عنوان : قلم نویسان باید قلم را باید بدرستی انجام دهند
نویسنده محترم عفت ماهباز ، هامنطوریکه هر انقلابی از نقطه ای جرقه خواهد زد و به سایر نقاط شعله ور خواهد شد ، اگر قلمها و قلم بدستان معنی و مفهوم اعتصاب غذا را کاملا" درک میکردنند در تبلیغ و ترویج خود وظیفه قلمها را انجام میدادند تا زمینه را در افکار عمومی نسبت به اعتصاب غذا فراهم کنند و با کوشش خود پشتیبانی عموم را از وظیفه خود و از آن خود میدانستند ، برای مثال اگر قلمها وظیفه جود را بنحوی احسن در اعتصاب عمومی کردستان انجام میدادند و این اعتصاب را که کمترین هزینه در بر داشت ، سراسری میکردند و در ادامه آن دولت کاملا" فلج میشد و روحیه مبارزات مردم بالا میرفت و زندانیان سیاسی به نیروی خود مردم آزاد میشدند ،
نویسنده محترم عفت اما وقتی نویسنده ای در برابر ابرهای ولگرد ماه را ببازد و این را درک نکند که ابرهای ولگرد یک پدیده موقتی است با نا امیدی و چشم حقارت به اعتصاب غذا خواهد نگریست بدون اینکه در فکر کار مثبتی برای پیروزی این اعتصاب باشد ، دولتمردانی که با ریا و تزویر و سرکوب قدرت خود را سی و اندی سال بر جامعه تحمیل کرده اند ، افشای سیاست پلید وعوامفریبی آنها و تقویت مخالفین آنها یکی از وظایف مبرم چه از لحاظ فکری و چه از لحظ عملی و وجدانی قلم نوستان بشمار میرود با تشکر شهاب
٣۰۰۹۵ - تاریخ انتشار : ۲۵ مرداد ۱٣٨۹       

عنوان : شکنجه ی نماز
با امید آنکه تجربیّات نویسنده ی گرامی از دوران اسارتش در دهه ی ۶۰ به گوش اسیران امروز رسیده وبهره گیرند؛ نکته ای که به طور ضمنی در این مقاله اشاره شده " شکنجه ی نماز" است که به نظر من جای بسی تأمّل دارد. همین یک نکته ماهیت رژیم خمینی را برای هر بی طرفی روشن میکند ونشان میدهد که آیا دوران خمینی طلائی بوده یا طالبانی؟ آنچه در قرآن مبین آمده نه تنها اجبار و اکراه در اقامه ی نماز نیست بلکه در آن به روشنی با نمازگزاران ریائی برخورد شده است." پس وای بر آن نمازگزاران"( سوره ۱۰۷ آیه ی۴)
امّا آنچه در رژیم خمینی پایه گزاری وبه مردم تحمیل شد نماز ریائی بود، یعنی اگر به آن اعتقاد هم نداری در زندان برای رهائی از شلّاق و شکنجه بخوان و اگر درزندان بزرگتر یعنی ایران، ظاهراً آزاد هستی برای گزینشهای استخدامی و تحقیقات محلّی سجاده ات را شده وسط چهار راه پهن کن و بخوان!
در مورد مبلّغین و مروّجین ریاکاری شیخ سعدی سروده است:
شنیدم که نا بالغی روزه داشت/ به صد محنت آورد روزی به چاشت
پدر دیده بوسید و مادر سرش/ فشاندند بادام و زر بر سرش
چو بر وی گذر کرد یک نیمه روز/ فتاد اندر او ز آتش معده سوز
به دل گفت اگر لقمه چندی خورم / چه داند پدر غیب یا مادرم؟
چو روی پسر در پدر بود و قوم / نهان خورد و پیدا بسر برد صوم
که داند که در بند حق نیستی /اگر بی وضو در نماز ایستی ؟
پس این پیر از آن طفل نادانتر است / که از بهر مردم به طاعت در است
کلید در دوزخست آن نماز/ که در چشم مردم گذاری دراز
اگر جز به حق میرود جاده ات/ د ر آتش فشانند سجّاده ات

مراد از نماز ذکریست در وجدان و درخلوت خود" (سوره ی ۸ آیه ی ۲۰۵)
تا کمک کند که در روزمرّگی زندگی غرق نشوی، حقّی را ناحق نکنی ، به خاطر منافع شخصی ات منافع جمع را زیر پا نگذاری، مال یتیمی نخوری... ولی نماز رایج تبدیل به تکرار مکرّراتی شده که از فرط تکرار به جای پویائی پوکی به بار می آورد ودقیقاً برای همین است که رژیم تأکید زیادی در خواندن اینگونه اش دارد.
٣۰۰٨٣ - تاریخ انتشار : ۲۴ مرداد ۱٣٨۹