدی می کردند. ای کاش رهبران احزاب و گروه ها هم فکر نیک شما را داشتند و کمی کمتر می خوابیدند و یک تلاش جدی در خود به راه می انداختند برای بیداری.
٣۹۱۲ - تاریخ انتشار : ٣۰ مهر ۱٣٨۷       

    از : Juybaar

عنوان : خوب برادر ایرانی باش
Dear Mr. Aram R,
I completely agree with the points you"re making in your comment. Free all political prisoners.

Long live a free and democratic Iran!
٣۹۰۷ - تاریخ انتشار : ٣۰ مهر ۱٣٨۷       

    از : آرام ر

عنوان : خوب برادر ایرانی باش/
با سلام البته بنده هم کرد هستم ف ولی اینرا فقط همینجا می گویم و برای همین مقاله و بس! می خواهم به این دوست عزیز و بهتر از جان سلام و یادآوری کنم که ما مردم کرد پیوسته زیر آماج شدیدترین ضربه ها بوده ایم و بدبختانه نیمی از این ضربات از ناحیه خود ما بوده است. ما ملتی غیور بوده و هستیم و بدبختانه خواهیم بود. زیرا مادران ما با پستانهاشان این غیرت را باشیر در دهان ما جاری می کنند. ما چنان غیوریم که حتا تا به حال به این فکر نیفتاده ایم که از خود سوال کنیم که آیا غیور بودن تا این حد خوب است یا بد. آری برادران غیرت و مردانگی ای که ما از آن دم می زنیم همانا خشونت است. اقوام ایرانی که به اندازه ی ما غیرتمند نبوده اند هم برای خودشان و هم برای مردمانشان مفید فایده تر بوده اند. شما هیچ قوم غیوری را در جهان پیدا نمی کنید که دارای تمدن و فرهنگی غنی بوده باشند. شما به همین ایران خودمان نگاه کنید تمامی عظمت و بزرگیش به فرهنگ لطیف و شعر و هنرش است. و گرنه که با پاسداران آدمکشش و خمینی خونخوراش و بسیجی آدمخوارش نمی تواند به خود ببالد. من بنده که از شش سال پیش در تهران زندگی می کنم شاهدم که چگون آذریان و لران و عربها در تهران و در گوشه و کنار ایران در حال زندگی کردنند. ای برادر که الهی دشمنانت آدم شوند ولی آخر ما حتا یک بار هم که شده از خودمان پرسیده ایم که چرا با اینهمه جنگ و خونریزی موفق نمی شویم؟ ای برادر ما احتیاج مبرم به باز اندیشی و خود اندیشی داریم. مگر یک اصفهانی، یک لر یک قزوینی و یک رشتی از زندان آدمخوران جمهوری اسلامی می نویسد که من فلان جاییم؟ آخر ما که اینهمه عقده از فارسها را در خود نگه داشته ایم و هی به کردیت خود نازیده ایم هرگز فکر کرده ایم که اگر این فارسها به اندازه ی ما غیور بودند که خب ما دیگر اصلا وجود خارجی نداشتیم. پس برادر باز هم می بینی که فارسها در مجموع نسبت به ما خودی و غیر خودی ندارند. من به طور کامل فکر می کنم که اگر هر کردی با کشور متبوع خود و مرادم از کشور مردم متبوع خود است مشکل دارد ما ایرانیان کرد هیچ مشکلی با مردم و با کشور ایران نداریم. مشکل ما مصنوعی ست. مشکل ما مشکلی ست که آن یزدی و آن اصفهانی و آن بلوچ هم دارند. مشکل ما مشکل ایران است. ما خودمان را باید از نو معنی کنیم، ما نباید گول این و آن را که در خارج حوزه تمدنی و فرهنگی و سیاسی ما هستند را بخوریم. ما باید درس بخوانیم، درس بخوانیم و کار کنیم کار ، و رییس جمهور و وزیر و استاد دانشگاه فردای ایران بشویم. در تمامی جهان کشور ها به هم می پیودندند تا نیرویی بزرگتر شوند و ما پیوسته در پی تضعیف نیروی خود و نیروی ایران بوده ایم. یادم هست که تا یک سینماگر کرد برایش مشکل ایجاد شده بود هم می گفت چون من کردم مشلک دارم. آخر برادر این مشکل را بیضایی که بیشتر از همه دارد او که دیگر کرد نیست. ما البته همین طوریم و البته این مایی که من می گویم آن مایی ست که مدعی آن غیرت و آن غرور است. بیایید با هم متشکل شویم برای ساختن ایران برای ترمیم تخریب سی ساله برای برپایی یک آشتی بزرگ که هر ایرانی صرف نظر از شهر و روستایش و دین و ایمانش بتواند شخص اول مملکت ایران شود. شرم بر ما باد که همه ی اقلیتهای دینی کشورمان را از سر سفره ی تاریخ و تمدنمان بیرون کردیم!! آری شرم!!من در پایان شعارم شعار صلح و زندگی ست و امیدوارم که تو برادر هر چه زودتر آزاد شوی و این رژیم با دخالت صریح مردم از کار برکنار شود. و یک روز خونریزی از مملکت و منطقه ی ما دور شود. یادمان باشد که از آن روز که آن شاه رفت و خمینی آمد ایران ما و منطقه ی ما روزی خوش بخود ندید. با اینهمه من یک جمهوریخواه ایرانیم. زنده باد ایرانی یکپارچه و فرهنگی و قدرتمند.
٣٨۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۹ مهر ۱٣٨۷       

