عنوان : ..........
پدر کشتی و بذر کین کاشتی / پدر کشته را کی بود آشتی!
۱٨۱۹٨ - تاریخ انتشار : ۲۹ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : زنده باد یاد جوانان وطن که با گلوله ی روحانیت و امام زمان به خون غلطیدند!
من اما هم با با تابان موافقم و هم با سامان! چکنم! دلم در هوای آن جوانانی ست که قربانی حماقت پدران و مادرانی عقیدتی شدند که آنان را با استالین و لنین و خمینی و روحانیت در کل و فیدل کاسترو آشنا کردند، خواهران و برادران کمونیست ما حتا حاظر نبوده و نیستند که بقول مخلباف در آن دوران که هنوز حزب الهی بود در یک لانگ شات هم با ملی های لامذهب چای بخورند! آنها هر آزاده ای را بجرم لیبرالی از خود راندند و متفرعنانه همه را به برژوازی کمپرادور متهم کردند! برای همین گسل بود که روحانیت توانست یکی از دورانهای طلایی خونآشامیش را پشت سر بگذارد! چپ ایران هرگز حاظر نشد و حتا امروز هم حاظر نیست قبول کند که دشمن اصلی ایران اسلام است! بسیاری از چپ ها در اسلام هنوز هم نوعی عدالت می بینند و این فاجعه است، فاجعه ی بیماری ای که لاعلاج می نماید! من آما چنانکه سامان نیز نوشته در برابر درد ف تابان و دیگران سر تعظیم فرود می آورم ! اگر چه خود دردی جانکاه دارم!
جانم فدای ایران
مرگ بر جمهوری اسلامی
مرگ بر روحانیت
مرگ بر خامنه ای خونخوار
مرگ بر سپاه پاسداران و بسیج اسلام ناب محمد
زنده باد جمهوری ایرانی
زنده باد یاد جوانان وطن که با گلوله ی روحانیت و امام زمان به خون غلطیدند!
۱٨۱٨۹ - تاریخ انتشار : ۲٨ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : چوبه های دار برای جنایتکاران خمینی حتمی است
مطمن باشید که چوبه های دار برای جنایتکاران خمینی صفت آماده خواهد بود و هرگز آنها را از مرگ فراری نخواهد بود. مردم ما دمار این دیو صفتان خمینی پرست را در خواهند آورد. این را خواهید دید.
۱٨۱٨۲ - تاریخ انتشار : ۲٨ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : پیگرد قانونی جلادان عین عدالت است.
جنایات این رژیم پلید حتما حسایرسی خواهد شد. والدین تو و بسیاری دیگر که جگر گوشه شان قربانی این حکومت ضد انسان شدند، مانند شمع سوختند و تا پایان عمر رنج عظیمی کشیدند.
من متوجه دلیل این موضع تقی رحمانی نشدم ولی او قطعا در موقع مقتضی شکنجه ‌گرانش را به دادگاه خواهد کشید. شاید موضع او در جهت تسریع ریزش نیروهای رژیم در شرایط فعلی است. پیگرد قانونی جلادان و آمرین جنایات این رژیم ضد بشر، عین عدالت است.
۱٨۱۶۷ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : حق با شماست، اما!!!!
آقای تابان، دشمنی هیستریک شما و طیف شما با میهن پرستان همواره باعث شده است که فقط و فقط نگاهتان به طیف اسلامی باشد؛ شما و طیف شما یک موی ملی مذهبی ها و دنبالیچه های انقلاب شکوهمند را به ملیون ها ایرانی که جز خوبی ایران و همه ی شهروندان اش را نمی خواهند، نمی دهید؛ تا به امروز حتا یکبار جنایات انقلابیون را که بر دیگراندیشان، دیگر اندیش از منظر شما، رفته است محکوم نکرده اید؛
هم میهن عزیز، اعدام برادر شما نتیجه ی منطقی این انقلاب بود، انقلاب آمده بود که درود کند، و درو هم کرد؛ اعدام بردار شما نتیجه ی منطقی کشتارهای مدرسه ی علوی بود، و البته، نتیجه ی منطقی هورا کشیدن های شما و امثال شما؛

متاسفانه امروز هم به نظر می رسد هیچ درسی از تاریخ نگرفته اید؛ هنوز نیز یک انسان مرتجع و وامانده از قرن نوین را یک مبارز نستوه می دانید و کوچکترین نقدی بر طیف ملی مذهبی، که یکی از بی قواره ترین طیف های سیاسی است، وارد نمی کنید؛ کجای این جماعت مبارز است؟ مگر هر کس که خواست سهم خود را از یک قربانی بزرگ به نام ایران بگیرد و دو تا سیلی از آخوند خورد، مبارز است؟

از صمیم قلب در مرگ برادر و مادر گرامی تان اندوهناکم، غمی را که در لابه لای جمله هاتان هست می توان حس اش کرد، به ویژه غم توصیف پدرتان را

با احترام
۱٨۱۶۴ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : سخن گفتن بعد از ۳۰ سال
آقای تابان گرامی، مسلما شما یادتان نیست ولی آن روزها، روزهای سالهای ۵۸-۵۹ را میگویم که هر دو ما همدوش با هزاران انسان آزاده میهنمان قدم در راه جاودان انسان های میگذاشتیم که در سکوت و تاریکی مطلق حان زلالشان را تفدیم مردم سرکوب شده کردند و شعله های امید و مبارزه را افروختن. اما دیری نپایید که من و شما دیگر همرزم و رفیق نبودیم. رهبران و بسیاری از فعالین بخشی که من با آنها همرزم شدم در خیابان ها و میدان ها اعدام جان شیفته اشان را در راه اهداف بس انسانی خود تقدیم کردند (رفقا سعید نظام، کاظم، منصور، مجسن، هادی، مسعود، مداین و صد های دیگر) و رهبران و کادرهای اصلی بخشی که شما با آنها رفتید، به بیعت لاشخور ها و کرکسان اسلامی (خمینی، خامنه ای، لاجوردی، موسوی تبریزیو ....) رفتند و برای کشتار همرزمان من هورا کشیدند و آنها را بداشتن سلاح های کشتار بیشتر تشویق کردند و هوادارنش را به جاسوسی و خدمت به رزیم خونخوار و بمحض سخن شدن اوضاع اولین کسانی بودند که فرار را بر قرار ترجیح دادند و هزاران هوادار را در اختیار رژیم. از کج فکری ها و کج رفتاری آنها در این ۳۰ سال نمیگوییم که اظهر من الشمس هست.
اما، مدتهاست که شما به یک شکلی راه خود را با راه آنها جدا کرده اید (تا چه عمق، نمیدانم) و این باعث خرسندی هر انسان آزاده است. اما رفیق آن روز های من، حال که از کشتار های رژیم سخن میگویید چرا مرکز ثقل کشتار را سال ۶۷ میدانید. آیا سال ۶۰ لشگریان اسلام نشان ندادند که به چه درجه خونخواری و وحشیگری و سبعیت رسیده اند؟ ایا سال ۶۰ کمتر از سال ۶۷ اعدام، تجاوز، و شکنجه کردند؟ یادنان هست که در سال ۶۰ در روز میگرفتند و در سب اعدام در میان آنها نوجوانان ۱۴-۱۶ ساله کم نبودند تنها به جرم پخش اعلامیه. از زن باردار تا پیر انسان های آزاده. این رزیم از همان فردای بقدرت رسیدنش، وقتی دادگاه های اسلامی اش به ریاست ابراهیم یزدی (این مهره منفور بیگانه) و پادوهایش خلخالی، غفاری، قطب زاده، سازگارا سران رژیم گذشته را با یک مجاکمه چند دفیفه ای اعادم کرد، نشان داد همانند پیشینیانش تا چه اندازه خونخوار و وحشی هست و ما (من و شما نوعی) بخاطر تمام زخمی ها که بر اندیشه و تن از آن رژیم داشتیم، ساکت و نطاره گر بودیم، غافل از آنکه نوبت ما بزودی فراخواهد رسید.
یاد و خاطره جان باخته گان راه آزادی و عدالت جاودان باد
۱٨۱۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : آقای تابان لطف کنید شما برای هر کسی مدرک مبارزاتی درست نکنید آنهم از فرم با احترام اش
آقای تابان،
من مقاله شما را خواندم و برایم ۲ سوال یا انتقاد بوجود آمد.
اول اینکه شما در مورد تقی رحمانی نوشته اید :
".. و سختی سخن آقای رحمانی در این است که این دعوت به فراموشی را در این روزها تکرار می کند و کسی نیز این را می گوید که سابقه ی مبارزاتش بر همگان روشن و قابل احترام است..."

آقای تابان لطف کنید و بفرمایید آخر کجای دنیا به کسی که دعوت به فراموشی این همه جنایت میکند این همه احترام میگذارند "..سابقه ی مبارزاتش بر همگان روشن و قابل احترام است.."
شما برای این حضرات سابقه ی مبارزاتی روشن و قابل احترام مینویسید.

در جای دیگر نوشته اید :
"کاش قاتلان ندا و سهراب هم در زمان کشتن فرزندان آزادی خواه ایران می دانستند که حساب و کتابی در کار خواهد بود، کاش فرماندهان کهریزک هم می دانستند..."
قاتلان ندا و سهراب و برادر شما (که در سال ۶۷ اعدام شد) و همهه آنهای که در سال ۶۰ و قبل از آن یعنی بعد از سال ۵۷ اعدام شدند تنها
چند پاسدار یا فرمانده سپاه و امثالهم نبودند بلکه بطور مشخص رهبران رژیم جمهوری اسلامی ( خمینی ، رفسنجانی، خامنه ای ، موسوی ، کروبی ، ...و احمدی نژاد ) بود و هستند.

آقای تابان لطف کنید شما برای هر کسی مدرک مبارزاتی درست نکنید آنهم از فرم با احترام اش.

سر نگون بعد رژیم کثیف جمهوری اسلامی
۱٨۱۵٣ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : عرض تسلیت واظهار همدردی
دوست و سرور گرامی صمیمانه درگذشت مادر بزرگوار و مظلوم را تسلیت عرض می نمایم اگرچه به واسطه عدم امکان عرض ادب و بموقع بیان اظهار همدردی با این تالم و مصیبت بزرگ نبودبدینوسیله ضمن پوزش امیدوارم همواره سلامت و پیروز باشید
د- توانا - ایران
۱٨۱۵۲ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : تسلیت و درود.
آقای تابان من مجددا از دست دادن مادر بزرگوار را تسلیت می گویم و بخاطر این مطلب خواندنی بشما درود می فرستم. دست شما درد نکند.
۱٨۱۴۶ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : هر روز داغم تازه میشود
نمی خواهم همیشه داغدار بمانم ولی هر روز داغم تازه میشود. وقتی این مطلب را خواندم حس کردم بدهکارهم شده ام .
بر چند تیکه از فرمایشات ایشان مکث می کنم .

تقی رحمانی : انتقام از عاملان اعدام تسکین می دهد اما آراممان نمی کند.
ش - داغدار : کی میخواهد از عاملان اعدام انتقام بگیرد ؟ کی گفته اصلا انتقام تسکین میدهد ؟ از کجا به این فکرها رسیدید؟


تقی رحمانی : مادران صلح در جامعه ما هم در حال شکل گیری اند.برخی از شما با آنها هستید .چرا نام فراگیر مادران و خانواده های صلح را بر نگزینیم؟
ش-داغدار : دقیق تر میشود گفت که ؛ در زمانیکه خطر جنگ و بمباران دوباره از چند طرف ایران را تهدید میکرد ، مادران صلح در ایران تشکیل شد. تا آنجا که من یادم میاید با دشواری هائی هم روبرو بودند. زیرا حتی فعالیت ها عام المنفعه نیز همیشه در ایران سیاسی محسوب شده ست و به مزاق حکمرانان خوش نمی آید. .

تقی رحمانی : تقاضای من این است که بیایید به جای خانواده های جانباختگان مادران صلح شوید
ش-داغدار: حالا شما میفرمائید که خانواده های جانباختگان و مادران شهدا در ایران بروند با نام مادران صلح فعالیت کنند ؟ چه فرقی میکند ، حکومت نه از صلح خوشش میاید نه از عدالت خواهی این برخورد آقای رحمانی بسیار منفعلانه ست .

تقی رحمانی: می دانم و می دانید که گذشت کردن بسیار سخت است.اما باور کنید که در چرخه انتقام و خشونت مرگ ظالمان محقق نمی شود بلکه بازنده درویشان و مردم هستند
ش داغدار: نمی دانم چه موضوعی باعث شده که آاقای رحمانی مرتب از مضار «انتقام» صحبت می کند. مگر کسی خواستار انتقام شده ؟

تقی رحمانی :باور کنید همانگونه که تا کنون بوده و خواهد بود در صورت اصرار بر انتقام باز فرزندان و نوه هایمان مرغان عروسی و عزا خواهند بود.
ش-داغدار : بازهم از مضرات انتقام !!!!!

تقی رحمانی: با برخی از عزیزان شما سالها زیسته و از آنها خاطره دارد.بی گمان آنان در سینه هایشان یک جنگل ستاره داشتند.رنگ این ستاره ها به اجبار سرخ بود و می شود سبزشان کرد.سبز زندگی و امید.سبز انسانی و ایرانی.

ش- داغدار : وقتی سیمای شریف فرزندان مردم ؛ سیروس سپهری ، شاهرخ هدایتی ، علینقی آرش ، مجتبی خرم آبادی ،بیژن جزنی سعید کلانتری ، شکرالله پاک نژاد ، سعید آزرنگ ، بهروز نابت ، ثقلینی ، انوشیروان لطفی ، محمد مفیدی ، محمد ضابطی ، عباس صابری ، هبت الله معینی ، سعید سلطانپور ، آصف رزم دیده و ده ها تن دیگر را با تمام تعلقات سیاسی آنها بیاد میاورم متعجب میشوم
که چگونه آقای رحمانی هنوز موضوع سرکوب در ایران را به این سادگی توجیه می کند. سرکوب گران دو رژیم حقوق هیچ دگراندیشی
رعایت نکردند اگر تردیدی دارید از بهزاد نبوی بپرسید ؟ مسئله فقط سرکوب کمونیستها نبوده ! آنهم بدون تردید محکوم ست .

فعالیت سیاسی امری داوطلبانه ست و هر کسی حق دارد رنگی را که قبول دارد انتخاب نماید. این از الفبای پلورالیسم ست که در ایران هنوز در بین الیت هم جا نیفتاده ست چه رسد به عوام الناس.
۱٨۱۴٣ - تاریخ انتشار : ۲۶ آبان ۱٣٨٨