سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

و چنین است که زنده خواهیم ماند - میرزاآقا عسگری (مانی)

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل [email protected] و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : چراغ علی

عنوان : در جواب به کامنت نویس ۲
منظور کامنت نویس اولی این است که روشنفکران دهه ۵۰ ما را بدبخت و بیچاره کردند و این رژیم به جان ما انداختند و حالا هم خودشان بدبخت و اواره شده اند و به چه کنم چه کنم افتاده اند منظورشان را قشنگ گرفتم شما هم یک بار دیگر کامنتشان را بخوانید البته مودبانه دارند غر غر می کنند و از دست روشنفکر های ۳۰ سال پیش ناله و گله گذاری می کنند
۲٣۲۹۵ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

    از : کمال حسینی

عنوان : ضعف زبان فارسی
آقای حسین کمالی عزیز سلام علیکم
لطف بفرمائید برای امثال بنده که فارسی مان ضعیف است توضیح بدهید که معنای کامنت شما چیست؟ بنده حرفهای آقای مانی را فهمیدم. گزارشی بود از یک سفر فرهنگی. اما خدا به سر شاهد است از نوشته ی جنابعالی هیچی نفهمیدم. البته می دانم که نقص از بنده است که حرفهای هزارپهلو و بی معنی را نمی توانم بفهمم. ما کجا و فهم کجا اخی؟
۲٣۲٨۱ - تاریخ انتشار : ۱۰ فروردين ۱٣٨۹       

    از : حسین کمالی

عنوان : روشنفکران وقتی امیدشان را از دست میدهند .
وقتی آرمان ها و آرزوهای روشنفکرانی که - هر لحظه به لباسی در می آیند - جامه ی عمل بخود نمی پوشد و دچار تعلل میشود در مقابل "ناگزیر زندگی" سر خم میکنند و کسانی که خود می توانسته اند تکیه گاهی برای متزلل ها و امید باخته ها باشند چنان سقوط می کنند که برای ادامه زندگی نکبتی ، از اینکه سر به دامن بی خیالی برای زنده ماندن بگذارند مسرورند و این شیوه ی بقاء و زیستن را هم توصیه می کنند .
خود ببینید کار ما و روشنفکران نشسته در تبعید به کجا کشیده است !؟ لابد تصور هم میفرمایند با این توصیه ها از دامنه ی و وسعت سر خوردگی ها جلو حواهند گرفت !!؟؟
۲٣۲۲۲ - تاریخ انتشار : ۹ فروردين ۱٣٨۹       

  

 
چاپ کن

نظرات (٣)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست