عنوان : وظیفه اپوزیسیون
نیاز مبرم هست که اپوزیسیون ِ"دموکراسی خواه و ضد استبداد" منشور تکمیلی" خود را برای کامل کردن منشور آقای موسوی هرچه زودتر ارائه دهد.

۱- این کار یک حرکت عملی ست برای اتحاد آگاهانه با حفظ صف مستقل ، جهت همبستگی هرچه بیشتر همه نیروها. در داخل و خارج.

۲- حرکتی ست برای سراسری کردن هرچه بیشتر مبارزه جاری.

۳- طرح خواسته هایی ست که مردم روشن تر و بهتر ببینند " برای کسب چه چیزهایی میتوانند حرکت کنند".

نباید نشست و منتظر حوادث شد و اتلاف وقت کرد. برای چه منتظرید؟ - که آب از سر بگذرد؟ این قدرت هست که جنبش یک یا دو منشور تکمیلی بیرون دهد.

منشوری در اصلاح و تکمیل منشور پیشنهادی.

اینکار وظیفه عاجل و جمعی همه نیروهاست. درست اینست که بدون استثنا همه در تدوین آن شرکت کنند. عدم شرکت یعنی شکست
۲۹۵۰۲ - تاریخ انتشار : ۲۷ تير ۱٣٨۹       

عنوان : ‫اپوزیسیون می ترسد و شدید محافظه کار شده است.
‫اپوزیسیون می ترسد و شدید محافظه کار شده است. دلایلش واضح است:

‫۱. هنوز نقد دین را صلاح و مصلحت نمیداند چون خود نیز کم و بیش وابسته و آویزان دین است. بطوری که این مصلحت نگری و محافظه کاری آنان ایران و ایرانی را بطرز ننگ آوری ویران کرده و موجبات تجزیه و تفرقه طلبی اقوام و جوامع و ملیتهای مختلف را موجب گشته.

‫۲. اپوزیسیون داخل راهبر مردم آزادیخواه که نیست هیچ، ترمز حرکتهای تعیین کننده و انقلابی آنان هم شده است! بطوریکه هرچه زمان بیشتر میگذرد، تخریبها و آسیبهای وارد به جنبش اعتراضی بیشتر میگردد.

‫۳. عمده اپوزیسیون و مردم هنوز از حکومت و خدا و پیغمبر و امامان میترسند و نمیتوانند براحتی و شجاعت در مقابل آن بایستند و بجنگند و حداقل نسل بعدی خودرا نجات دهند. همه به خود و نسل خود میپردازند. همانطور که در انقلاب مشروطه و انقلاب آخوندی بهمن هیچکس به نسل بعدی فکر نکرد. به آینده ایران فکر نکرد. به اهداف اولیه انقلاب مشروطه یعنی آزادی از استبداد شیخ و شاه فکر نکرد. هنوز هم هیچکس به نسل بعدی و آینده ایران فکر نمیکند.

‫۴. واژه های دموکراسی، لیبرالیزم و سکولاریزم هنوز برای مردم و اپوزیسون منفور و نامفهومند. هنوز دموکراسی الویت و هدف اولیه قرار نگرفته. مصلحت دینی همه چیز را غبار آلود و مغشوش و آلوده کرده.

‫۵. تعداد نهاد های اقتصادی−اجتماعی مردمی و آزاد روز به روز کمتر میشود، و برعکس، تعداد نهاد های دولتی و سپاهی و ولایی با افزایش تصاعدی جلو میرود. اپوزیسیون باید بدنبال استقرار نهادهای آزاد و مردمی باشد و باید از استقرار نهادهای دولتی به شدت جلوگیری کرد. باید قدرت دولت را در هر زمینه کوچک کرد. دست دولت استبداد را باید در هر زمینه قطع کرد. باید خصوصی سازی مردمی را در همه شغلها و شئون و امور مردم افزایش داد. اگر اپوزیسیون از جنگ سیاسی با دولت میترسد، حداقل به جنگ اقتصادی آن برود و از تضاد ها و دعواهای خوان مصادره شده طرفی ببندد.

‫۶. باید نهاد های دموکراتیک خصوصی مردمی را در همه شئون برپا داشت. حتی در تیمها و میدانهای ورزشی خصوصی. تفکر و اندیشه و سازمان دموکراسی باید همه جا فرگیر و همه گیر و نهادینه شود. باید از شرکت در شغل ها و شئونات دولتی پرهیز کرد و بهیچوجه به بزرگتر شدن آن کمک نکرد.

‫۷. اپوزیسیون هنوز نمیتواند با مردم ارتباط و گفتگو دموکراتیک و سازنده برقرارکند و در ساختن نهاد ها و تشکلات دموکراتیک به آنان کمک کند تا قدرت دولت هر روز کمتر شود.

‫۸. مردم و اپوزیسیون ازانقلاب به شدت میترسند! فکر میکنند هنوز شرایطی بدتر از حکومت آخوندی هم وجود دارد که آنها هنوز تجربه ای از آن ندارند. البته، این دیدگاه بیشتر ریشه ادر ندیشه و تفکر اصلاح طلبان دینی دارد تا تحقیقات علمی و جامعه شناسی.

‫۹. تنها وقتی میتوان به جنبش امیدوار بود که هروز قدرت مردم در اداره امور کشور بیشتر و برعکس قدرت دولت و رژیم ولایی کمتر.

‫پیروز باشید و فقط دموکرات باشیم و دموکرات عمل کنیم!
۲۹۴۹۷ - تاریخ انتشار : ۲۷ تير ۱٣٨۹