یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

تشدید اوضاع به سود هیچ کس نیست

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : رستگار

عنوان : آقای هلمت شولتز از چه نوع ثبات سیاسی صحبت میکند؟
آ
آقای هلمت میگوید تشدید اوضاع در ایران به نفع هیچ کس نیست وثبات سیاسی آن چیزی است که به نفع همه است. این امر روشن است که کشور ما قبل از اعلام نتایج انتخابات اخیر از یک ثبات سیاسی ظاهرا پایدار برخوردار بودکه بر مبنای آن قدرت حاکم بر کشور در سودای کسب سهم شیر در معادلات جهانی هر وقت اراده میکردبه سهم خودبر تشنجات منطقه ای میافزود. آیا آقای هلمت خواهان بازگشت اوضع به چنین نقطه ایست؟. آن نوع ثبات سیاسی که ایشان مد نظر دارند ممکن است با سرکوب خشن جنبش تغییر در ایران هم قابل وصول باشد. آیا نتیجه سیاسی عملی چنین نظریه ای توصیه وتجویز نسخه سکوت در برابر سرکوب را به جهانیان وخصوصا به ایرانیان طرفدار تغییر توصیه نمیکنند؟ اگراحیانا سرکوب طرفداران تغییر در ایران نه منجر به سکوت مردم بلکه منجر به گسترش ابعاد وعمق مقاومت در ایران گشته وبطور جدی به تضعیف قدرت حاکم بر کشور منجرگرددآنوقت تکلیف چیست؟ طبق باور آقای هلمت شلتز، در اینصورت باید جنبش تغییر را مسئول بی ثباتی اوضاع شناخته و از حمایت آن دریغ کرد. آقای نگهدار هم در مقاله ای در ایران امروز کم یا بیش همین نظریه را پیش کشیده وگفته است به خاطر فقدان آلترناتیو(گویا آلترناتیو یک شبه از آسمانها نازل میشود) هر نوع بی ثباتی سیاسی به ضرر منافع ملی وبر علیه یکپارچگی کشور بوده ودست بیگانان را برای دخالت در امور داخلی ایران باز خواهد کرد. نه آقای هلموت شواتز ونه هم نظران ایرانی او بالخره روشن نمیکنند که تا چه درجه ای وتا کجا مقاومت بخش بزرگی از مردم ایران را بر علیه کودتای انتخاباتی که استقرار یک دیکتاتوری عیان فردی در کشور را هدف عاجل خود قرار داده است مجاز میشمارند؟ و ازچه نوع بی ثباتی سیاسی که محصول کنش وواکنش دو جبهه داخلی در گیر در ایران است باید اجتناب شود؟ مثلا دعوت از مردم برای ادامه و گسترش تظاهرات مسالمت آمیز در اشکال متنوع آن ویا تدارک وزمینه چی اعتصابات سراسری برای ابطال انتخابات وآزادی زندانیان سیاسی ومقاومت در اشکال غیر خشن و... وجلب حمایت جهانی برعلیه سرکوب خشن حکومتی، چقدر دراین دستگاه تحلیلی مجاز هستند ؟ تا زمانیکه که پاسخ روشنی به این سوالات داده نشود هیچ تفاوت جدی بین این نظرات ونظرات لابیهای جمهوری اسلامی در غرب مثل "کمپین ایران و غیره" نمیتوان قایل شد. من مواضع آقای هلموت شولتز در مورد اوضاع ایران را بسیار نزدیک به مواضع لاوروف وزیر خارجه دولت روسیه یافتم واین واقعا تاسف آور است.
۱۴۲۲۴ - تاریخ انتشار : ٨ تير ۱٣٨٨       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست