عنوان : تأملی چند درباب مسائل عینی
حقا نامه‍ی خوب و به موقعی ست، گاهی گداری هم با خوندن برخی قطعات اشک آدم در میاد.
با این وجود تا جایی که من می دانم ارتش رسمی ایران وارد معرکه نشده و نخواهد شد، و مخاطبین این نامه باید بیشتر نیروهای انتظامی و پاسداران و بسیجی ها باشند.
ولی این نامه علی رغم تمام حقانیتش، متأسفانه عملا با دیوار هیرارشی و نظم و انظبات نیروهای انتظامی مواجه می شود. مطمئنا سر پیچی از فرامین نتایج بسیار خشونت باری برای مأموران انتظامی در پی خواهد داشت و به این ترتیب قدرت مانور مأمورین انتظامی را به نفع مردم بسیار محدود می سازد. من را باید ببخشید، چون که من در این گونه موارد به مسائل عینی فکر می کنم و نه آرمانی. مگر این که استعفا بدهند. مسئله‍ی واقعا بسیار مشکلی ست. شما فرض کنید یک گروه مردم در حال راه پیمایی هستند و فرمانده به واحد عملیاتی اش دستور حمله می دهد. خب در این لحظه یک نفر، گروهبان ایکس یا دو سه نفر دیگر ستوان ایگرگ و سرهنگ ذد از فرمان سرپیچی می کنند. چه خواهد شد؟ با توجه به این موضوع که ما هنوز در رزمناو پوتمکین هم نیستیم.

از طرف دیگر از این جا تا جایی که فرد ضارب به هویت دیکتاتور پی ببرد و آن را به شکلی در این نامه معرفی شده بازشناسی کند، و از زدن مردم قطع نظر کند، خیلی راه است. در این مورد باید به گفتمان دکتر حسن عباسی استراتژ ایرانی مراجعه کنیم، خصوصا وقتی سخنرانی خود را به امام زمان اختصاص می دهد. به اعتقاد او (البته علنا نمی گوید) گویی که امام زمان ظهور کرده و در بین ماست و جامعه‍ی شیعیان جهان را هدایت می کند. به زعم حسن عباسی و ضاربین فردی مثل احمدی نژاد طرف مهدی موعود است و مردم همان هایی هستند که در شهر سدوم و گمور به خشم الهی باید گرفتار شوند.
ما در ایران با چنین اعتقاداتی سروکارداریم.
۱۹۶۴٨ - تاریخ انتشار : ۱۵ دی ۱٣٨٨