یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

رویاهای آبی آذربایجان و جنبش راه سبز امید

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : شراره از همدان

عنوان : هر سه تاتان یکی می گویید با سه رنگ و بو
شما هر سه تا ییتان یک چیز می گویید! چرا بهم می پرید، آن بابای اولی با آن بابای دومی و آن بابا سومی همه یک چیز می گویند. انسان باید واقعا ظالم باشد که کسی را از زبان مادریش منع کند، و آن بابای اولی هم همین را گفته، فقط اضافه کرده که حساسیتها را هم متوجه باشید، و خصوصا انصاف را هم رعایت کنید، آنچه را نوشته یم مسئله ی تاریخی ست، اگر آنطور که وانمود می شود بود و فارسها آدمهای خوانخوار و خونریزی بودند که حالا دیگر بعد از اینهمه هزاره دیگر کسی با زبانی غیر از فارسی حرف نمی زد، و اما آقای محترم سومی بنده متاسم که شما در کمال خستگی باز هم بزبان فارسی می نویسید! برادر من با شما همدردم لطفا بزبان مادریتان بنویسید و حرف بزنید و هم من و هم آن دو نفر دیگر از نوشته هامان پیداست که شما را در این راه نگهبانیم و نگهدار و هم برادر! قربانت می روم، قربان همگیتان!
ولی فعلا شعار باید این باشد،
زنده باد جمهوری
مرگ بر جمهوری اسلامی
بعد دموکراتیک مآبانه مسائل را بمرور حل خواهیم کرد! و خواهید دید که همه چیز شدنی ست!
۱۶۷۵٨ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣٨٨       

    از : جمهوری

عنوان : جمهوری والسلام
آقای جمهوری ایرانی
من هم هم سن شما هستم. اما اتفاقا از خواندن و نوشتن به فارسی خسته شده ام. من هم می خواهم به زبان خود بنویسم و بخوانم.
جناب جمهوری ایرانی چرا می خواهید افکار غیر دمکراتیک خود را پشت جمهوری ایرانی مخفی کنید؟ این چه نوع جمهوری است که در آن انسانها حق انتخاب و تعیین سرنوشت خود را ندارند؟ این چه نوع جمهوریتی است که اگر کسی بخواهد به زبان خود بخواند و بنویسد و زبانش یک زبان رسمی شود، می شود تجزیه طلب؟ لطفا با کلمات بازی نکنید. ما این جمهوری ایرانی شما را که مثل جمهوری اسلامی خامنه ای است منتها بجای لعاب مذهبی لعاب پان ایرانیستی دارد را قبول نداریم. لطفا بس است. دیگر از دست شماها و این افکار ارتجاعی خسته شدیم. ما جمهوری می خواهیم که در آن بخواهیم سرنوشت خویش را تعیین کنیم. ما می خواهیم همچنانکه بعضی حق زندگی در قالب ایران را دارند بعضی نیز به روشهای دمکراتیک حتی حق استقلال و حق زندگی فدرال داشته باشند. هیچ کس ندارد با طرح شعارهای پان ایرانیستی برای ملت های ایران تکلیف تعیین کند. تکلیف تنها در صندوقهای رای مشخص می شود و بس.
۱۶۷۵٣ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣٨٨       

    از : مئهران باهارلی

عنوان : با زنده باد گفتن مسئله حل نمی شود
جناب جمهوری ایرانی

با زنده باد زبانهای مادری گفتن مسئله حل نمی شود. زبان مردم را باید رسمی کرد. مسئله به این شکل حل می شود:

عراق: دو زبان رسمی سراسری، دو زبان رسمی منطقه ای: در کشور همسایه عراق، طبق قانون اساسی این کشور، دو زبان عربی (۸۰٪-۷۵٪) و کردی (۲۰٪-۱۵٪) دو زبان رسمی در سطح سراسری اند. دو زبان تورکمانی (لهجه هائی از ترکی آزربایجانی-۲،۱٪) و آسوری (از لهجه های آرامی نو-۰،۹٪) نیز در نواحی با اکثریت جمعیتی زبان رسمی منطقه ای اند. بنابر این در کشور عراق، زبان مادری حدود ۹۵٪ از مردم در سطح سراسری و زبان مادری حدود ۳٪ از مردم در سطح منطقه ای دارای موقعیت رسمی بودن می باشد. با این وصف، جمعا زبان مادری بیش از ۹۸٪ از اهالی عراق، زبانی رسمی است (بقیه گروههای زبانی جمعا کمتر از ۲٪)

افغانستان: دو زبان رسمی سراسری، شش زبان رسمی منطقه ای: در کشور همسایه افغانستان، طبق قانون اساسی این کشور، دو زبان پشتو (۴۲٪) و دری (۳۹٪) دو زبان رسمی در سطح سراسری اند. زبانهای ازبکی (۱۰٪)، ترکمنی (۴٪)، بلوچی (۲٪)، نوریستانی (کافیری، ۰،۸٪)، پاشائی (۰،۷٪) و پامیری (۰،۷٪) نیز در سطح منطقه ای زبانهائی رسمی اند. بنابراین در کشور افغانستان، زبان مادری بیش از ۸۱٪ از مردم کشور در سطح سراسری و زبان مادری حدود ۱۸،۲٪ از مردم در سطح منطقه ای زبانهائی رسمی اند. با این وصف، جمعا زبان مادری بیش از ۹۹،۲٪ از اهالی افغانستان زبانی رسمی است. (بقیه گروههای زبانی جمعا کمتر از ۰،۸٪)

