عنوان : ارسال مضاعف
با عرض پوزش در اثر تصحیح متن من بی آن که بخواهم متن را دوبار فرستادم. متن اولی را ندیده بگیرید. با تشکر از خوانش شما
۴۰۷۶ - تاریخ انتشار : ۶ آبان ۱٣٨۷       

عنوان : ترفند تبلیغاتی
البته محکومیت کبودوند به ده سال حبس با اعمال شاقه و شکنجه با توجه به نوع فعالیت او به اندازه ای دور از عقل است که بیشتر به ترفند تبلیغاتی شباهت پیدا می کند تا چیز دیگری. چون که از این نوع ترفندها وجود دارد و ما مصرف کنندگان اطلاعات اخبار هستیم که احتمالا قربانی چنین خبرهایی می شویم.
کردستان البته مسئله‍ی حساسی ست و البته با توجه به حوادث تاریخی معاصر این حساسیت صد چندان می شود.
با این وجود می خواهم به یکی دو نکته اشاره کنم. اولا این داستان «موسس حقوق بشر کردستان» یک کمی خارج از دستگاه می زند، مثل این است که شیرازی ها برای شیراز سازمان حقوق بشر تشکیل دهند، و یا اصفهانی ها بروند و فقط برای نصف جهان موسسه حقوق بشر تشکیل دهند. یا مثل کنفدراسیون ایرانیان برای دفاع از حقوق بشر در ایران...در حالی که موضوع حقوق بشر مسئله ای جهانی ست. پرسش این جاست که چگونه است که وقتی صحبت اقتصاد پیش کشیده می شود همه از بازار آزاد جهانی حرف می زنند و خواهان برچیده شدن مرزها هستن ولی برای حقوق بشر مرز قائل می شوند؟

و امّا در مورد : «این سازمان ابراز امیدواری کرده است، حکومت جمهوری اسلامی بعنوان بزرگترین ناقض حقوق مدافعان حقوق بشر در جهان شناخته شود. »

باید بگویم که ما هر اندازه چنین دولت هایی را به جرم نقض حقوق بشر محکوم کنیم، باز هم کم است. متأسفانه این حقوق یعنی حقوق بشر فقط از نظر اجرایی ست که کم می آورد و ضامن اجرایی ندارد.
با این وجود این که ما جمهوری اسلامی ایران را به عنوان بزرگترین ناقض حقوق مدافعان حقوق بشر در جهان معرفی کنیم...جای تردید وجود دارد. اولا تردید در خود جمله و موضوع دعوا ست. مدافعان حقوق بشر از خود حقوق بشر و بشر جدا نیست. در ثانی اگر جنایات جنگی بی سابقه که سال ها ست توسط آمریکا و فرانسه و انگلیس در منطقه‍ی خاور میانه خصوصا در عراق و افغانستان - و به طور کاملا مشخص و بدون هیچ ابهام - که مدافعان حقوق بشر بدانند - مرتکب شده و هنوز هم ادامه می دهند - یعنی استفاده از بمب های اورانیوم رقیق شده - و یعنی ژنوسید برای چهار میلیارد سال آینده...بنابراین اگر چنین جنایاتی را با جنایات جمهوری اسلامی مقایسه کنیم...باید دید که ترازو به کدام سو سنگینی می کند؟
تحت چنین شرایطی من پیشنهاد می کنم که سازمان های حقوق بشر به عنوان همکاران ژنوسید و جنایت علیه بشریت به عنوان مهمترین عامل سکوت و همکاری با چنین جنایاتی محکوم شوند. مگر این که در این زمینه فعال شوند و دست از هم کاری با جنایت علیه بشریت بردارند.
برای اطلاعات بیشتر به وبلاگ زیر مراجعه کنید، اخیرا فیلم های تازه ای نیز پست شده است.
در هر صورت کبودوند باید آزاد شود. افراد نباید بخاطر اشتباهات نظریه پردازانه شان مجازات شوند. موضوع حقوق بشر چیزی نیست که با زندانی کردن افراد قابل حل باشد. جمهوری اسلامی با چنین رفتاری به شکل منفی با همین کبودوندها و همین سازمان های حقوق بشری هم کاری می کند. برای من این کار جمهوری اسلامی یک ترفند تبلیغاتی ست.
http://www.stopua.blogfa.com/
۴۰۷۵ - تاریخ انتشار : ۶ آبان ۱٣٨۷       

