عنوان : کبوتر سیاه
زیبایی و لطافت زن و در عین حال رزم و رنج او در این شعر به خوبی و روانی آمده است. زن کبوتر است برای زندگی سمبل لطافت و پریدن سپیدی و وفاداری و امانت داری (کبوتر در ادبیات نامه بر و جلد می شود) و این جا سیاه است. با حفظ کبوتر بودن موجودی غیرمتعارف که حتی صدایش هم دگرگون می شود و به پلیدی و جهل اعتراض می کند. در مورد جنس شعر من نمی توانم اظهار نظر کنم چون بیشتر به سیاست نزدیکم تا به ادبیات. اما با تمام وجودم میدانم که به دلم نشست.
۲۲۴۴۱ - تاریخ انتشار : ۱۴ اسفند ۱٣٨٨       

عنوان : زن
شعر عمیق و زیبا و فلسفی است و پایه اش بر شناخت و درک غنی از جامعه. چهره ای از همه ی زنان در این زمانه بد. ایران و توران فرقی نمی کند. کاش شاعرش زن بود. با عذرخواهی از شاعر.
۲۲۴۲۵ - تاریخ انتشار : ۱٣ اسفند ۱٣٨٨