عنوان : عقب نشینی تا چه حد؟
عقب نشینی سازمان اکثریت از خواسته های پایه ای نیروهای مترقی تا آنجا "پیش" رفته که حتی خواسته ای چون آزادی زندانیان سیاسی مسکوت گذاشته شده.
۱۵۶٨۶ - تاریخ انتشار : ۲۶ مرداد ۱٣٨٨       

عنوان : مطالبات رادیکال
در مجموع پیشنهاد خوبی است. به نظرمن اگر ایرادی بر آن وارد باشد این است که تا حدودی محافظه کارانه است. بخوصوص آنجایی که از اهداف جنبش و مطالبات رادیکال صحبت میکنید.

پس از صحبتهای آقای موسوی در روز شنبه ۱۰ مرداد مبنی بر اینکه "شعارهایی مورد حمایت راه سبز میلیونی مردم است که فراتر از قانون اساسی جمهوری اسلامی نرود." بحث بر روی نوع شعارها و چگونگی تداوم جنبش به بحث عمده نیروهای اپوزیسیون رژیم بدل گردیده است. برخی از فعالین تحول طلب سریعن نسبت به صحبتهای آقای موسوی واکنش نشان دادند و آنرا نشانه دیگری از ناپیگیری و محدود بودن افق خواسته های او دانستند. برخی تا آنجا پیش رفتند که لزوم ایجاد رهبری جدا گانه ای که درایت و پیگیری لازم را داشته باشد را مطرح کردند. در آنسو نیز عده ای خطرات شعارها و مطالبات رادیکال و اینکه این مطالبات به تداوم جنبش آسیب می رساند را مطرح کردند.

شعارهای خود ساخته جبش خود جوش بیانگر مطالبات لا اقل بخشی از مردم است و بدین لحاظ مورد احترام. دعوت از مردم و نیروهای تحول طلب از خود داری از زیاده خواهی و محدود کردن خود به این چهار مطالبه عمومی تنهام موجب تفرقه و جدایی نیروها میشود. با این نظر که مطالبات رادیکال مردم ممکن است که برخی از منتقدین نظام را به اردوگاه نظام باز گرداند و به تداوم جنبش آسیب رساند موافق نیستم. تداوم این جنبش در وهله اول به دست نیروهای رادیکال است. آنها هستند که در شرایط سرکوب خطر میکنند و به خیابانها میریزند و با دست خالی در مقابل سرکوب می ایستند نه منتقدین. تنها در سایه تداوم اعتراضات نیروهای رادیکالتر است که منتقدین نظام فرصت بیان مییابند. پس بی توجهی به خواست آنها (نیروهای رادیکال) هزینه بیشتری خواهد داشت.

باید میان مطالبات مردم و مطالباتی که رهبری آسیب پذیر جنبش در این شرایط قادر به مطرح کردن آنست تفاوت قایل شد.
۱۵۶۷۷ - تاریخ انتشار : ۲۶ مرداد ۱٣٨٨