پاکستان: دو زبان رسمی سراسری، پنج زبان رسمی منطقه ای: در کشور همسایه پاکستان، طبق قانون اساسی این کشور، دو زبان اردو (موهاجیر، ۷،۶٪) و انگلیسی، دو زبان رسمی در سطح سراسری اند. زبانهای پونجابی (۴۴،۶٪)، پشتو (پاتان، ۱۵،۴٪)، سیندگی (۱۴،۱٪)، سرائیکی (۹،۵٪) و بلوچی (۳،۸٪) نیز در سطح منطقه ای زبانهائی رسمی اند. بنابراین در کشور پاکستان، زبان مادری ۷،۶٪ از مردم کشور در سطح سراسری و زبان مادری حدود ۸۷،۴٪ از مردم در سطح منطقه ای زبانهائی رسمی اند. با این وصف، جمعا زبان مادری بیش از ۹۵٪ از اهالی پاکستان زبانی رسمی است. (بقیه گروههای زبانی جمعا کمتر از ۵٪)

ایران، یک زبان رسمی سراسری ۳۰-۳۵ درصدی: در ایران، طبق قانون اساسی این کشور، تنها زبان رسمی زبان فارسی است. زبان فارسی زبان مادری ۳۰ الی ۳۵ درصد از اهالی این کشور است. در ایران زبان ترکی (۳۵٪-۴۰٪) علی رغم آنکه زبان اکثریت نسبی مردم این کشور است، نه در سطح سراسری و نه در سطح منطقه ای (شمال غرب ایران، جنوب ایران، شمال شرق ایران) زبانی رسمی نیست. هیچکدام از دیگر زبانهای ملی رایج در ایران یعنی زبانهای کردی (۶٪)، لری (۵٪)، مازنی (۴،۵٪)، گیلکی (۴٪)، عربی (۲٪)، ترکمنی (۲٪)، لکی (۲٪)، بلوچی (۲٪) و ..... نیز نه در سطح سراسری و نه در سطح منطقه ای دارای موقعیت رسمی بودن نمی باشند. با این وصف در ایران، زبان مادری اقلیتی ۳۰-۳۵ درصدی تنها زبان رسمی این کشور می باشد. به عبارت دیگر در ایران، زبان مادری بیش از ۶۵-۷۰ درصد از مردم کشور، یعنی زبان اکثریت مطلق اهالی، نه در سطح سراسری و نه در سطح منطقه ای زبانی رسمی بشمار نمیرود.
۱۶۷۱۹ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣٨٨       

    از :

عنوان : زنده باد جمهوری ایرانی
من هم در محله ی خودمان اعلام استقلال خواهم کرد! شما خودتان هم متوجه نیستید که نباید با این آتش عظیم بازی کنید. وقتی شما از ملل ایران حرف می زنید خودتان هم نمی دانید که لوله ی تفنگتان صد و هشتاد درجه خمیده است! من البته به عنوان کسی که از مادری آذربایجانی و پدری رشتی متولد شده و هم از نظر انسانی طرفدار یادگیری دو زبان پارسی و زبان هر قوم دیگر ایران هستم، اما بخاطر زندگیم در سه شهر رشت و تبریز و زادگاهم تهران باید بگویم که آنچه را شما انتلکتوال ها می گویید و می نویسید برای ما جوانان نه قابل فهم است و نه قابل دفاع. البته من سی و سه سال دارم و از یک طرف با نسل قبل از خود و از طرف دیگر با نسل بعد از خود در تماس روزانه هستم. من فکر می کنم اگر آذری ستیزی و پان پارسیسم در ایران وجود داشت اینک بعد از چند هزار سال که پارسیان و حتا غیر پارسیان ولی با زبان پارسی حکومت کردند، حالا می بایستی نه زبان گیلکی باشد و نه زبان آذری و نه لری و نه تالشی و نه بلوچ و نه... اما همه ی این زبانها هستند و زنده هم هستند. و در کوچه ی ما در تهران و در تبریز و در رشت خانه ی پدری و پدر بزرگی همه ی این زبانها را با هم می شنویم و هیچ کس هم مانع نمی شود. البته اگر شوخی و جوکی هست برای همه هست و در تمامی کشور ها هم همینطور است. و البته همیشه اغراق تخریب محکوم است. زنده باد ایرانی یکپارچه، زنده باد زبان پارسی و زنده باد زبانهای مادری تمامی اقوام ایران که ٍروت عظیم این کشورند. و زنده باد جمهوری ایرانی و مرگ و نیستی بر این حکومت نامرد متجاوز و سرکوبگر اسلامی. زنده باد جمهوری ایرانی
۱۶۷۰٨ - تاریخ انتشار : ٣ مهر ۱٣٨٨       

  

 
چاپ کن

نظرات (۴)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست