عنوان : دود مشعلی که به چشم دیگران می رود!
با سلام
یکی از دوستان اظهار نظر آقای حسن مستعار را برای من ارسال کردند.
آقای" مستعار" بدون هیچ توضیحی از من نام برده اند و اتهاماتی را به من وارد کرده اند. که اگر از بی اطلاعی ایشان نباشد پر مسلم مصداق جعل و افترا است.
ایشان با اطمینان نوشته اند " تبلیغات آقای محمد رضا معینی از سازمان گزارشگران بدون مرز در باره شما بر اطلاعات نادرست استوار بود و رنگ و بوی شخصیت سازی کاذب را داشت . ایشان کار خوبی نکرد و بعد هم البته اطلاعیه خود را پس گرفت و البته باز هم با ارائه اطلاعات نادرست. شما و آقای معینی با اعتبار سازمانی بازی کردید که می تواند به روزنامه نویسان به واقع تحت تعقیب کمک کند . "
اما مشخص نکرده اند از کدام اطلاعیه که پس گرفته شده و گویا تبلیغ برای نویسنده مطلب هژیر پلاسچی بوده صحبت می کنند.
جهت اطلاع ایشان هیچ اطلاعیه ای در باره هژیر پلاسچی و یا در ارتباط با ایشان و اطلاعات داده شده از سوی ایشان! توسط گزارشگران بدون مرز منتشر نشده است. در مقاله انتشار یافته هم نه بحثی در باره من است و نه گزارشگران بدون مرز ! بازهم جهت اطلاع آقای مستعار تاکنون هم (دست کم در ۱۰ سال گذشته!) هیچکدام از اطلاعیه های گزارشگران پس گرفته نشده اند! اطلاعیه های گزارشگران بدون مرز بر روی سایت فارسی آن وجود دارند. www.rsf-persan.org
من متاسفم که سایت اخبار روز اجازه می دهد. به نام اظهار نظر مطالب جعلی و اتهام گونه علیه کسی در صفحاتش منتشر شود.بدون شک آزادی بیان و اظهار نظر با افترا متفاوت است
با سپاس
رضا معینی
۵۱۹۴ - تاریخ انتشار : ۲۴ آذر ۱٣٨۷       

عنوان : دو نکته برای یک دوست خوش قلم و خوش فکر
به قلم شما تا کنون چند بار چند نوشته خوب خواندم و بیش از این از شما نمی دانم. متاسفم که زندگی در تبعید یا مهاجرت را برگزیده اید یا به شما تحمیل شده است . تبلیغات آقای محمد رضا معینی از سازمان گزارشگران بدون مرز در باره شما بر اطلاعات نادرست استوار بود و رنگ و بوی شخصیت سازی کاذب را داشت . ایشان کار خوبی نکرد و بعد هم البته اطلاعیه خود را پس گرفت و البته باز هم با ارائه اطلاعات نادرست. شما و آقای معینی با اعتبار سازمانی بازی کردید که می تواند به روزنامه نویسان به واقع تحت تعقیب کمک کند . نوشته شما در باره تبعید ، موقعیت ایرانیان در تبعید ، برخلاف نوشته های پیشین شما نشان می دهد که موضوع مقاله خود را نمی شناسید. جمهوری اسلامی از سال ۶۰ تا کنون می کوشد تا منتقدان خود را به شیوه های گوناگون به خارج از کشور بفرستد و خنثا کند. چنین سرنوشتی در انتظار شما هم هست. متاسفم . شما آدم خوش فکر و خوش قلمی هستید. کاش توانسه بودید در ایران بمانید .نوشته های شما را دوست دارم و به همین دلیل برای شما موفقیت آرزو می کنم
۴٨۵۵ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣٨۷       

عنوان : فریاد است...
هژیر عزیز.من فکر می کنم که تازه رسیده ای.باید زمان بیشتری بگذرد.امیدوارم کاری را که قصد انجامش را داری بتوانی انجام بدهی.اما اروبای الان هم اروبای هیچکدام از دوران های تاریخی ی که تو ازش صحبت میکنی نیست.قدرت سرمایه داری( حتی در قالب سوسیال دموکراسی نیمبند..)اینقدر سرکوبگر است..اینقدر تو را له میکند که دستت به جایی بند نیست.کسی به تو گوش نمیکند.حلقه های بسته فعالیناجتماعی و سیاسی تو را به خود راه نمی دهند مگر اینکه جزو دسته ای بشوی.نمیخواهند نان را...و دیالوگ را باکسی تقسیم کنند.
امیدوارم موفق باشی..واقعا و از ته دل.اما تقریبا همه تبعیئی های سال های۶۰ با هین امید رفتند و بعد ایزوله شدند....فضا ایزله مان میکند.ما اینجا همیشه غریبه هایی هستیم که داریم به لطف دموکراسی مفخم سرمایه داری فرموده نانمان را درمی اوریم.می توانی بنویسی و حرف بزنی ...اما کسی تو را نگاه نمیکند، کسی اهمیتی نمی دهد...من فکر میکنم که ایران ماندن هر چه هم که بعد راه بهتریست....
۴٨۱۲ - تاریخ انتشار : ۷ آذر ۱٣٨۷       

عنوان : یک نگرانی از مجموعه نگرانی ها
هژیر پلاسچی گرامی! من ازنوشته شما ـ که راستش را بگویم سر سری و شتابزده نگاهی به آن کردم و نرسیدم که درست بخوانمش ـ اینطور برداشت کردم که شما راه تبعید خودخواسته را در پیش گرفته اید. نگرانی من به خصوص بابت گفتگوی منتشر نشده شما با طاهر احمد زاده است. آیا خواهید توانست این گفتگو را در ایران منتشر کنید؟ اصلاً آیا این گفتگو به انجام خود رسیده است؟ چندان با افکار شما آشنا نیستم. اما انتخاب آن انسان والا برای گفتگوی مفصل را از سوی شما می توانم نشانه ای بر آزاد بودن شما از تنگ نظری های متداول در میان «بعضی ها» تلقی کنم. طاهر احمدزاده، خودش به تنهایی یک بخش از تاریخ معاصر ایران است. با همه خوب و بدی که این تاریخ دارد.
۴٨۰۵ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣٨۷