عنوان : چپ و راست و مشروطه و مسلمان و غیر مسلمان در ایران زندگی می کنند و همه ی این اپوزیسیون که در واقع همه ی ایران است حق دارد بگوید من هستم
ایکاش این اوپوزیسیون ایرانی ذره ای درک درست از گسترش بی شاخ و دم خودش در جامعه داشت تا بتواند خودش را سازماندهی کند، ایکاش کمونیست و مجاهد و مشروطه خواه می توانستند بفهمند که در یک کشور آزاد و تندرست و سازمان یافته همه و همه حق حیات دارند، و آنها نیز می توانند زندگی کنند، ایکاش اینهمه می توانستند زیر یک نام نو و یک برنامه ی نوین گرد هم آیند، ایکاش مجاهدین و دیگر کسانی که جامعهی ایران را به خشونت کشیدند توبه می کردند و سازمان ترور خود را منحل می کردند و بدامان ملت بر می گشتند و با دیگرا همپیمان می شدند و در یک اتحاد همه گیر و گسترده این رژیم ضد ایرانی را سرنگون می کردند. این رژیم، این حکومت اینک کفگیرش به ته دیگ خورده و خواهان گفتگو با آمریکاست، این رژیم تا زمانی که هنوز در بین مردم جایی داشت و طرفداری داشت به مدت سی سال مرگ بر آمریکا را مثل پوف زیر آتش به تنور انقلابیون در خیابانهای ایران سر داد. حالا دیگر درمانده شده و حاضر است با هر شیطانی بیعت کند تا بر قدرت بماند. اینها بر قدرت ماندن بهر قیمت را قبول دارند مگر بحساب آوردن مردم را. و این در تاریخ ایران و شاید جهان بیسابقه باشد که کشوری با این اپوزیسیون گسترده و بیشتر از هشتاد در صد نتواند خودش را سازمان دهد. ایران کشور همه ی ماست باید وجود همه را برسمیت بشناسیم. چپ و راست و مشروطه و مسلمان و غیر مسلمان در ایران زندگی می کنند و همه ی این اپوزیسیون که در واقع همه ی ایران است حق دارد بگوید من هستم. و باید هم باشد.
۷۷۶۷ - تاریخ انتشار : ۹ اسفند ۱٣٨۷