عنوان : چرا جای اعتراض بقیه رهبران جهان خالی است؟
با نظر دهنده قبلی کاملأ موافقم.سی سال است که فریاد اعتراض ما ایرانیان به این رژیمی که روی ضحاک را سفید کرده را به گوش جهانیان رسانیده ایم وآنها به جای اعتراض با سکوت عمدی و کمک رسانی های شان به رژیم در کشتار و شکنجه و تجاوز در زندانهای ایران شریک شدند و در پی منافع سیاسی و اقتصادی ملی خود بوده اند. شرم بر آنها و بی اخلاقی هایشان باد.از میانشان فقط یک رهبر در جهان این شرف را از خود نشان داده که حداقل به ما ایرانیان بگوید من در درد شما شریکم امید است.آنهم عراقی که خود درگیر مسائل سهمگین است و این رژیم مسئول بخش بزرگی از آن است.امیدوارم دیگر رهبران جهان نیز همین شرف را از خود نشان دهند. دو رویی جهان را نسبت بخود در این بزنگاه تاریخ هرگز نه فراموش خواهیم کرد ونه آنها را خواهیم بخشید.از یک سو شعر سعدی را بر سر در سازمان ملل می بینیم. « بنی آدم اعضای یک پیکرند،که در آفرینش ز یک گوهرند،چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار،تو کز محنت دیگران بی غمی،نشاید که نامت نهند آدمی». هر روز در این سازمان از زیر این سه بیت سعدی می گذرند و هیچ از آن نمی آموزند،چرا که منافع ملی ایجاب نمی کند که معنویات را در آن دخالت دهند. شرم بر آنها باد که در این سی سال بود که معنی منافع ملی را آموختیم که برایش چه خونهایی میریزند و مرتب هم دم از حقوق بشر می زنند.
۱٨٣۱۰ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : بابا صد هزار رحمت به این آقای جلال طالبانی!
سایر رهبران کشورهای "دموکراتیک و غیر دموکراتیک" که بخاطر منافع حقیر و حق و حساب هائی که بویژه از خود رژیم خونخوار نه جمهوری و نه اسلامی بهشون می رسد گوئی در اثر بحران های جهانی سرمایه داری خفه خون مرگ آنها را در گرفته است و در بارهء این جنایات دولتی در ایران لب از لب نمی گشایند.
دلسوختگان سراسر ایران این عمل آقای طالبانی را هرگز فراموش نخواهند کرد.
زنده باد!
۱٨۲۹۹ - تاریخ انتشار : ۲ آذر ۱٣٨٨