عنوان : اندوهِ صبور و زیبا در شعر عسگر آهنین
»جار کلاغان را شنیدی،
دیگر بدان، گم می شود مردی که عمری
با سایه اش زیست،
در برف سنگین زمستان. «

شعر عسگر آهنین را دوست دارم، نه از آن جهت که اندوهناک است (که اندوهِ خوبان مغموم ام می کند).. بلکه از آن رو که تصویرِ این اندوهگینی و تنهایی در شعرِ او صبورانه و نجیبانه است..
اندوهِ صبور و زیبا.
.
.
آزاده
٣۰٣۴۷ - تاریخ انتشار : ٨ شهريور ۱٣٨۹