عنوان : پیشنهاد برای همکاری
درود به دوستان گرامی،

سپاس فراوان از کوشش شما برای یکپارچه کردن اپوزیسیون دمکرات ایران بر سر خواستِ انبازی (مشترکی) همچون «گُزیدمان (انتخابات) آزاد و دمکراتیک». پیشنهادی که من برای شما دارم این است که برای اینکه چنین برنامه-ی هوشمندانه و خوبی که شما درآنداخته اید، بتواند پیش از فراموش شُدن از چهارچوب یک آگاهینامه-ی خُشک و بی جان بیرون بیاید و در جهان راستین دنبال و پیگیری شود، این است که بجای اینکه شما چشمداشتی به همکاری با سازمان های شناخته شده-ی بُزرگ داشته باشید، نُخست تلاش کنید که تنها چند تن (برای نمونه سه تن) آدم آزاده و دمکرات را که همانند شما میاندیشند و آماده-ی هزینه دادن و انجام کار گروهی هَستند گردهم آورید و یک هسته برای انجام کار گروهی را برپا سازید. سپس تلاش کنید دیگر گروهایِ آزاده را که برنامه هایِ همانندی را همچون شما دنبال میکنند، در اینترنت پیدا کنید و از راه پرماس (تماس) به آنها نزدیک شده و همبسته شوید و کُنشگری هایِ سیاسی خود را بایکدیگر هماهنگ سازید؛ بدینسان تورینه های (شبکه های) ایستادگی مدنی در برابر خودکامگی آخوندی برپا خواهند شد. سپس این تورینه ها خواهند توانست ایستادگی مدنی را از راه ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری و گردهمایی هایِ اعتراضی یا خودداری از پرداخت مالیات ها، سازمان دهند. سپس تر از میان همین تورینه ها رهبری جنبش پدیدار خواهد گشت.
سازمان ما «سازمان خودرهاگران» هم اکنون دارد چنین برنامه ای را در ایران دنبال میکند. چنانچه شما و هرکس دیگر گرایشی به همکاری با سازمان ما داشته باشد، ما با گرمی از شما پیشوازی خواهیم کرد. با دنبال کردنِ پیوندهایی که در پایین گذاشته شده اند، میتوانید از وبگاه ما در اینترنت و فیس بوک بازدید کرده و با برنامه های ما بیشتر آشنا شوید.
با ارجمندی
خشایار رخسانی

