عنوان : انقلاب در راه است فقط باید صبور و آماده بود
چند سال زودتر از سرنگونی رژیم خائن پهلوی با وجود جانفشانی بهترین جوانان ایرانی که در مبارزه ای نابرابر حماسه های بزرگی را آفریدند باور کردنی نبود که روزی میلیون های ایرانی به خیابانها بیایند و بساط رژیم ساواک را برچینند اما شد البته رژیمی جنایت پیشه تر و برگ آخر تبهکاران که ملایان مرتجع بود به حاکمیت رسید. وقتی گلسرخی و کرامت دانشیان در یک نمایش ضد انسانی به نام محاکمه محکوم به اعدام شدند کمتر کسی فکر می کرد که مردم ایران قاتلان آنها را از حکومت به زیر بکشند. ارتجاع مذهبی و فاشیسم حاکم نیز در آینده نه چندان دور با ضربات مردم ایران ساقط خواهد شد. احزاب و سازمانهای که اکنون در بی عملی بسر می برند شاید به خود آیند و شاید از بی عملی در آن زمان از بین بروند اما مردم ایران و نسل جدید با درس از گذشتگان دیگر فریب نخواهند خورد و بساط فاشیسم مذهبی جنایت پیشه را بر خواهند داشت. ناامیدی معنی ندارد و باید از مبارزانی مانند حمید اشرف درس استقامت یاد گرفت و نه از بریدگانی که در آرزوی قدرت منافع زحمتکشان را معامله می کنند. انقلاب در راه است. این آرزو واقعیت خواهد شد زیرا رژیم قرون وسطی ملایان جانی با این زمان و خواستهای مردم ایران در تضاد می باشد.
۴٨۵۹ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣٨۷       

عنوان : کدام انقلابی؟!
روزبه ی عزیز بد بختی ما این است که مردم ما انقلابی نیستند ، در واقع من و تو آرزوی خود را می نویسیم و مردم را انقلابی می خوانیم. فرزندان آن مردم گروه ها و احزاب ایرانی هستند در خارج از میهن که به قول آن کامنت نویس به وسیله ی آن ها حتی "آب از آب تکان نمی خورد." نیرو هایشان هر روز در حال ریزش است ، عموماً کاری که می کنند اعلامیه پراکنی است در سطح انترنت ، و یا چند بار در طول سال جلساتی را نیز برگزار می کنند . برای دادن اعلامیه یک حزب لازم نیست بلکه یک نفر هم می تواند از عهده اش بر آید. اگر مردم ما و در نتیجه فرزندانشان( گروه ها و احزاب) به راستی انقلابی بودند به جای خود زنی و به صورت یکدیگر تیغ کشیدن هر روز خیابان های کشور های غربی را از اعتراض ها و هیاهوی حق طلبانه خود پر می کردند ، که نیست. شاید این حقیقت تلخ برای بعضی ها اصلاً خوش آیند نباشد ، ولی بدبختانه واقعیت همین است ، آیا نیست؟ من خیلی خوشحال می شدم اگر کسی نادرستی حرف های مرا به من ثابت می کرد.
۴٨۵۷ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣٨۷       

عنوان : این حرف ها دیگر دردی را دوا نمی کند
بعد از سی سال این جرف ها دیگر دردی را دوا نمی کند . خود گوینده هم به حرف های خودش اعتقادی ندارد. در حد رفع مسئولیت چیزهایی را سر هم بندی می کند که بیشتر خسته کننده است تا نشان دهنده ی راه نجات میهن و مردم بیچاره ی گرسنه ی بی چیز. پر رویی یکی از خصلت های برجسته ی سیاستمداران دروغگوی ظاهراً مردمی می باشد. همین آقایون با دست به دست کردن دولت ها بین خودشان بعد از سی سال کشور را به این روز انداختند. فرق سیاستمدار پر رو و انسان مردمی این است که اولی به هیچ وجه از رو نمی رود. شاید او نمی داند که دیگر این حرف ها برای مردم تهوع آور شده است. شاید اینان نمی دانند که سکوت خیلی بهتر از این حرف های مفت و مزخرف است.
وقتی که احزاب و گروه ها در اپوزیسیون هیچ امیدی را از حرکت های خود در دل مردم نمی اندازند ، وقتی آب از آب تکان نمی خورد ، طبیعی است که بهزاد نبوی ها باید خلاء را با هیچ و پوچ و بیهوده گویی پر کنند. این گناه ما است نه گناه او که هنوز امکان حرف مفت زدن را دارد.
۴٨۵۲ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣٨۷