عنوان : ارزیابی ها!
جناب مقصودی گرامی:
من با کمال میل حاضرم «غلط» بودن ارزیابی ام را که درستی یا نادرستی اش باید قاعدتاً دیر یا زود روشن شود بپذیرم. اما ای کاش جنابعالی:
۱) روشن می فرمودید چگونه بدون «تغییر رژیم» قرار است آزادی، دمکراسی و حکومتی مستقل و مردمی، یعنی آنچه که مورد خواست ِ شماست در ایران پا گیرد.
۲) مختصات ِ شرایطی که در آن نادرستی ِ ارزیابی ِ جنابعالی روشن شود چیست؟
۲۹٨۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۲ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : هم فکری/۲
آقای بهروز ،
من معتقد نیستم برای نابودی امپریالیسم باید چند میلیون انسان را قربانی کرد، مثلا جنگ اتمی ضد امپریالیستی راه انداخت !! اتفاقا ، جنگ و خون ریزی است که امپریالیسم را فربه و مقتدرتر می کند. مبارزه برای صلح ، خشونت طلب ترین جناح های امپریالیست ها را منزوی می کند.
برای اینکه غرب به این جمع بندی برسد که به ایران حمله کند، نظر افکار عمومی این کشورها و افکار عمومی ایرانی ها ، نقش مهمی دارند. این را می توانید از مطالعه اسنادی که در تارنمای wikileaks.org که این روزها منتشر شده، هم دریابید. در این عرصه می توان بسیار کارها کرد و ننشست.
اپوزیسیون نمی تواند بنشیند و روی این حساب کند که " امکان دارد حمله نظامی به سرنگونی رژیم" بیانجامد. روش مارکس هم این نبود که خود را اسیر حوادث کند بلکه به تحلیل دقیق و مشخص از شرایط مشخص با در نظر داشت تمامی شواهد می پرداخت و فراتر از نوک بینی اش را می دید.
نوسانی در کار نیست ، انتخاب من همیشه بهترین دفاع از میهنم است .

تاروردی
هم ستون ولایت فقیه ترک برداشته ، هم درآمد نفت پاسخگوی نیازها روزافزون مردم نیست.
تاوان رهائی را با مرگ رهائی نمی پردازند. اگر نگاه به رشد آگاهی و خواست های جوانان بکنید، آینده را روشن می یابید!

آقای شمس
ارزیابی شما بر اساس شواهد بسیار ، غلط است. "تغیر رژیم" با حمله نظامی به بهروزی و سعادت مردم ختم نمی شود. هدف تنها " تغییر رژیم " نیست ، برقراری آزادی، دمکراسی و حکومتی مستقل و مردمی است.

جناب سهراب گرامی
میراث مارکس درمبارزات ضد امپریالیستی خلاصه نمی شود. مارکس برای انسانی شدن سراپای جامعه بشری کار و مبارزه علمی و تجربی می کرد.
خامنه ای و احمدی نژاد حتی با حسن نصرالله هم فرق دارند، چراکه حسن کثرت گرائی سیاسی در لبنان را می پذیرد ولی آن دو در خیال انحصار مطلق حکومت و تک صدائی شدن جامعه هستند !

