توهم بوسه بر انگشت کودکان کار
-
سمیه جاهد عطائیان
نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از
سیستم نظردهی سایت میباشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... میدانید
لطفا این مسئله را از طریق ایمیل
abuse@akhbar-rooz.com
و با ذکر شمارهای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده
به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
از : روزنامه هنر و مبارزه
عنوان : دو مورد از نقض قانون و سقوط عمومی نظام (جهانی)
همین مسائل هست که نه تنها جمهوری اسلامی را سرنگون خواهد کرد بلکه تقریبا با پیشبینی من ۹۵ در صد مساجد ایران و اساسا دین اسلام را در ایران تعطیل خواهد کرد. یعنی نظریهی اسلام به عنوان حکومتی که قادر به حل مسائل اجتماعی باشی از بین خواهد رفت.
امیدوارم که این نظریه مورد سوء استفاده اپوزیسیون های ایرانی در خارج از کشور قرار نگیرد که بعدا فورا بخواهند نتیجه بگیرند و برای انجام وظیفه طبقاتی و به عنوان سگ نگهبان امپریالیسم که تقریبا تمام اپوزیسیون های رسمی خارح از کشور را در بر می گیرد، که بخواهند بگویند : پس حق با ماست و ما می توانیم چنین و چنان کنیم.
در یکی از تصاویر مشاهده می کنیم که حکومت اسلامی ایران مسئول دو اشتباه بزرگ است زیرا علاوه بر مجاز دانستن کار کودکان آن هم تحت چنین شرایطی که از نظر فنی با سه هزار سال پیش از این در دوران برده داری قرابت هایی را نشان می دهد، بلکه علی رغم آگاهی به زلزله خیز بودن تمام مناطق ایران، هنوز ساخت خانه های آجری را مجاز می داند که غالبا مسئول مرگ ساکنین آن در هنگام زلزله هستند.
البته این دو اشتباه را باید در دورانمای طبقهی بورژوازی حاکم ایران و توطئهی امپریالیسم جهانی مورد بررسی قرار داد.
البته خانه هایی هم که ظاهرا با اصول ساخته شده و ظاهرا از مسالح مدرن بهره می برند، به دلیل نازل بودن جنس مسالح ساختمانی اطمینانی به آنها نیست. من در جایی خواندم که عمر مفید خانه های ایرانی به دلیل بنجل بودن مسالح سی سال است، در حالی که معادل آن در کشورهای صنعتی پیشرفته نود سال است.
همهی این موارد، امّا، مانع از این نیست که صاحبخانه ها دائما نرخ اجاره بهاء را افزایش ندهند و بخش مهمی از درآمدهای کالایی به نام مسکن از ایران خارج نشود.
۲۴۷۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣٨۹
|
|
|
چاپ کن
نظرات (۱)
نظر شما
اصل مطلب
|