    از : آرام ر

عنوان : خوب برادر ایرانی باش/
با سلام البته بنده هم کرد هستم ف ولی اینرا فقط همینجا می گویم و برای همین مقاله و بس! می خواهم به این دوست عزیز و بهتر از جان سلام و یادآوری کنم که ما مردم کرد پیوسته زیر آماج شدیدترین ضربه ها بوده ایم و بدبختانه نیمی از این ضربات از ناحیه خود ما بوده است. ما ملتی غیور بوده و هستیم و بدبختانه خواهیم بود. زیرا مادران ما با پستانهاشان این غیرت را باشیر در دهان ما جاری می کنند. ما چنان غیوریم که حتا تا به حال به این فکر نیفتاده ایم که از خود سوال کنیم که آیا غیور بودن تا این حد خوب است یا بد. آری برادران غیرت و مردانگی ای که ما از آن دم می زنیم همانا خشونت است. اقوام ایرانی که به اندازه ی ما غیرتمند نبوده اند هم برای خودشان و هم برای مردمانشان مفید فایده تر بوده اند. شما هیچ قوم غیوری را در جهان پیدا نمی کنید که دارای تمدن و فرهنگی غنی بوده باشند. شما به همین ایران خودمان نگاه کنید تمامی عظمت و بزرگیش به فرهنگ لطیف و شعر و هنرش است. و گرنه که با پاسداران آدمکشش و خمینی خونخوراش و بسیجی آدمخوارش نمی تواند به خود ببالد. من بنده که از شش سال پیش در تهران زندگی می کنم شاهدم که چگون آذریان و لران و عربها در تهران و در گوشه و کنار ایران در حال زندگی کردنند. ای برادر که الهی دشمنانت آدم شوند ولی آخر ما حتا یک بار هم که شده از خودمان پرسیده ایم که چرا با اینهمه جنگ و خونریزی موفق نمی شویم؟ ای برادر ما احتیاج مبرم به باز اندیشی و خود اندیشی داریم. مگر یک اصفهانی، یک لر یک قزوینی و یک رشتی از زندان آدمخوران جمهوری اسلامی می نویسد که من فلان جاییم؟ آخر ما که اینهمه عقده از فارسها را در خود نگه داشته ایم و هی به کردیت خود نازیده ایم هرگز فکر کرده ایم که اگر این فارسها به اندازه ی ما غیور بودند که خب ما دیگر اصلا وجود خارجی نداشتیم. پس برادر باز هم می بینی که فارسها در مجموع نسبت به ما خودی و غیر خودی ندارند. من به طور کامل فکر می کنم که اگر هر کردی با کشور متبوع خود و مرادم از کشور مردم متبوع خود است مشکل دارد ما ایرانیان کرد هیچ مشکلی با مردم و با کشور ایران نداریم. مشکل ما مصنوعی ست. مشکل ما مشکلی ست که آن یزدی و آن اصفهانی و آن بلوچ هم دارند. مشکل ما مشکل ایران است. ما خودمان را باید از نو معنی کنیم، ما نباید گول این و آن را که در خارج حوزه تمدنی و فرهنگی و سیاسی ما هستند را بخوریم. ما باید درس بخوانیم، درس بخوانیم و کار کنیم کار ، و رییس جمهور و وزیر و استاد دانشگاه فردای ایران بشویم. در تمامی جهان کشور ها به هم می پیودندند تا نیرویی بزرگتر شوند و ما پیوسته در پی تضعیف نیروی خود و نیروی ایران بوده ایم. یادم هست که تا یک سینماگر کرد برایش مشکل ایجاد شده بود هم می گفت چون من کردم مشلک دارم. آخر برادر این مشکل را بیضایی که بیشتر از همه دارد او که دیگر کرد نیست. ما البته همین طوریم و البته این مایی که من می گویم آن مایی ست که مدعی آن غیرت و آن غرور است. بیایید با هم متشکل شویم برای ساختن ایران برای ترمیم تخریب سی ساله برای برپایی یک آشتی بزرگ که هر ایرانی صرف نظر از شهر و روستایش و دین و ایمانش بتواند شخص اول مملکت ایران شود. شرم بر ما باد که همه ی اقلیتهای دینی کشورمان را از سر سفره ی تاریخ و تمدنمان بیرون کردیم!! آری شرم!!من در پایان شعارم شعار صلح و زندگی ست و امیدوارم که تو برادر هر چه زودتر آزاد شوی و این رژیم با دخالت صریح مردم از کار برکنار شود. و یک روز خونریزی از مملکت و منطقه ی ما دور شود. یادمان باشد که از آن روز که آن شاه رفت و خمینی آمد ایران ما و منطقه ی ما روزی خوش بخود ندید. با اینهمه من یک جمهوریخواه ایرانیم. زنده باد ایرانی یکپارچه و فرهنگی و قدرتمند.
٣٨۹۵ - تاریخ انتشار : ۲۹ مهر ۱٣٨۷       

  

 
چاپ کن

نظرات (۴)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست