سازماندهی در یک دوران گذار ضدسرمایه داری
-
مترجم: احمد سپیداری
نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از
سیستم نظردهی سایت میباشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... میدانید
لطفا این مسئله را از طریق ایمیل
abuse@akhbar-rooz.com
و با ذکر شمارهای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده
به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
از : مسعود راد
عنوان : آزمودن آزموده؟
ارتجاع یعنی تجویز راه حلهای گذشته برای حل مسائل امروز. جمهوری اسلامی بطور اخص و سایر حکومتها و طرز فکرهای ایدئولوژیک بطور اعم به همین دلیل شایسته صفت ارتجاعیند. اگرچه نگاه به گذشته برای درس آموزی و عدم تکرار اشتباهات پیشین ضروریست، اما درجازدن در گذشته ما را در همان دنیای کوچک قراردادهای ثابت و از پیش تعیین شده اسیر و پویندگی را از ما سلب میکند. اگر راه حلهای گذشته توان حل مشکلات بشری را داشتند، شانس و فرصت ثابت کردن آن را هم به مدت طولانی داشتند. اما نتوانستند و آزموده را آزمودن خطاست.
تاریخ و تجربه نشان داده که تمام رژیمهای ایدئولوژیک به دیکتاتوریهای خونبار تبدیل شده اند. پس ایدئولوژی راه حل مشکلات بشری نیست. اگر دنیا قبلا به دو قطب ظالم و مظلوم، حق و باطل، و یا سوسیالیزم و امپریالیزم تقسیم میشد، امروز به دو قطب آزاد و دربند تقسیم میشود. ملاک تعلق جوامع به هریک از این دو گروه هم میزان تعهد حکومتها به حقوق بشر است و لاغیر. به عبارت دیگر مشکلات امروزی راه حل امروزی میخواهند و آن هم جز با بسط حقوق بشر حاصل نخواهد شد.
در دنیایی که در آن همه انسانها فارغ از مرزهای جغرافیایی حقوقی مساوی داشته باشند دیگر استعمار و استبداد و امپریالیزم بی معنی اند. وقتی همه بتوانند در هر جایی از جهان که میل دارند زندگی، کار و سرمایه گذاری کنند، دیگر مفاهیمی چون شیطان و یا امپریالیزم فقط در دنیای کوچک افکار پوپولیستی نسل گذشته و آنهم در دنیای دربند جایگاه و مفهوم خواهند داشت. این واقعیت وظیفه ما نسل پیشی ها را به مراتب سنگین تر میکند. هم باید افکار خودمان را با نیاز و راه حل زمانه تطبیق بدهیم، هم دیگران را از آزمودن راه های آزموده برحذر کنیم.
۲٣۴٨۴ - تاریخ انتشار : ۱۷ فروردين ۱٣٨۹
|
از : عزیز عزیزی
عنوان : کلیسا و مسجد دو بازوی فرهنگی امپریالیسم بود و حال رسانه های الکترونیک هم
گفتار حاوی نظریاتی محققانه و عالمانه ای است. توضیحی که لازم دیدم این است که امپریالیسم با دو بازوی فرهنگی خویش کلیسا و مسجد و رسانه های الکترونیک به طور موقت خوش رقصان است. چین وارد مرحله امپریالیستی نشده است و سیاستش هم این نیست که این کار را بکند. رهبری حزب کمونیست با برنامه های سوسیال دموکراسی و انضباط آهنین چیزی است که دیگران به مرحله اجراء آن نرسیده اند. امپریالیسم سفره خویش را از غفلت نمازگزاران رنگین میکند. اگر به ما پناهندگی میدهد سپاس، ولی باید بدانیم به دستور همینان تیر خلاص به مغز فاطمی های جهان سوم زده شده و ما را در بدر نموده اند. این سیاست رنگ باخته ولی هنوز صرفاً به همین سنت امپریالیستی به کوبا و چین گیر میدهند و برنامه تجزیه و متلاشی شدن کشورهای دیگر را طراحی و حمایت میکنند. لیبرالیسم شان زیباست ولی پشت آن اهریمن جهانخوار اقتصادی کمین کرده است. این گفته را حمل بر طرفداری از پُز فاشیستهای جمهوری اسلامی نشود که این جوجه خونخوار در تنها بارگاه آزاد اندیشه های دوره آریامهری (مساجد)برای همین امروز پرورده شده بود.
۲٣۴۷۲ - تاریخ انتشار : ۱۶ فروردين ۱٣٨۹
|
|
|
چاپ کن
نظرات (۲)
نظر شما
اصل مطلب
|