از : باخته
عنوان : ملت ایران و شهروند ایرانی
آقای کریم ن:
همچنان که انگلیسی زبانان جهان را «ملت انگلیس» خطاب نمی کنند و فرانسوی زبان های قارهء آفریقا یا آمریکا راهم فرانسوی نمی دانند.هرگز تکلم به یک زبان دلیل وجود یک ملت نیست.
پس در ایران تنها یک زبان فارسی موجود است ونه یک «ملت فارس».که فاشیست ها ( قوم گرایان)تبلیغ می کنند
زبان فارسی در ممالک دیگر رایج است و انسان های بسیاری به این زبان تکلم می کنند ، اما کسی آنان را ملتِ فارس یا ملتِ ایران نمی نامد.
٨۹۶۰ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣٨٨
|
از : کریم ن
عنوان : ملتی که زبان همدیگر را نمی فهمد!
آقای مهرداد میگوید اگر فارسی به زور به همه تحمیل نشود نتیجه این میشود که “یک گیلانی با تهرانی نمی تواند حرف بزند و یک مازندرانی با آذربایجانی و یک بلوچی با یک کرد و یک لارستانی با یک سوسنگردی. تازه در همان کردستان نیز یک سورانی زبان با یک کرمانشاهی نمی تواند حرف بزند و یک لُر هم مسلما نخواهد توانست با یک کرمانی تبادل نظر کند"
آدم میماند حیران که این ملت ایران این وسط چه صیغه ای است؟ ملتی که با تحمیل یک زبان غیر خودی و به زور سر نیزه و استبداد خلق میشود واقعا اسمش را میشود ملت گذاشت.؟ این ملت فقط در مخیله یک مشت پان ایرانیست فراری از ایران که واقعیت های روز مره را د ر این کشور بلا زده نمیبیند وجود دارد و بس.
ما ایرانیان شهروندان ایرانیم.- یکی فارس است، دیگری ترک وآن دیگری کرد و غیره. ملتی با نام ایران افسانه است. مثل اینکه بگوئیم ملت کانادا یا ملت عراق و یا ملت آمریکا. خنده دار نیست؟
٨۹٣٨ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣٨٨
|
از : مهرداد
عنوان : فارسی زبان ملی است
جناب احمدی، موضوع آموزش به زبان مادری در ایران نمی تواند مطرح باشد، شما با این امر عملا ایران را تجزیه میکنید. یعنی چه که هر کس به زبان مادری تحصیل کند و در کنارش دو ساعت در هفته هم فارسی بخواند؟ همانقدر که با دو ساعت انگلیسی در هفته انگلیسی یاد گرفتیم فارسی هم یاد خواهیم گرفت! مبنایی که شما گذاشته اید کاملا غیر منطقی ست و در عرض چند سال دیگر یک گیلانی با تهرانی نمی تواند حرف بزند و یک مازندرانی با آذربایجانی و یک بلوچی با یک کرد و یک لارستانی با یک سوسنگردی. تازه در همان کردستان نیز یک سورانی زبان با یک کرمانشاهی نمی تواند حرف بزند و یک لُر هم مسلما نخواهد توانست با یک کرمانی تبادل نظر کند. این امتیاز دادن ها فقط بخاطر تلطیف خاطر برخی از رفقایتان است و ربطی به واقعیت در ایران ندارد. فارسی در ایران زبان ملی ست و ۱۰۰۰ سال هم نیست که این چنین است، دست کم از زمان هخامنشیان بطور مستمر این زبان زبان ملی همه ی زیندگان در ایرانزمین بوده است.
کمی به تاریخ ایران عنایت داشته باشید و همه چیز را از دریچه ی تنگ حزبی خود ننگرید. آنچه که عملی است و به سود فرهنگ ایرانزمین است، تحصیل زبان مادری ست. یعنی همه ی امور به زبان ملی انجام می شود و در کنارش هر فردی باید امکان این را داشته باشد که زبان مادریش را هم بیاموزد. جز این، هیچ طرح دیگری در ایران جواب نمی دهد و ایرانیان نیز نخواهند پذیرفت.
٨۹٣۵ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣٨٨
|
از : عبد.... پ....
عنوان : تعلیم ناپذیری ایرانیان یکدنده
شما به کشوری بنام سویس نگاه کنید و ببنید این کشور حتی از کوچکترین استانهای کشورمان هم کوجکتر است. در این کشور به چهار زبان صحبت میشود و هیچگاه سخنانی اینچنین بیهوده و مهمل پیش نیامده. از قرار معلوم این باور سخیف و هرزه ۱۴۰۰ ساله چنان مغز ایرانیان را دفرمه کرده که بجز مهملات و یکدندگی و استدلالات هجو و بیمعنا از آن تراوش نمیکند ! افسوس و صد افسوس
٨۹۰۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ فروردين ۱٣٨٨
|
از : ایرانی کیست ؟
عنوان : ملل ایرانی
"ملت ایران و ملیت ایرانی موجودیت و وجود عینی دارد"
من، یک فرد می خواهم خود را در تعریف بالا بگنجانم :
اگر این ملت وجود دارد ومن هم جزئی از آن هستم پس باید بزبان این ملت واحد ، خصوصیات فرهنگی و منافع آن تعلق داشته باشم ،
زبان این ملت واحد چیست ؟ فارسی ، ترکی ، عربی، کردی !
بدیهی است انتخاب هرکدام از زبانهای ذکر شده نافی متکلمین به زبانهای دیگر است !
ویژگیهای فرهنگی این ملت واحد چیست ؟ آیا به فرهنگ کردی ، ترکی ، فارسی یا عربی نزدیک است؟
آیا جغرافیایی در ایران وجود دارد که اکثریت ساکنین آن را بتوان از ملت واحد ایران در نظر گرفت؟
فدرالیسم ائتنیکی می تواند پاسخ مناسبی باشد.
و کلیه مولفه های متاثر از زبان - فرهنگ - جغرافیا؟
٨٨۹٣ - تاریخ انتشار : ۱۷ فروردين ۱٣٨٨
|
از : دکتر سماوی
عنوان : بحث آموزش
آقای فریدون احمدی
بعد ازاین همه سالها ، پیش نهاد شما هم آنجا که میگویی "ایجاد امکانات آموزشی از تحصیلات ابتدایی تا عالیه به زبان مادری درکنار فارسی " لنگ میزند ولازم به تجدید نظر هست .بحث بر سر آموزش به زبان مادری است یا آموزش زبان مادی؟
٨٨٨۶ - تاریخ انتشار : ۱۶ فروردين ۱٣٨٨
|