عنوان : ترفند تبلیغاتی
البته محکومیت کبودوند به ده سال حبس با اعمال شاقه و شکنجه با توجه به نوع فعالیت او به اندازه ای دور از عقل است که بیشتر به ترفند تبلیغاتی شباهت پیدا می کند تا چیز دیگری. چون که از این نوع ترفندها وجود دارد و ما مصرف کنندگان اطلاعات اخبار هستیم که احتمالا قربانی چنین خبرهایی می شویم.
کردستان البته مسئله‍ی حساسی ست و البته با توجه به حوادث تاریخی معاصر این حساسیت صد چندان می شود.
با این وجود می خواهم به یکی دو نکته اشاره کنم. اولا این داستان «موسس حقوق بشر کردستان» یک کمی خارج از دستگاه می زند، مثل این است که شیرازی ها برای شیراز سازمان حقوق بشر تشکیل دهند، و یا اصفهانی ها بروند و فقط برای نصف جهان موسسه‍ی حقوق بشر تشکیل دهند. یا مثل کنفدراسیون ایرانیان برای دفاع از حقوق بشر در ایران...در حالی که موضوع حقوق بشر مسئله ای جهانی ست. پرسش این جاست که چگونه است که وقتی صحبت اقتصاد پیش کشیده می شود همه از بازار آزاد جهانی حرف می زنند و خواهان برچیده شدن مرزها هستن ولی برای حقوق بشر مرز قائل می شوند؟

و امّا در مورد : «این سازمان ابراز امیدواری کرده است، حکومت جمهوری اسلامی بعنوان بزرگترین ناقض حقوق مدافعان حقوق بشر در جهان شناخته شود. »

باید بگویم که ما هر اندازه چنین دولت هایی را به جرم نقض حقوق بشر محکوم کنیم، باز هم کم است. متأسفانه این حقوق یعنی حقوق بشر فقط از نظر اجرایی ست که کم می آورد و ضامن اجرایی ندارد.
با این وجود این که ما جمهوری اسلامی ایران را به عنوان بزرگترین ناقض حقوق مدافعان حقوق بشر در جهان معرفی کنیم...جای تردید وجود دارد. اولا تردید در خود جمله و موضوع دعوا ست. مدافعان حقوق بشر از خود حقوق بشر و بشر جدا نیست. در ثانی اگر جنایات جنگی بی سابقه که سال ها ست توسط آمریکا و فرانسه و انگلیس در منطقه‍ی خاور میانه خصوصا در عراق و افغانستان - و به طور کاملا مشخص و بدون هیچ ابهام - که مدافعان حقوق بشر بدانند - مرتکب شده و هنوز هم ادامه می دهند - یعنی استفاده از بمب های اورانیوم رقیق شده - و یعنی ژنوسید برای چهار میلیارد سال آینده...بنابراین اگر چنین جنایاتی را با جنایات جمهوری اسلامی مقایسه کنیم...باید دید که ترازو به کدام سو سنگینی می کند؟
تحت چنین شرایطی من پیشنهاد می کنم که سازمان های حقوق بشر به عنوان همکاران ژنوسید و جنایت علیه بشریت به عنوان مهمترین سکوت و همکاری با چنین جنایاتی محکوم شوند. مگر این که در این زمینه فعال شوند و دست از هم کاری با جنایت علیه بشریت بردارند.
برای اطلاعات بیشتر به وبلاگ زیر مراجعه کنید، اخیرا فیلم های تازه ای نیز پست شده است.
در هر صورت کبودوند باید آزاد شود. افراد نباید بخاطر اشتباهات نظریه پردازانه شان مجازات شوند. موضوع حقوق بشر چیزی نیست که با زندانی کردن افراد قابل حل باشد. جمهوری اسلامی با چنین رفتاری به شکل منفی با همین کبودوندها و همین سازمان های حقوق بشری هم کاری می کند. برای من این کار جمهوری اسلامی یک ترفند تبلیغاتی ست.
http://www.stopua.blogfa.com/
۴۰۷۴ - تاریخ انتشار : ۶ آبان ۱٣٨۷