http://khodrahagaran.org/Fa/

http://www.facebook.com/home.php?#!/profile.php?id=۱۰۰۰۰۰۶۹۶۴۲۶۵۱۷&ref=ts
۲۹٣۶۲ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : تکراری بود
ایده خوبی است ولی جدید نیست. صدها بار این خواست مطرح شده است. باید دید اشکال اینکه به نتیجه نمیرسد چیست.
امروز تمام کسانی که از دموکراسی "دم میزنند" و به چهارچوب این چند مورد که اعلام کرده اید معتقدند باید با هم علیه رژیم متهد شوند حتی اگر از دگر اندیشان ما باشند. برخلاف ادعای فرید راستگو امروز از دست هیچکس حتی خودش هم جز "دم زدن" کار بیشتری ساخته نیست. هیچ مانعی برای اتحاد آنها که از دموکراسی و حقوق بشر "دم میزنند" وجود ندارد، هرکس مانع ان میشود یا هنوز در کنه فکرش به خشونت سیاسی و حذف دگر اندیشان خود اعتقاد دارد و یا عامل جمهوری اسلامی است. برای اینکه نشان بدهیم فقط دم نمیزنیم باید در عمل صداقت خود را نشان دهیم. منتهی امثال فرید راستگو که امکان عملی ندارند جز دم زدن تکلیفشان چیست؟ باید از اول به شیوه دایی جان ناپلئونی تردشان کرد؟ ما در این وهله تنها میتوانیم روی "دم زدن" گروهها حساب کنیم و شانسی به آنها بدهیم که خودشان را نشان بدهند. با کینه توزی از اول که چیزی حل نمیشود، سی و یک سال است که نشده. احتمال موفقیت گروه رایزنی را کم میبینم، اولا چون هویت خود را مشخص نمیکند، یعنی نام افرادی که در راس این گروه هستند معلوم نیست. بخصوص افرادی که خوش سابقه و بدون جهت گیری کاملا مشخص سیاسی و میانه رو هستند میتوانند کاری انجام دهند نه افراد گمنام. و در ثانی با درخواست کردن خشک و خالی چیزی حل نمیشود. باید بطور مشخص و بوسیله رسانه های علنی مثلا همین سایت به سراغ افراد و گروهها رفت و رودررو از آنها پرسید که ایا بر اساس موارد نام برده به این امر حاضرند و اگر نیستند اعلام کنند تا افکار عمومی نیت واقعی آنها را از "دم زدنشان" بشناسند. مثلا بنی صدر، رضا پهلوی، اتحاد جمهوری خواهان، اتحاد سکولارها، اکبر گنجی، کدیور، احزاب اقلیت های قومی مانند حزب کومله یا حزب دموکرات کردستان، مسعود رجوی، و و و. یکی یکی باید علنا پرسیده شوند و باید معلوم شود که آیا پاسخ را مسکوت میگذارند و عملا نه میگویند یا اینکه جواب مثبت میدهند. انوقت معلوم میشود که چقدر دموکرات هستند. متاسفانه بیشتر گروهها و افراد سیاسی اپوزیسیون ایرانی تنها بشرطی که رییس باشند حاضر به همکاری با دیگران هستند. باید آنها را مستقیما به چالش کشید.
۲۹٣۵۵ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : چه چیزی را می خواهید رایزنی کنید
از اینکه امروز برخلاف فبل از انقلاب ۵۷ مسئله دمکراسی و حقوق بشر محور خواست های تحصیل کرده های و بسیاری از فعالان سیاسی ایرانی قرار گرفته است جای بسی خوشحالی است. این تفکر از برکت دو شکست است شکست اسلام سیاسی در ایران و شکست کمونیست در جهان. اگر در دوران قبل از انقلاب اسلام سیاسی رادیکال(زورمدار) و یا دیکتاتوری پرولتاریا( یاز هم زورمدار) مد روز بودند امروز مد روز دمکراسی و حقوق بشر شده است و انقلاب جای خود را به انتخابات آزاد داده است. این خواست ها در ظاهر بسیار عالی هستند ولی ناروشن. ناروشن هستند زیرا سلطنت طلبان به رهبری پسر شاه از دمکراسی حرف می زنند،مهاجرانی چماقدار دانشگاه شیراز از دمکراسی حرف می زند و سروش یکی از عاملین فاجعه فرهنگی از دمکراسی اسلامی سخن می راند و هر کس و ناکسی از دمکراسی حرف می زند که البته حق طبیعی آنان می باشد و ما دمکراتها باید خوشحال باشیم که زور پرستان هم مجبورند به خود چهره ای دمکرات بدهند.
گروه رایزنی برای اتحاد می خواهند چه چیزی را رایزنی کنند. این گروه یک سلسله خواستهای عام و مد روز را ردیف کرده است و می خواهد بر سر آنان رایزنی کند. هموطنان محترم مشکل ایران یک چیز است و بدون حل آن هیچ فضای دمکراتیکی میسر نیست. مشکل ایران قدرت پرستی است و نفی مکرر و اندر مکرر این مسئله که مردم ایران انسانهای آزاد و صاحب حقی هستند و ایران متعلق به آنها می باشد. استقرار حاکمیت جمهور مردم حق طبیعی مردم ایران است و حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش یکی از حقوق غیر قابل انگار مردم ایران وجهان است. بنابراین اگر می خواهید رایزنی کنید باید حول این حق رایزنی کنید و گرنه سی سال است گروه های مختلف جمع شده اند بیانیه، منشور و ... صادر کرده اند و بعد هم متلاشی شده اند. زیرا اندیشه راهنمای آنان حاکمیت جمهور مردم نبوده است. اگر اندیشه راهنمای شما روشن نباشد کارتان بجائی نمی رسد هرچند که صد در صد حسن نیت داشته باشید. هموطنان تلاش کنیم حاکمیت غصب شده مردم توسط استبداد و مستبدین را با کمک خود مردم به آنان باز گردانیم. نیروهای محرکه اجتماعی و فعالان سیاسی تنها از این طریق است که می توانند دمکراسی و حقوق بشر را در ایران مستقر سازند. اگر شما و دیگر سیاسیون ایرانی طرفدار حقوق بشر هستید که حتماً هستید زیرا زحمت کشیده اید و تلاش کرده اید تا این گروه را تشکیل دهید حال لطف کنید در صدد استقرار ولایت جمهور مردم باشید تا مردم به حق اولیه خود که همانا حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش است برسند. سئوال اینست چرا سیاسیون ایرانی چنین حقی را که جزء ابتدائی ترین حقوق ذاتی انسانها است تبلیغ و ترویج نمی کنند.این تنها راه استقرار دمکراسی در ایران و رسیدن به جامعه دمکراتیک است. استقرار حاکمیت جمهور مردم در مقابل حاکمیت استبداد باید شعار محوری ما باشد. هموطنان محترم شما تنها می توانید بر این محور رایزنی کنید وگرنه بقیه اش شعار است.
پیروز باشید
راستگو
۲۹٣۴٨ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : ایران
کجاست آن پُـربـار فرهنگ ایرانی؟




این-هاست که شما می توانید به ملت خودتان اطلاعات بدهید، تا آنها بدانند در اینجا به طوری که "انگلیسی-ها" ایران را معرفی کرده اند، یک مشت آدمخوار زندگی نمی کنند ...


