سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

فرصت چندانی نداریم - احمد سپیداری

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل [email protected] و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : پ پیمان

عنوان : دفاع از صلح و مخالفت با جنگ یک خواست انسانی است
جنات آقای سپیداری
از نوشتارتان پیدا است که شما مخالف جنگ هستید چون برای مردم ایران و منطقه فاجعه ای بیش نیست که کاملا" درست است. شما در پایان می خواهید:

"به همین دلیل می باید برای صلح و نجات سرنوشت کشور به خیابان رفت و به نیروهای مترقی جهان در مقابل بهره برداری نئوکان ها در چرخش اوضاع جهانی هشدار داد و پشتیبانیشان را در این مصاف بزرگ میان صلح و جنگ جلب نمود. گویا این بار پیشرو بودن در چرخش فضای سیاسی در این زمینه بر دوش تلاش نیرهای مبارز کشور ما گذاشته شده و آغاز دور تازه ای از این مبارزات باید به دست احزاب و سازمان های مترقی ما کلید به خورد. به همین دلیل، سکوت ما در این روزهای حساس، به هیچ روی پذیرفتنی نیست."

اینکه باید به خیابان ها رفت و برای صلح و نجات سرنوشت کشور؟ ( شاید بهتر بود می گفتید برای نجات مردم ) و برای جلب پشتیبانان صلح تلاش کرد کاملا" درست است . ولی اضافه می کنم وقتی به خیابان ها رفتیم فراموش نکنیم که چهره جنگ طلبان حکومت اسلامی که از نعمات الهی می نامند را در کنار نئو کان ها فراموش نکنیم و به مردم بگوئیم که پافشاری جنگ با عراق و همینطور پافشاری صدام حسین در مقابل نئو کان ها چه فجایعی را برای مردم به ارمغان آورد. چهره جنگ طلبان از هر دو سو باید برای مردم افشا شود . چه جنگ طلبان آمریکائی و اسرائیلی و چه جنگ طلبان و خیره سران حاکمان اسلامی . جبهه صلح را باید در مقابل حکومت اسلامی تقویت کرد چون اصلاح طلبان اسلامی به آسانی می توانند در کنار جنگ طلبان سخت حکومتی قرار بگیرند. باید در مقابل هردو ایستاد. ما جنگ نمی خواهیم . ما طرفدار صلح و آزادی هستیم و ما مخالف حکومت اسلامی هستیم.
٣۰۲٣۵ - تاریخ انتشار : ۱ شهريور ۱٣٨۹       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست