عنوان : عمل کرد هنر و نقد
متأسفانه من شانس این را نداشته ام که با آثار آقای یلفانی دبیر سابق کانون نویسندگان آشنایی داشته باشم و این نخستین متنی ست که از ایشان می خوانم.
این نظریه که نویسندگان و هنرمندان « معمار روح بشر » باشند، خب تا حدودی زیادی شاعرانه به نظر می رسد و در غیر این صورت سرشار از ابهام است. خصوصا از این جهت که آن چه مقدما نه روح بلکه مبین ماهیت انسان است رابطه با تولید است و به عبارت دیگر آن چه لوسین سو آن را «مرکزیت اجتماعی» می نامد که گویا این اصطلاح در روانشناسی (پیاژه) نیز واجئ مفهوم خاصی ست...

ولی فکر می کنم که موضوع آقای یلفانی بیشتر به پرسش گرفتن عمل کرد ادبیات و هنر در جامعه و به طور جامع تر به پرسش گرفتن نقد و جایگاه و عمل کرد آن مربوط می شود.

روشن است که هنر و ادبیات مربوط به روبنای جامعه می شود و برای روند های زیر بنایی تعیین کننده نیستند. در واقع به عبارتی آن چه معمار اصلی روح بشریت است همان زیر بناها هستند.

آیا شما تصور می کنید که بتوانید روزی گوشت بهترین دوستتان را کباب کنید و بخورید با دهان پر بگویید که « بهترین دوستم بود»؟
هاینر مولر مووقعیتی را در برابر شما قرار می دهد که چنین واقعه ای را ممکن می سازد.
۶۶۴۷ - تاریخ انتشار : ۶ بهمن ۱٣٨۷       

عنوان : یلفانی آدم خوش قلمی ست.
نخوت این حضرت آزار دهنده است. ولی خب سرخودرگیها را در نظر آوریم، آدم خوش قلمی ست.
۶۶٣۵ - تاریخ انتشار : ۶ بهمن ۱٣٨۷       

عنوان : برسر آنم اگر ز دست برآید
یلفانی غزیز،
هریک از این بیش از پانزده هزار نویسنده که شما « نماینده وجدان بشریت » نامیده اید « با خیال راخت نخوابیده اند».
هریک از این نویسندگان بر مبنای جهان بینی و دیدگاه سیاسی خود با نوشتن مقالات، داستان های کوتاه و بلند و رمان و ،.. و نیر همکاری با روزنانه ها و مجلات و رادیو وتلویزون ها و نیز انتشار بیانیه های گروهی و مصاحبه ها که چندان هم « بی بو و خاصیت » نیستند و حتی شرکت در تظاهرات خیابانی، آنچه از دست یک نویسنده برمی آید انجام داده و می دهند، وگرنه ، هرچه باشند، نویسنده نیستند.
اما ، امکانات پن بین الملل که از نویسندگان بیش از صد کشورجهان با نظرات گوناگون و گاه متضاد تشکیل شده است بسیار محدود است .
در مواردی مانند جنگ درغزه ، از پرزیدنت پن بین الملل و واحدهای این نهاد جز انتشار بیانیه و درخواست از سازمان ملل ، از اتحادیه اروپا ، از مقامات اسرائیل و فلسطین و کشورهای هم جوار چه کار دیگری برمی آید؟
اگر تاکنون حتی سارمان ملل متحد نتوانسته است مانع اقدامات اسرائیل، از اشغال سرزمین های فلسطینی ها گرفته تا تبه کاریهای اخیر در غزه، شود کوتاهی و دست روی نهادن این نهاد نیست.
۶۵۹۹ - تاریخ انتشار : ۵ بهمن ۱٣٨۷       

عنوان : Felestin-o raha kon, Fekri be hal-e ma kon
Mr. Yalfani,
I’m very disappointed reading your letter. What are you trying to say?

Do you expect them to take arms and force Israel to do whatever HAMAS dictates? You expect that from an association of writers?

Do you think that only Israel is at fault in this conflict? I’m not denying that Israel acts like a bully with the almost full support of the United States. But to be blind to the atrocities of the other side is very misleading.

Also, Mr. Yalfani, HAMAS and Palestine, the conflict between Arabs and Israel is not our urgent issue. By “our” I mean us Iranians. We are faced with one of the worst period of our own history that is threatening our very existence. Have you not heard that people’s motto, “Felestin-o raha kon, Fekri be hal-e ma kon?”

Reading your letter and some of the articles these days by our intellectuals regarding the Qazzeh conflict, I can see how thirty years ago our intellectuals failed to see the flames of hell coming from Khomeyni’s mouth.

Be omid-e azadi va abadi bar-ye Iran
۶۵٨۱ - تاریخ انتشار : ۵ بهمن ۱٣٨۷       

عنوان : مرسی محسن یلفانی
جناب محسن یلفانی خوب نوشته ای اما ایکاش یک ذره هم از اینکه این رژیم سفاک در ایران این فلسطینیان را ابزار و آلت دست خود کرده می نوشتی. وزیر امور خارجه نظام مقدس اسلامی که در ایران به حاج آقا متکا معروف است صریحا نوشته و گفته که حماس فلسطین جزو مسائل امنیتی ایران است و سرمایه گذاری ایران در آنجا از همین روست. و از نان شب هم برای حکومت واجب تر است. جمهوری اسلامی سی سال است که از مسائل منطقه استفاده ی ابزاری می کند و ملت ایران و منطقه را بخاک و خون می کشد. حتا جنگ ایران و عراق نیز در ابتدا با جرقه ی این «ابزارسازی» انجام گرفت. آقای دعایی و دیگران در عراق در همان روزهای اول پیروزی انقلاب در سال ۵۷ شعار مرگ بر صدام را در نمازهای جمعه ی بقداد و کاظمین و کربلا برپا کردند و صدام هم از خدا خواسته به ما حمله کرد. نوشته ی سرکار خوب است ولی همجانبه نیست. مسئله ی فلسطین و اسراییل راه حل نظامی ندارد. شاید داشته باشد ولی این راه حلی نهایی ست که طبق آن ملیونها انسان کشته خواهند شد. این همان چیزی ست که روحانیت شیعه خواهان آن است. ما می توانیم این روشنفکران را چوب راندن بزنیم اما ما خود کجای کاریم؟ هر چند کوچک!
۶۵۶۰ - تاریخ انتشار : ۵ بهمن ۱٣٨۷