جناب نادر
آخرش می خواهم بگویم که استقرار یک نظام سیاسی دمکراتیک در ایران راه حل مشکلات کشور از جمله سیاست خارجی و مسئله اتمی آن است و این تغییر بنیادین در نظام سیاسی بدست مردم ایران صورت می پذیرد و با حمله نظامی صورت نمی گیرد بلکه جنگ و درگیری نظامی فاجعه برای مردم ایران و منطقه می آفریند.
دفاع از میهن، عشق و وظیفه هر ایرانی است نه "مث سال ۵۹" بل همچون تمام تاریخ میهنمان !
۲۹۷۹٨ - تاریخ انتشار : ۱۰ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : ؟
نمی دانم چرا متاسفانه کامنت ها را منتشر نمی کنید و یا با تاخیر زیاد. این روش شما مغایر نشر آزاد نظرات است.
۲۹۷٨۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : نوسان از پاسیفیسم تا انقلابی گری
امثال آقای مقصودی وقتی پایش میرسد از هر جنبش به اصطلاح ضدامپریالیستی با هر متن محتوایی حمایت می کنند مهم این نیست که این جنبش چه سپهر و افقی دارد و چقدر لطمه مالی و جانی میزند "اینجا انقلاب مهم است و نابودی امپریالیسم اگر هم دومیلیون کشته هم دادی باکی نیست" اما وقتی که پای یک حمله نظامی که امکان دارد به سرنگونی یک رژیم منتهی شود بسیار پاسیفیست می شوند. خب، حالا ما کاری نداریم به این موضوع. مهم عمل است. به قول مارکس آن چه مهم تر است انتقاد اسلحه است نه سلاح انتقاد. فرض کنیم که فردا چنین حمله ای صورت بگیرد(که البته آقای مقصودی هم خوب میداند که اگر غرب به این جمعبندی برسد هزار مقاله و آکسیون ایشان و دوستانشان کارساز نیست). در عمل چند موضع می توان گرفت. یک، در هما پایتیخت های اروپایی نشست و مدام از جنایات غرب در ایران همچون عراق و افغانستان گلایه کرد و در عمل سیاست بشین و منتظر باش را پی گرفت. دوم، می توان وارد "عمل" شد و در جبهه متحد ضد تجاوز به همراه دشمن تحمل پذیر تر (جمهوری اسلامی) با دشمن خطرناک تر (امپریالیسم جهانخوار امریکا) وارد جنگ شد همان طور که سال ۵۹ مثلا اتحادیه کمونیست ها یا حزب رنجبران یا توده ای اکثریتی ها وارد جنگ شدند البته بعضی هاشان با شعار باز کردن جبهه های مستقل. خب آقای مقصودی بین آن پاسیفیسم و این اکتیویسم کدام را انتخاب می کند.
۲۹۷٨۱ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : رهایی
تنها راه آزادی خلق ایران حمله نظامی می باشد. و الا هیچ ملتی نمی تواند خودش را از دست این رژیم برهاند. این رژیم بر دو ستون ولایت فقیه و نفت استوار است. کدام یک از این ستونها دست ملت است که این رژیم را ساقط یا تغییر دهد!

تاوان این رهایی را در یک جا دادن بهتر است از شکنجه شدن و به آینده نامعلوم نگاه کردن است.
۲۹۷۷۷ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : هم فکری
تارا خانم
جنگ طلبان بکمک قلم بمزدانشان از قبل از حمله نظامی آمریکا به عراق برای جلب نظر عموم مردم و قبول "خیرات و نعمات " جنگ و اینکه اگر "چند هزار نفری" کشته شوند، هزینه آزادی است و... تبلیغات گسترده ای می کردند.
کشور ما، هم خود تجربه دردناک جنگ را فراموش نکرده است و هم از دو همسایه شرقی و غربی اش که هنوز و تا سال ها بعد درگیر جنگ و زدو خورد نظامی هستند تجربه اندوزی می کند.
یکی از هدف های حمله نظامی صدام حسین به ایران که با تشویق و به کمک غرب صورت پذیرفت، همین "خلاص شدن از شر ملا وعقل ناقص مردمان ۵۷ " بود که بقیمت جان و سلامتی ۲ میلیون نفر از مردم دو کشور انجامید و نه تنها جای پای ملا ها را محکم تر کرد که شکوفه های آزادی ۵۷ را هم خشکاند !
نا امیدی و سرخوردگی ها نباید منجر به خود کشی شوند بل باید تجربه و عقل را برای آغازی نو بکار بست.
خسارت های یک حمله نظامی به ایران بنظر من کمتر از ۲ میلیون نفر کشته ، ۵ میلیون نفر پناهجو و آواره جنگی ، ۲ هزار میلیارد دلار خسارت به کشور، ۴۰ تا ۵۰ سال عقب افتادگی بیشتر اقتصادی و اجتماعی، تجزیه کشور مطابق نقشه منتشر شده پنتاگون به ۴ قسمت، تقویت مرتجع ترین اسلامی ها و جولان دهی "چپ" های بریده از خلق نخواهد بود.
و این تازه هزینه این طرف مرز هاست در آن طرف هم میلیاردها دلارخسارت، میلیون ها تن کشته و آواره و منطقه در آتش خواهد سوخت.
و البته هیچ انسانی نمی تواند آنزمان "بی خیال" باقی بماند !
در ضمن اسلامی های مترقی و امروزی و چپ های آرمان خواه و وفادار به خلق ، همگی صلح طلب و مخالف جنگ هستند. از تو دعوت می کنم با مهربانی و محبت به ما بپیوندی ! نفرت را رها کن ، نهال دوستی بنشان !

بهرنگ گرامی،
هر روشنفکری برخی اوقات دچار جهش های فکری مثبت و یا منفی می شود ، مثبت هاش خوب هستند و لی امان از منفی هاش!
کاظم هم همینطور . در جلسه ای در لس آنجلس یکباره دچار همین جهش فکری شد و گفت " آزادی از اهداف انقلاب ۵۷ نبود "!!
مهم این است که عموم مردم و نکته بینانی همچون شما بتوانند در فضائی آزاد و برابر، مرتب نظرات روشنفکران را نقد کنند.
۲۹۷۶۹ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : مسألهء ایران!
من سالیان سال است به این نتیجه رسیده ام که مسألهء ایران راه حل غیر نظامی ندارد و طی پنج شش سال گذشته همواره امیدوار بوده و آرزو کرده ام که ارزیابی ام خطا از کار در آید. اما هر آنچه که رخ داد (تغییر دولت در آمریکا، جنبش سبز در ایران.....) مرا در ارزیابی خود راسخ تر کرد. امروز تنها آرزویم این است که اگر چنین حمله ای صورت گرفت با هدف «تغییر رژیم» باشد و کار، نیمه کاره رها نشود.
۲۹۷۶۵ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : نه، فیدل خیالاتی نشده!
جناب مقصودی گرامی:
فیدل خیالاتی نشده است. او درست در همان مسیری پیش می رود که یگانگی ِ شور انگیز ِ «اسلام - سوسیالیسم» ِ روزگار ما در مقابلش قرار داده است.
این یگانگی با انتشار مقالهء داهیانهء لنین: «امپریالیسم بمثابهء بالاترین مرحلهء رشد سرمایه داری» تکانهء نیرومندی دریافت کرد و باعث گردید که میراث ِ انسانی و جاودانهء مارکس در «مبارزات ضد امپریالیستی» خلاصه شدو آنچنان وحدتی میان اسلامیون و سوسیالیست های وطنی و بین المللی ایجاد گردید که تمیز میان این دو، میان فیدل و خامنه ای، میان چاوز و احمدی نژاد، میان چامسکی و شیخ حسن نصرالله، و و و و ........... دیری ست که دیگر میسر نیست.
نه، فیدل خیالاتی نشده است!
۲۹۷۵۷ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : خب که چه؟
جناب مقصودی اخرش چی میخواد بگه. فقط به محکوم گردن جنگ بسنده میکنه یا میخواد نعوذ بالله شعار دفاع از میهن سر بده مث سال ۵۹؟
۲۹۷۵۵ - تاریخ انتشار : ٨ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : توهم از هر دو طرف
آقای مقصودی به نظر می رسد ،هم رفیق فیدل وهم اپوزیسیون مبتلا باشند.آیا این توهم نیست که شخصیت مطرحی مانند فیدل کاسترو زمان نسبتا دقیقی برای حمله نظامی آمریکا تعیین می کند وادعا می کند در یک چهارم نهایی بازیهای جام جهانی حمله نظامی صورت می گیرد؟(سایت صدای مردم).ازطرف دیگرنه تنها بی خیالی اپوزیسیون در نپرداختن جدی به این مساله باعث کمرنگ شدن این خطر می شود بلکه خطر ناک ترا زآن این است در میان اپوزیسون افرادی مانند آقای کاظم علمداری در آخرین مقاله(بازخوانی مفاهیم استقلال واستعمار) خود در سایت ایران امروز اساسا چنین خطری را انکار می کنند.
۲۹۷۴۵ - تاریخ انتشار : ٨ مرداد ۱٣٨۹