دعوت رییس اداره اطلاعات سفارت آمریکا از استاد "علی اکبر دهخدا" برای مصاحبه با رادیو صدای آمریکا

۱۹ دیماه ۱۳۳۲ تهران

آقای محترم- صدای آمریکا در نظر دارد برنامه-ای از زندگانی دانشمندان و سخنوران ایرانی، در بخش فارسی صدای آمریکا از نیویورک پخش نماید. این اداره جنابعالی را نیز برای معرفی به شنوندگان ایرانی برگزیده است. در صورتی که موافقت فرمایید، ممکن است کتباً یا شفاهاً نظر خودتان را اعلام فرمایید تا برای مصاحبه با شما ترتیب لازم اتخاذ گردد.
ضمناً در نظر است که علاوه بر ذکر زندگانی و سوابق ادبی سرکار، قطعه-ای نیز از جدیدترین آثار منظوم یا منثور شما پخش گردد.
بدیهی است صدای آمریکا ترجیح می دهد که قطعه انتخابی سرکار، جدید و قبلاً در مطبوعات ایران درج نگردیده باشد. چنانچه خودتان نیز برای تهیه این برنامه جالب، نظری داشته باشید، از پیشنهاد سرکار حُسن استقبال به عمل خواهد آمد.

با تقدیم احترامات فائقه:
سی. ادوارد. ولز
رئیس اداره اطلاعات سفارت کبرای آمریکا

*****




Ali-Akbar Dehkhoda - ۱۸۷۹ - March ۹, ۱۹۵۹

پاسخ استاد علی اکبر دهخدا
جناب آقای سی. ادوارد. ولز،
رئیس اداره اطلاعات سفارت کبرای آمریکا

نامه مورخه ۱۹ دیماه ۱۳۳۲ جنابعالی رسید و از اینکه این ناچیز را لایق شمرده-اید که در بخش فارسی صدای آمریکا از نیویورک، شرح حال مرا انتشار بدهید متشکرم.
شرح حال من و امثال مرا در جراید ایران و رادیو-های ایران و بعض از دول خارجه، مکرر گفته-اند. اگر به انگلیسی این کار می شد، تا حدی مفید بود؛ برای اینکه ممالک متحده آمریکا، مردم ایران را بشناسند. ولی به فارسی، تکرار مکررات خواهد بود، و به عقیده من نتیجه ندارد ...
و چون اجازه داده-اید که نظریات خود را دراین باره بگویم واگرخوب بود، حسن استقبال خواهید کرد، این است که زحمت می دهم:
بهتر این است که اداره اطلاعات سفارت کبرای آمریکا به زبان انگلیسی، اشخاصی را که لایق می داند، معرفی کند و بهتر از آن این است که در صدای آمریکا به زبان انگلیسی برای مردم ممالک متحده شرح داده شود که در آسیا مملکتی به اسم ایران هست که دَر ِخانه-های روستاها و قصبات آنجا، دَر و صندوق-های آنها قفل ندارد، و در آن خانه-ها و صندوق-ها طلا و جواهرات هم هست، و هر صبح مردم قریه، از زن و مرد به صحرا می روند و مشغول زراعت می شوند، و هیچ وقت نشده است وقتی که به خانه برگردند، چیزی از اموال آنان به سرقت رفته باشد ...
یا یک شتردار ایرانی که دو شتر دارد و جای او معلوم نیست که در کدام قسمت مملکت است، به بازار ایران می آید و در ازای «پنج دلار» دو بار زعفران یا ابریشم برای صد فرسخ راه حمل می کند و نصف کرایه را در مبداء و نصف دیگر آن را در مقصد دریافت می دارد، و همیشه این نوع مال التجاره ها سالم به مقصد می رسد.
و نیز دو تاجر ایرانی، صبح شفاهاً با یکدیگر معامله می کنند و در حدود چند میلیون، و عصر خریدار که هنوز نه پول داده است و نه مبیع [فروشنده] آن را گرفته است، چند صد هزار تومان ضرر می کند، معهذا هیچ وقت آن معامله را فسخ نمی کند و آن ضرر را متحمل می شود.
این-هاست که شما می توانید به ملت خودتان اطلاعات بدهید، تا آنها بدانند در اینجا به طوری که "انگلیسی-ها" ایران را معرفی کرده اند، یک مشت آدمخوار زندگی نمی کنند ...
در خاتمه با تشکر از لطف شما احترامات خود را تقدیم می دارد.

علی اکبر دهخدا

آیا ما هنوز همان هستیم؟
۲۹٣۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : معرفی خود در اولین برخورد!
دوستان از آنجا که من بعنوان یک ایرانی حق خود میدانم که بدانم تشکیل دهندگان این "گروه" چه کسانی هستند؟ از شما می خواهم پیش از آنکه بگوئید چه میخواهید، بگوئید که هستید، یعنی با نام، نشان، وابستگی ی حزبی و ...
۲۹٣۴٣ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣٨۹