عنوان : دلیلی برای شرکت در گُزیدمان آینده
جناب چشمه، چیزیکه به شِگِفتی من دامن میزند این است که چرا اپوزیسیون ِمردمسالار ِ ایران در واکاوی های (تجزیه و تحلیل) گُزیدمانی خود هَرگز گفته ای را از نامزدیِ آقای دکتر قاسم شعله سعدی [۱] بمیان نمیآورد، و تنها موشکافانه از همان چهار نامزدی نام میبرد که "نور چَشمی" حکومت هَستند و ژایش (شانس) گُذر از راهبندِ (سد) شورای نگهبان را دارند و همچنین اُمیدِ سامان ِخودکامگی ِآخوندی به ادامه هَستیش میباشند؟ به چم (یعنی) احمدی نژاد، کروبی، میرحسین موسوی، و محسن رضایی.
خویشکاری (وظیفه-ی) اُپوزیسیون مردمسالار ایران در این نیست که برنامه هایِ راهَبُردی (استرتژی) خود را بر پایه-یِ آن چه را که آخوندها در فَرادست مردم میگُذارند، پی ریزی کُند، ونکه (بلکه) خویشکاری اُپوزیسیون مردمسالار ایران در این کارِ مَهین (مهم) نَهُفته است که شایش ها (امکان ها) و نِهِشتِ (موقعیت) بَرازَنده-یِ خود را خودش بوجود آورد. در این راستینگی (واقعیت) اندیدی (شکی) نیست که خویشکاریِ اُپوزیسیون هُماسیدن (شرکت کردن) در گُزیدمان ِآینده برای پیشگیری از ادامه-ی آسیب هایِ ترازداریک (اقتصادی)، فرهنگی و همبودگاهی (اجتمایی) در ایران از دَست دیوانگی هایِ دولتِ احمدی نژاد میباشد، ولی من براستی در شِگفت هَستم که چرا اَپوزیسیون ِمردمسلار ِایران با بستن ِچشمِ خَرَدِ خود بر شایش هایِ (امکان های) دَرخوری که همکنون در فرادستش هَستند، بازهم میخواهد همانند گُذشته نامزَدِ گُزیدمانی ِخود را در میان گُزینه های بد و بدتر برگُزیند؟
چرا هیچکس از نامزدیِ آقاِ دکتر قاسم شعله سعدی [۱] سُخنی نمیگوید؟ همکنون رفتار اُپوزیسیون ایران در برخورد با آقای دکتر شعله سعدی کُپی برداری و رونویسی از رفتار ِرسانه هایِ گروهی آخوندی در ایران است که مُهندزی شده، تریبون و بلندگوهایِ خود را در فرادستِ آن چهار نامزدِ نور چشمی خود گذاشته اند. آنهم در نِهِشتی (موقعیتی) که اَپوزیسیون ایران آشکارا از آزادمَنِشی ِآقایِ دکتر شعله سعدی، از دلیری و جهانگرایی (سکولار بودن) او آگاهی دارد. آقای دکتر شعله سعدی بارها در نامه هایِ سرگشاده خود [۲] آیت الله خامنه ای را خویشکار نهادین ِ (مسئول اصلی) همه-ی بدبختی ها و گرفتاری ها و کشتاری کرده است که بر مردم ایران روا شده اند، و همچنین او چاره-یِ کار برایِ گُذر از این تَباهگاه (مهلکه) را برپایی یک ساختار سکولاریسم و دمکراسی بر ویرانه هایِ ساختار ِخلیفه گری اسلامی داسته است. با این همه و با نگر به داده هایِ بالا چه کسی بهتر از او خواهد توانست، نماینده-ی شایسته ای برایِ مردم ایران در راهبری آنها بسوی دمکراسی، باشد. اگر براستی اپوزیسیون ایران خواهان یک پلاتفرم و برنامه کشورمداریک (سیاسی) از آقایِ دکتر شعله سعدی است، با یک نگاه به نامه-ی سرگشاده-ی او به آیت الله خامنه ای، پی خواهد بُرد که اندیشه هایِ آزادگی و سکولار او به رُشنی در این نامه بازتاب داده شده است و این نامه هیچ چیز کمتر از یک پلاتفرم گُزیدمانی نخواهد داشت.
