عنوان : چند خطی در حاشیه مرگ منصور
چند خطی در حاشیه مرگ منصور

یادآوری: منصور خاکسار شاعر، نویسنده و مبارز در ۱۸ مارس در آمریکا خود را کشت. نوشته زیر ضمن طرح پرسشهایی اشاره ای دارد به نوشته های آقای ممبینی و آقای مسعود نقره کار پیرامون این واقعه.

بدون شک خود کشی منصور فاجعه ای است که در ابعاد ی وسیع تکرار میشود اما اگر چنین مصیبتی ما را واقعا متاثر میکند و نگران آن هستیم که حتی ممکن است برای خودمان پیش آید، جاری کردن چنین جملات گنده یی "جهان بدون منصور...."۱ و یا "خودکشی منصور اعتراضی بود علیه جامعه قحبه"۲ نه تنها کمکی نمیکند بلکه مشوقی است برای آنها یی که بیشتر خوش دارند در لاک خود باشند.

بدون تعارف اگر اهل رزمیم و اندیشه نباید از روبرو شدن با واقعیت هراسی داشته باشیم حتی اگر آن شخص منصور که نه، خود ما باشیم.

پرسش من این است: چرا شک نکنیم به اینکه شاید منصور بخاطر ناتوانی در حل تضادهای درونی و آرمانی خود از یکسو و از سوی دیگر با محیط پیرامونش باعث میشود که دست به خود کشی بزند؟!
چرا آقای نقره کار بی اتکا یی منصور نسبت به رفقایش را به حساب خصلت نیک او میگذرد؟! آخر این چه آدمی است که در بین رفقایش شانه ای برای سر گذاشتن پیدا نمی کند. بنظر من حتی انتخاب زمان خودکشی جای درنگ است و دست آخر اینکه آقای نقره کار زیر پرسش "چرا خود کشی" خواننده را بدون پاسخ رها میکند.

۱- ممبینی- اثر نو

۲- نقره کار- گویا

۳- نقره کار- گویا
۲٣٣۵۵ - تاریخ انتشار : ۱۲ فروردين ۱٣٨۹