این فَرهودی (حقیقتی) است که اَپوزیسیون مردمسالار ایران باید آن نامزدی را برگَزیند که اندیشه هایش به آرمان های او نزدیک باشد؛ با رویکرد به داده هایِ بالا، پس چرا باید که بخشی از اپوزیسیون ایران دل به وعده های آخوند کروبی و یا آخوندزاده میرحسین موسوی ببَندد، که آزمون خود را در آزمایشگاه گُذشتهنگاری (تاریخ) پس داده اند، یکی با گردن گُذاردن به "حکم حکومتی" و دیگری با گُسترش فرهنگ گداپروریِ اسلام ناب محمدی و کُشتار سامانمند (سیستماتیک) زندانیان سیاسی در دهه شصت؟
اگر اُپوزیسیون ایران بخواهد براستی با هُماسیدن (شرکت کردن) در گُزیدمان آینده، هنایشی (تأثیری) سِپِنتِه مَن (مثبت) بر رویداهایِ کشورمداریک (سیاسی) ایران داشته باشد، باید همه-یِ توان ِخود را هَزینه-یِ گُذردادن ِآقای دکتر شعله سعدی از راهبند و فیلتر شورای نگهبان کُند، زیرا در پیشایندی (شرایطی) که نامزدی او از سوی شورای نگهبان رد شود، دیگر با چه انگیزه ای اُپوریسیون ِمردمسالار ایران میخواهد در گُزیدمان آینده به هُماسد (شرکت کند)؟
‏شنبه‏، ۲۰۰۹‏/۰۵‏/۱۶
یاداشت ها:
[۱] http://www.sholehsadi.com/news۰.php
[۲] http://www.mihan.net/۵۷/mihan-۵۷-۴۳-۰۱.htm
۱۲۶۹۹ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨٨       

عنوان : انگیزه ای برای شرکت در گُزیدمان آینده
جناب چشمه، چیزیکه به شِگِفتی من دامن میزند این است که چرا اپوزیسیون ِمردمسالار ِ ایران در واکاوی های (تجزیه و تفسیرهای) گُزیدمانی خود هَرگز گفته ای را از نامزدیِ آقای دکتر قاسم شعله سعدی [۱] بمیان نمیآورد، و تنها موشکافانه از همان چهار نامزدی نام میبرد که "نور چَشمی" حکومت هَستند و ژایش (شانس) گُذر از راهبند (سد) شورای نگهبان را دارند و همچنین اُمیدِ سامان ِخودکامگی ِآخوندی به ادامه هَستیش میباشند؟ به چم (یعنی) احمدی نژاد، کروبی، میرحسین موسوی، و محسن رضایی.
خویشکاری (وظیفه-ی) اُپوزیسیون مردمسالار ایران در این نیست که برنامه هایِ راهَبُردی (استرتژی) خود را بر پایه-یِ آن چه را که آخوندها در فَرادست مردم میگُذارند، پی ریزی کُند، ونکه (بلکه) خویشکاری اُپوزیسیون مردمسالار ایران در این کارِ مَهین (مهم) نَهُفته است که شایش ها (امکان ها) و نِهِشتِ (موقعیت) بَرازَنده-یِ خود را خودش بوجود آورد. در این راستینگی (واقعیت) اندیدی نیست که خویشکاریِ اُپوزیسیون هُماسیدن (شرکت کردن) در گُزیدمان آینده برای پیشگیری از ادامه-ی آسیب هایِ ترازداریک (اقتصادی)، فرهنگی و همبودگاهی (اجتماایی) در ایران از دَست دیوانگی های دولتِ احمدی نژاد میباشد است، ولی من براستی در شِگفت هَستم که چرا اَپوزیسیون ِمردمسلار ِایران با بستن چشم بر شایش هایِ دَرخوری که همکنون در فرادستش هَستند، بازهم میخواهد همانند گُذشته نامزَدِ گُزیدمانی ِخود را در میان گُزینه های بد و بدتر برگُزیند؟
چرا هیچکس از نامزدیِ آقاِ دکتر قاسم شعله سعدی [۱] سُخنی نمیگوید؟ همکنون رفتار اُپوزیسیون ایران در برخورد با آقای دکتر شعله سعدی کُپی برداری و رونوشت نویسی از رفتار رسانه هایِ گروهی آخوندی در ایران است که مُهندزی شده، تریبون و بلندگوهایِ خود را در فرادست آن چهار نامزدِ نور چشمی خود گذاشته اند. آنهم در نِهِشتی (موقعیتی) که اَپوزیسیون ایران آشکارا از آزادمَنِشی ِآقایِ دکتر شعله سعدی، از دلیری و جهانگرایی (سکولار بودن) او آگاهی دارد. آقای دکتر شعله سعدی بارها در نامه هایِ سرگشاده خود [۲] آیت الله خامنه ای را خویشکار نهادین (مسئول اصلی) همه بدبختی ها و گرفتاری ها و کشتاری کرده است که بر مردم ایران و روا شده اند، و همچنین او چاره-یِ کار برای گُذر از این تَباهگاه (مهلکه) را برپایی یک ساختار سکولاریسم و دمکراسی بر وایرانه هایِ ساختار خلیفه گری اسلامی داسته است. با این همه و با نگر به داده هایِ بالا چه کسی بهتر از او خواهد توانست، نماینده-ی شایسته ای برایِ مردم ایران در راهبری آنها بسوی دمکراسی، باشد. اگر براستی اپوزیسیون ایران خواهان یک پلاتفرم و برنامه کشورمداری (سیاسی) از آقایِ دکتر شعله سعدی است، با یک نگاه به نامه سرگشاده-ی او به آیت الله خامنه ای، پی خواهد بُرد که اندیشه هایِ آزادگی و سکولار او به رُشنی در این نامه بازتاب داده شده است و این نامه هیچ چیز کمتر از یک پلاتفرم گُزیدمانی نخواهد داشت.
این فَرهودی (حقیقتی) است که اَپوزیسیون مردمسالار ایران باید آن نامزدی را برگَزیند که اندیشه هایش به آرمان های او نزدیک باشد؛ با رویکرد به داده هایِ بالا، پس چرا باید که بخشی از اپوزیسیون ایران دل به وعده های آخوند کروبی و یا آخوندزاده میرحسین موسوی ببَندد، که آزمون خود را در آزمایشگاه تاریخ پس داده اند، یکی با گردن گُذاردن به "حکم حکومتی" و دیگری با گُسترش فرهنگ گداپروریِ اسلام ناب محمدی و کُشتار سامانمند (سیستماتیک) زندانیان سیاسی در دهه شصت؟
اگر اُپوزیسیون ایران بخواهد براستی با هُماسیدن (شرکت کردن) در گُزیدمان آینده، هنایشی (تأثیری) سِپِنتِه مَن (مثبت) بر رویداهایِ کشورمداریک (سیاسی) ایران داشته باشد، باید همه-یِ توان ِخود را هَزینه-یِ گُذَر دادن ِآقایِ دکتر شعله سعدی از راهبند و فیلتر شورای نگهبان کُند، زیرا در پیشایندی (شرایطی) که نامزدی او از سوی شورای نگهبان رد شود، دیگر با چه انگیزه ای اُپوزیسیون ِمردمسالار ایران میخواهد در گُزیدمان آینده به هُماسد (شرکت کند)؟
یاداشت ها:
[۱] http://www.sholehsadi.com/news۰.php
[۲] http://www.mihan.net/۵۷/mihan-۵۷-۴۳-۰۱.htm
۱۲۶۹۷ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨٨       

عنوان : انتخاب متجاوز!!!
همه کاندیدا ها در تجاوز به حقوق اولیه مردم متفق القولند.
شرکت در انتخابات یعنی مشارکت در تجاوز و تعیین نحوه تجاوز.
۱۲۶۷۹ - تاریخ انتشار : ۲۵ ارديبهشت ۱٣٨٨